Sameiningin - 01.06.1916, Qupperneq 18

114
arlimum. Vér þurfum að taka vinsamlega móti þeim,—
fagna þeim sem bræðrum og systrum; láta þá reyna
hlýtt bræðraþel vort, svo að þeir finni hjá oss sannarlegt
heimili, þar sem þeim geti liðið vel. En í sambandi við
þessa móttökuskyldu vil eg þó sérstaklega leggja áherzlu
á eitt atriði, sem mér virðist mjög þýðingarmikið, og það
er þetta: Vér þurfum “að biðja fyrir þeirn og beiðast
þess, að þeir mættu fyllast þekkingu á vilja hans með
allskonar speki og andlegum skilningi, svo að þeir hegði
sér eins og Drotni er samboðið, honum til þóknunar á
allan hátt. ...” (Kól. 1, 9-13). 0g vér eigum ekki að-
eins að beiðast þess, að þeir læri þetta, sem postulinn
talar um, heldur líka á allan hátt, sem í voru valdi stend-
ur, að hjálpa þeim til að liegða sér eins og Guði er þókn-
anlegt. Hvernig getum vér nú hjálpað nýjum meðlim-
um að gæta skyldu sinnar í þessu efni? Verður
það fullnægjandi að prédika það fyrir þeim'og sýna þeim
fram á það með orðum, að svo eigi að vera? Nei, það
verður aldrei fullnægjandi. Það, sem er allra mest um
vert í þessu sambandi, er, að vér hegðum oss sjálfir eins
og lœrisveinum Drottins Jesú Krists er samboðið, honum
til þóJcnunar á allan hátt.
Hér mætti þá líka í stuttu máli benda á sumt af því
í hegðun kristins manns, sem Drotni er þóknanlegt:
Vér þurfum að hegða oss gagnvart honum, sem
þeim, er vér stöndum í lang stærstri þakklœtisskuld við.
Imyndaðu þér að þú sért í miklum vanda staddur, að
þú sért að missa eigur þínar allar, og sért að komast á
vonarvöl. Þú leitar hjálpar hjá nágrönnum þínum, en
enginn getur hjálpað. Alt af syrtir að. En þá kemur
til þín einhver, sem þér liafði ekki dottið til liugar að
leita til, og býður þér aðstoð sína og bjargar þér úr þess-
um vandræðum. Eða ímyndaðu þér, að þú sért einn á
bát og báturinn sökkvi og þú sért í stærsta iífsháska. A
ströndinni standa margir, allir hrópa upp yfir sig í
skelfingu, er þeir sjá þetta slys, en enginn getur hjálpað.
Þá kemur fram úr liópnum maður, fleygir sér út í öld-
urnar og bjargar þér úr örmum dauðans. Finst þér