Sameiningin - 01.07.1913, Qupperneq 4

132
þar sé í raun og veru ljós, fer að stefna á það, ímyndar
sér, að liann sé að nálgast það, sé þá og þegar að því kom-
inn, en—ljósið er á svipstundu liorfið, ellegar það sýnist
komið á allt annan stað, ef til vill í alveg gagnstœða átt.
Áreynslan öll og fyrirliöfnin til að ná að ljósi þessu liefir
orðið til ónýtis. Ferðamaðrinn dauðþreyttr af þessum
eltingarleik. Hann nær aldrei þangað, sem hann ætlaði
sér—nær því aldrei, sem hann hefir verið að elta; því það
var ekki annað en táldrœgt mýraljós. — Svona ímynda
menn skynsemis-trúarinnar sér að trú kristinna manna
sé-—ljósið dýrmæta, sem sýnir oss guð, veru hans og eig-
inleika, föðurlandið á himnum, almáttkan frelsara, þann
er býðr oss fyrirgefning syndanna og biðr föðurinn á
himnum fyrir öllum hinum bágstöddu börnum hans hér á
jörðu. Ljós kristindóms-opinberunarinnar er í augum
manna þessarra ekkert annað en villuljós, — trúin
kristna tómt tál, að því leyti, sem hún sýni mönnum
nokkuð annað en það, er skynsemin—náttúrlegt hyggju-
vit eða vísindaleg þekking—getr gjört sér grein fyrir.
Brátt má nú sjá, að býsna lítið vit muni vera í þess-
arri staðhœfing skynsemis-trúar-manna um það, að þeir
trúi engu nema því, sem þeir skilja eða geta með skynsem-
inni einni gjört sér grein fyrir. Eru þeir ekki einsog allir
aðrir neyddir til að liafa margt það fyrir satt, sem þeir
skilja ekki liót? Hljóta þeir ekki að hafa það fyrir satt,
að þeir sjálfir sé til ?—að heimrinn sé til ? að til sé rneira
að segja óendanlegr lieimr ? Og skilja þeir nokkuð í því,
hvernig allt þetta er til orðið ? Skilja þeir upphaf lífsins ?
Skilja þeir nokkuð í heimsvíðáttuuni eða himingeimnum ?
Skilja þeir, hvernig eða hvenær öfl þau urðu til, sem ýmist
framleiða líf eða lcoma með dauða í þessarri sýnilegu til-
veru?—„Hugsaðu þér“-—segir spekingr einn kristinn—,
„að þú værir laus við jörðina og hefðir hœfileik til að
fljúga hvert sem þú vildir út-í geiminn. Hugsaðu þér, að