Sameiningin - 01.10.1913, Side 13

23?
Þeir geta þó varla ’ liaft glaða lnnd
þeir Gizur og Pétr, og skamma stund
mun hönd verða liöggvi fegin.‘ ‘
5. „Nú hugsa’ eg úr útlegð heim til-mín
á hjartkæra landið gamla,
þar manndómr allr deyr og dvín,
og dýrðin í kirkjn’ ei lengr skín.
Því útlendir öllu hamla.“
6. „Þar logaði fyrr á liljum bjart
og Ijómaði’ um allan salinn.
Nú segja menn lengr það ei þarft,
og þar er nú orðið myrkt og svart
og dýrð guðs í dimmu falin.‘ ‘
7. „Þá stökktu menn vígðu vatni þar,
allt vildu menn helga’ og prýða.
Nú óhreint og Ijótt er allsstaðar,
sem áðr svo lireint og fágað var.
Já, flest má svo niðr níða.“
8. „Þá ilmaði’ af reykelsi allt um kring,
allt angaði sem á vorin.
Ilvað ilmar þar nú fyrir almenning,
er atað er landið svívirðing?
Hvað annað en fjósaforin?“
9. „Þá gengu menn háum helgum á
í heilagri prósessíu.
Nú lagðr er niðr siðr sá,
nú saman ei lengr ganga má;
hver sitr í sinni stíu.“
10. „Það fyrr mátti lieyra lielgan söng
sem heilagir englar syngi.
En nú er liver stnndin leið og löng,
allt lágt er og hljótt um kirkjugöng,
og dauft er á drottins þingi.“