Sameiningin - 01.07.1913, Side 13

I4i
er lieilög jörð“, þegar menn vilja sem átaicanlegast lýsa
lotningar-tilfinningn mannsins gagnvart guði og lieilag-
leik hans. Frumskilyrði alls átrúnaðar og frumtónn
sannrar tilbeiðslu er lotningin—lotning fyrir guði og
öllu, sem lionum tilheyrir.
Hjá þeirri þjóð fornaldarinnar, sem umfram aðrar
þjóðir geymdi þekkingu á sönnum guði, Gyðingum, var
lotningin fyrir guðdóminum óumrœðilega mikil. Kemr
það í ljós í hinum helgu ritum þjóðarinnar, einkum hjá
spámönnum og sálmaskáldum hennar. Svo var lotning
þeirra mikil fyrir guði, að þeir dirfðust ekki að láta sjálft
nafn hans fara sér um varir. Sýnishorn lotnmgarinnar
er t. d. 6. kap. í spádómshók Esajasar. Spámaðrinn sér
guð hinn alvalda sitjandi á háreistum og gnæfandi stóli.
Umhverfis hann svífa serafar kallandi hver til annars og
syngjandi þennan víxlsöng: „Heilagr, lieilagr, heilagr
er drottinn allsherjar; öll jörðin er full af hans dýrð.“
Af Sálmunum er það ekki síðr augljóst, hversu lotningar-
full tilbeiðslan hefir verið í Israel á hinni andlegu blóma-
tíð þjóðarinnar. Menn söfnuðust þar saman til guðs-
þjónustu undir slíkum sálmasöng sem þessum: „Komið,
föllum fram og krjúpum niðr, beygjum kné fyrir drottni,
skapara vorum; því hann er vor guð, og vér erum gæzlu-
lýðr lians og sú lijörð, er hann leiðir“ (Sálm. 95). Öll
náttúran söng lofsöngslag fyrir drottni á hörpu hins inn-
blásna sálmaskálds: „Himnarnir segja frá guðs dýrð og
festingin kunngjörir verkin lians handa. Einn dagrinD
kennir öðrum þetta tal, og ein nóttin kennir annarri þessa
auglýsingu“ (Sálm. 19).
í nýja testamentinu er lotningin fyrir guði enn meiri
en í gamla testamentinu. Þar er hún enn innilegri og
hjartanlegri og kemr meir fram í verklegri mynd heldr en
í skáldlegum orðum. Hvað gæti verið lotningarfyllra en
bœnir frelsarans til föðursins? Ósjálfrátt drögum vér
skó vora af fótum vorum, þegar vér sjáum hann hefja
augu sín til liimins og segja: „Faðir! stundin er komin.‘1
Fagrt sýnishorn kristilegrar lotningar eru orð Páls post-
ula í 11. kap. Rómverjabréfsins: „Hvílíkt djúp ríkdóms
og speki og þekkingar guðs.--------Frá honum og fyrir
hann og til hans eru allir hlutir. Honum sé dýrð um