Sameiningin - 01.02.1924, Qupperneq 14

44
a'ö falla? Á hann ekki lengur að vera hryggum og þjáðum hugg-
un og hlíf, og undirokuöum von og styrkur? Á hann- ekki leng-
ur að vera óyggjandi boðberi sannleikans og endurlausnari
heimsins? Eigum víð ekki lengur aö byggja von okkar og sálu-
hjálp á persónu Jesú? Ef hann er ekki nema maður, þá getum
við það ekki, því þá er 'hann ófullkominn eins og við. Ef viö
lítum á hann aðeins sem góðan mann, þá krossfestum við
hann eins og Pilatus forðum: Þá neitum við að trúa þvi, sem
hann sagði' um sjálfan sig, og höfum með því dæmt hann.
Eða viljum við trúa Jesú og leggja lif okkar á hans vald,—
trúa honum fyrir eilífri velferð o'kkar? — í þessu efni dugar
engin hálfvelgja. Annað hvort er Jesús Guðs son og frelsari
okkar, eða hann er óáreiðanlegur á að byggja. Gerum þess-
vegna annaðhvot: Gefum okkur honum á vald með lífi og sál,
óhikandi og alveg skilyrðislaust, og trúum orðum hans skil-
vrðislaust, eða afneitum honum óhikandi, og alvcg skilyrð'is-
laust.
F.g er hér að prédika Jesúm Krist og hann krossfestan.
Kristin kirkja stendur, eða fellur, nieð ]>eirri kenningu, að Jesús
Kristur sé Guðs einkason, og frelsari okkar frá synd og eilíf-
um dauða. Ef Jesús er ekki Guðs son, og frelsari mannanna, þá
■er trú okkar ónýt, prédikun min, og allra annara presta ki'rkj-
unnar, heimska og villa, og þvi fé, sem varið er til viðhalds og
útbreiðslu kristninnar ver eytt en þótt því væri fleygt í sjóinn.
Ef Jesús' er ekki sonur hins lifanda Guðs, eins og hann
sagðist vera, þá erurn við, sem köllum okkur kristin, aumkun-
arverðust allra manna, því þá höfum við bygt alt líf okkar á
lygi og misskilningi. Þessvegna verðum við að gera upp reikn-
ingana og spyrja: “Hvað á eg að gera við Jesúm, sem Kristur er
kallaður?" Eigum við að meðtaka hann sem frelsara okkar,
■eða eigum við að afneita honum, og dæma hann, með Pílatusi,
til krossfestingar, þ. e.: afneita guðdómi hans og friðþægingu?
Eg geri ráð fyrir, að þegar við hugsum okkur um, þá vilj-
um við ekki afneita Jesú, sem e'r hið eina, sem við þekkjum,
sem við getum bygt von okkar á í lífi og dauða. En Eve mikil
ábyrgð hvílir þá á okkur, hversu vakandi ættum við þá að vera
að hugsa um Jesúm og kenningu hans. Því að ef Jesú er Guðs
son og frelsari okkar, þá hlýtur að vera mikið i húfi, að vi'ð
hlýðum boöum hans og útbreiðum sannleikann urn hann. Ef við
trúum honum ekki, honum, sem er vegurinn, sannleikurinn og
lífið, þá getum við ekki verið sannleikans megin, heldur erum
við á rangri braut, og andlegu lífi okkar er hætta búin. „Sá,
sem er sannleikans megin, heyrir mína raust,’’ segir Jesús.