Sameiningin - 01.05.1933, Síða 17

91
hafa og mist hafa, líður—eða mundi líða án Jesii og páska-
erindisins. En eins lengi og eg, sem óðum nálgast eilífðina,
finn ylgeisla sólarinnar, mun eg finna hinn vermandi föður-
kærleik sjálfs Guðs í Jesú erindi og upprisu, sem fyllir ótta-
slegið og harnalegt hjarta mitt öllu fremur von og fögnuði,—
fvrir lífið og fyrir dauðann.—
Eitt liið fegursta ljóð seinni alda er Vetrarbrautin, eftir
sænsk-finska góðskáldið, Topelíus. í rökkri næturinnar, við
endurminningar liðinna ára, þegar hrygðin hitar mannshjart-
anu, þrátt fyrir jarðlífskuldann, brosa stjörnur himins við
jörð mannanna, eins og dauðinn hefði aldrei þangað komið.
Og á máli stjarnanna, sem fáir skilja, sögðu þær skáldinu
sögu um tvo elskendur, er eitt sinn iifðu í jarðríki. Kærleiki
þeirra var hjartanlegur, en sársauki, synd og dauði sleit þá hér
í sundur og í dauðanum urðu þessir elskendur enn að lifa að-
skildir, sinn á hvorum ljóshnetti himnanna. f heimlcynnum
himnanna, í Ijósi lífs og sælu, elskuðust þau enn og þráðu að
dvelja saman, þó ómælanlegur geimur og óteljandi hnettir
aðskildu þau. Og þessi kærleiki knýr elskendurna að byggja
brú stjörnu frá stjörnu um háhvolf himinsins. Um þúsund-
ir ára unnu þessir ástvinir, hver frá sínum hnetti, knúð af
kærleika, unz brúin milli fjarlægra hnatta og aðskildra elsk-
enda—Vetrarbrautin dýrlega, var fullger. Og varðenglar
himnanna kunngerðu Drotni hvað kærleiki mannssálanna,
sem elskuðust, hefði bygt sér. En Guð a'.-riáttugur brosti svo
ioðurlega að allir himnar skinu af óviðjafnanlegri birtu og
gleði er hann sagði: “Það sem sannur kærleiki þeirra, er eg
hefi skapað, hefir bygt, skal eg aldrei eyðileggja.”
En þar sem elskendur þessir, aðskildir um árþúsundir
fyrir öiiög og dauða, féllust í augsýn Guðs í faðma, varð til
hin fegursta stjarna himinsins.
Hugfestið þetta fagra dæmi og' heimfærið upp á páska
fögnuðinn. Vonariíf manna og kærleikur Krists, féllust í
faðma.
í myrkri lífs og dauða lýsa stjörnur guðlegrar vonar bezt.
Jesús hefir tengt bæði hjörtu og hnetti. Upprisuerindi hans
er slík Ijósbraut um háhvolf hinnar andlegu tilveru. Þó dauð-
inn hafi aðskilið ástvinina hér og vér stöndum nú sitt á hvor-
um hnetti, skal kærleikstrú elskendanna, blessuð af herra
Iífs og dauða síðan sameina þá. Gleymið ekki afstöðu himna
föðursins gagnvart kærleiksþi'á hans barna: Það sem sannur
kærleiki þeirra er eg hefi skapað hefir bygt. skal eg aldrei
eyðileggja. Og himnarnir skinu ekki að eins skærar við þessi