Sameiningin - 01.10.1913, Síða 17

241
ervitt gangi? Ekki öfunda eg þann, sem slíkt gjörir..
Ekki vildi eg liafa liann fyrir félaga við neina starfrœkslu,.
sem eg kynni að hafa með höndum.
Því verð eg, einsog eg sagði, að ganga við hlið bróður
míns, og hjálpa lionum, ef eg get, yfir torfœrurnar. Ef'
liann er veikr, brotlegr, þekkingarlítill, verð eg að muna
eftir því, hve miklu veikari, brotlegri, þekkingarminni eg’-
er frammi fyrir meistaranum, sem eg þykist þjóna; því
bróðir minn þekkir ef til vill ekki snörurnar, sem mannfé-
lagið — og eg með — hefir lagt fyrir hann og flœkt hann í;
en vér, sem vitum og leggjum þær þó, berum ábyrgð fyrir
guði. Örbirgð er ekki glœpr. Örbirgð getr verið blessun, en
eymdarspiling óþverrahœla í stórborgum er ekki bless-
un; hún er bölvan og g'lœpr, glœpr þeirra, sem leyfa þessu:
að viðgangast. Það er engu síðr kristileg skylda en borg-
araleg skylda, að berjast á móti þeirri eymd með því að
leitast við að koma á fót betri heimilum, betri skóluin, og
góðum leikvöllum fyrir börn, þarsem hið göfuga á kost á
að vaxa án þess það sé jafnóðum dregið niðr-í saurinn.
Maðr, sem getr setið með rósemi í kirkju sinni og stungið
upp-í eyru sér til þess að lieyra ekki vein barna, er þrælka
í verksmiðjum meðan þau ætti að vera úti að leika sér, —
hann er ekki kristinn, og hann er jafnvel hættr að vera
maðr. Sál lians þekkir ekki miskunn. Og liann svíkr
föðurland sitt; því dýrmætari en auðr skóga, fjalla og
akra eru landinu mannsefnin í börnunum, sem verið er að
gjöra út-af við með slíkum þrældómi. Börnin, ungling-
arnir, eru auðr landsins, lýðveldið sjálft á ókominni tíð.
Látum vera, að bróðir minn sé vanþakklátr; en er eg
þá sjálfr svo fullkominn? Tólf drengir voru í húsi föður
míns og, eftir því sem eg man, vorum vér oftast að fljúg-
ast á og deila; engu að síðr þótti oss þó vænt hverjum um
annan. 0g þessum bróður lærist að þykja vænt um þig,
er hann kemst að raun um, að þú ert vinr hans og finnr
ekki til þess, að þú niðrlægir þig með því að liðsinna hon-
um. Kondu til náunga þíns einsog til bróður, með eng-
um þeim merkjum á þér, að þú með því sért að niðrlægja
þig; annars skaltu ekkert við það eiga að heimsœkja hann.
Má vera, að hann hafi ekki sömu trú sem eg. Það veldr
oft vantrausti hjá báðum hlutaðeigendum. En hvað um