Sameiningin - 01.12.1916, Blaðsíða 5

291
sem lítið liirðir um trúarlíf sitt alt árið, finnnr þá lijá
sér löngun til að hlusta á orðið um frelsarann og veita
honum lotning. Þá fyllir fólkið kirkjurnar, ekki fyrir
siðasakir, heldur af einlægri þrá, þorsta hjartans eftir
heilögu friðarmáli jólaboðskaparins. Iíjartanleg trú á
frelsarann ryður sér þá til rúms, sigrar efasemdir allar
og tómlæti, brýzt þá alt í einu fram úr fylgsnum og afdöl-
nm mannlífsins og tekur sér tignarsæti á hæsta tindinum.
Á jólum vaknar trúarlífið alt, svo langt sem það er
á veg komið inst í sálum manna. Trú og kærleikur
renna betur saman í eitt, en endranær; friður kemst á í
svipinn milli hugsjónar og hegðunar. Og grunntónninn
í þessu samræmi, bæði sterkastur og skærastur, er góð
vilji. 1 lionum er fólginn hljómgrunnur bæði kærleiks
og trúar. Iijörtun eru á þessari miklu hátíð gagntekin
af góðvilja Guðs; þessu meginmáli trúarinnar, sem svo
oft ella liggur hálf-huliö hjá mönnum og flækt í allskon-
ar vífilengjur, en á jólum verður alt í einu ljóst hverju
mannsbarni kristnu, að konungur himinsins sá aumur á
fráviitum og syndugum mannheimi hér á jörð og lítil-
lætti sjálfan sig til að líkna honum'. í jólaguðspjallinu
birtir JJrottinn góðvilja sinn í þeim búningi , sem feg-
urstur er og elskulegastur allra—lítiliætinu, birtir sjálf-
an sig, albúinn til líknarverksins, í þeim dýpsta lítilmót-
leik mannlegum, sem hugsast getur, í lijálparleysi ung-
barnsins, sem liggur reifað í jötu, innan um fátækt al-
múgafólk. Þá jólasögu getur enginn maður heyrt ó-
snortinn, sem snefil á af lotning fyrir kristinni trú.
Meðan hjartað unir á þessari hátíð við umhugsun-
ina um góðvilja Gruðs, þá er góðviljinn um leið í sann-
leika orðinn mestur í heimi. Hann skipar þá öndvegi í
lífi kristinna manna, situr í fyrirrúmi fyrir öllu öðru.
Fagnaðarerindið verður þá í sannleika kraftur Guðs,
eigi að eins til hjálpræðis, heldur og til líknar og bróður-
elsku. Það er ein af hinum átakanlegu mótsögnum
mannlífsins, að góðviljinn, þessi yfirlætislausa hvern-
dagsdygð, réttborin til ríkis yfir öllum smámunum þess,
skuli hjá miklum þorra kristinna manna aldrei fá veru-