Sameiningin - 01.07.1913, Blaðsíða 18

146
Menn undirbúa mál sín og fylgja þeim með allri stjórn-
mála-kœnsku. Afl ræÖr úrslitum á fundum án þess nœgi-
lega sé leitað atkvæðis heilags aada einsog gjört var í
fyrstu kristni. Hvers vegna er einatt svo mikil sundr-
ung í safnaðar-hjörðinni og óeining innan brœðrafélags-
ins ? Af því meðal annars að sanna lotning vantar fyrir
heilagleik kirkjunnar og hennar málefnis. Ef hver
safnaðarmaðr fyndi vel til þess, að þegar hann kemr í
kirkju sína á safnaðarfund, þá kemr hann til „guðs
fjalls“, og þar er guð í þyrnirunninum lýsandi í hinum
heilaga loga, hvort myndi liann þá ekki draga skó sína
af fótum sér 0g ganga með lotningu að hinu helga
starfi guðs og safnaðarins? Væri þessi lotning ríkj-
andi hjá oss fyrir málefni guðs og trúar vorrar, þá
myndi guðs andi leiða oss í sannleikann og gefa oss
sigr í stríðinu; þá myndi ást og eining ríkja. í drottins
hjörð og blessan hans fylgja oss, sem lofað hefir að vera
með oss alla daga.
Lotningar-skortr fyrir guði og ríki hans vor á með-
al kemr enn fremr í ljós mjög ömurlega í ýmsum að-
ferðum, sem menn viðliafa til að afla kirkjunni fjár 0g
standa straum af fyrirtœkjum hennar. Þarsem kirkjan
er háð borgaralegu ríki gjalda menn oft nauðungar-
skatta, valdboðna af stjórninni, til kirkju og kristin-
dóms-mála. Getr nokkuð verið til gagnstœðara anda
Krists og guðs ríkis en slík kúgunargjöld og öll lög-
boðin fjártillög, einnig af hálfu þeirra, sem enga trú
hafa á gildi kirkjunnar, eða gagn-ólíkar trúarskoðanir
hafa þeim, sem fluttar eru fyrir það fé, sem út-úr þeim
er kúgað ? En í stað þessarra nauðungar-skatta ríkis-
kirkjunnar koma í mörgum óháðum söfnuðum ýmsar
miðr virðulegar veiðibrellur. Til heilagrar guðs kirkju
er fé stundum safnað með hálfgjörðum fjárglæfra-
brögðum, kaupskap og prangi. Sönn og heilög lotning
fyrir guði og ríki hans þolir ekki slíka óvirðing. Þar-
sem lotningin er á háu stigi fyrir kirkjunni sem ríki guðs
og líkama Krists, leyfa menn sér ekki þessar aðferðir.
Góðr sonr léti sér ekki sœma, hafandi sjálfr mikil efni,
að sjá fyrir móður sinni á þann hátt, að taka lítið sem