Sameiningin - 01.06.1916, Blaðsíða 29

125
nýlega þessi áritun: “Gu8 blessi manninn, sem lét þessa tíók hér.
Eg er ungur kvenmaður, 21 árs, föðurlaus og móðurlaus, og í kvöld
hefir þessi bók bjargað mér frá því að taka ógæfuspor. Guö gefi
aö sá, sem næst les í henni, megi finna þar sömu hjálp sem eg.”
FYRIR UNGA FÓLKIÐ.
Deild þessa annast séra Friðrik Hallgrímsson.
Góðverka-höllin.
(Dæmisaga.)
Fyrir löngu-löngu var á Indlandi voldugur konungur. Hann
atti ógrynni fjár, og ásetti sér aö láta byggja sér höll í fallegu héraði,
sem var langt frá höfuöborg hansf og sú höll átti að veröa fegurri
og skrautlegri en nokkur önnur höll, sem manna hendur höfðu reist,
og vera mönnum um ókomnar aldir vottur um vald hans og auölegð.
Hann fékk hallarsmiði sínum, sem hét Jakob, mikið fé í hendur, og
bauð honum að fara og reisa höllina.
Þegar Jak'ob kom þangað, sem höllina átti að reisa, var þar
hallæri mikið; margt fólk var dáið úr hungri og allstaðar voru veik-
indi og eymd. Jakob var vænn maður, og honum rann til rifja að
sjá hve illa fólkinu leið. Hann gat ekki horft á bágindi fólksins að-
gjörðalaus, og hann fór að hjúkra því og hjálpa. Hann keypti mat-
væli handa því fyrir alla þá peninga, sem hann átti, og þegar þeir
voru þrotnir, varði hann til líknarstarfsins peningunum, sem kon-
ungurinn hafði fengið honum í hendur.
Að nokkrum tíma liðnum kom konungurinn til þess að líta eftir
hvað hallarsmíðinni liði; og hann varð forviða, þegar hann sá, að
ekki hafði enn verið á henni byrjað. Hann kallaði þá Jakob fyrir
sig og spurði hann, hvernig á því stæði. Jakob sagði honum frá
bágindum fólksins, og að hann hefði átt sv'o annríkt að hjúkra því,
að hann hefði enn ekki komist til þess að sinna hallarsmíðinni, og
svo væru líka peningarnir þrotnir. Konungurinn varð afarreiður,
barði hann með sverðinu sínu og lét setja hann í varðhald og sagði
við hann: “Á morgun skalt þú láta lífið.”
En um nóttina dreymdi konunginn undarlegan draum. Hann
þóttist vera kominn til himnaríkis og sá þar mikla dýrð. Meðal
annars sá hann þar stóra og skrautlega höll,—miklu stórkostlegri
en nokkra aðra, sem hann hafði nokkurn tíma séð, og miklu fegurri
en þá, sem hann hafði ætlað sér að láta eisa. Hann virti hana fyrir
sér, frá sér numinn, og svo spurði hann englana, sem þar voru,
hverjjum þessi höll væri ætluð og hver hefði smíðað hana. Og
englarnir sv'öruðu honum: “Þetta er góðverka-höllin fagra, sem