Sameiningin - 01.05.1933, Síða 5

79
Aðeins snöggvast ljósaskit'ti. Kvöld og morgun renna
saman í eitt. óslitinn dagur.
Það er söknuður hjá oss eftir fjölhæí'an og atkvæða-
mikinn vin.
Hann stóð í fremstu röð í fylkingu Vestur-íslendinga
fyrir atgjörfi, áhuga og glæsimensku.
Sem rithöfundur og skáld naut hann verðugrar viður-
lcenningar íslendinga hér og á ættjörðinni.
Sem kennimaður var hann orðlagður fyrir andrika
mælsku og áhrifamikinn dugnað.
Sem félagsmaður var hann einbeittur og ákveðinn í því
að framfylgja sannfæring sinni. Mótspyrna efldi hann tii
framsóknar.
íslenzkur með afbrigðum, átti hann þó fylstu samúð
með og skilning á amerískri menning og málum. Trygð við
ættland og kjörland rákust ekki á heldur áttu samleið.
Líf hans og starf var aðallega helgað tveimur hjartfólgn-
um áhugamálum—eflingu kristindóms og viðhaldi íslenzkrar
tungu og menningar hér á vesturslóðum.
Hann vissi að framgangur þessara hans hjartfólgnustu
hugsjóna studdi að heiibrigði þjóðlífsins hér um leið og hann
væri bjargvættur hinu íslenzka þjóðarbroti.
Kapp og stefnufesta einkendu afskifti hans af mönnum
og málefnum. Hann vildi vera heill en ekki hálfur í hverju
máli. Hafi hann þótt óvæginn á stundum, var það kapp og
áhugi sem bar hann ofurliði.
Eitt hið fegursta í fari hans var samhygð hans með og
nærgætni hans við hina aldurhnignu og' einmana. Hann var
óþreytandi að vitja þeirra og kunni öðrum betur að setja sig
inn í ástæður þeirra. Mun hans innilega saknað af ekki all-
fáum, er hann þannig hafði reynst.
En hann svrgja líka æskumenn, er hann hafði áhrif á og
leiðbeindi. Er kunnugt hvílík ákvarðandi áhrif hann hafði
haft á líf séra Hjartar Leó eftir eigin vitnisburði þess valin-
ltunna gáfumanns. Aðrir fyr og seinna hafa átt svipaða
reynslu.
Heim að sækja var hann höfðingi. Hann naut sín við
að fagna vinum sínum. Það örfaði hjá honum upplag og
andagift.
Hann var umhyggjusamur heimilisfaðir. Vildi vaka yfir
velferð sinna í smáu og stóru.