Sameiningin - 01.12.1916, Qupperneq 14

300
Krist og lifa þannig- með þeim, að þeir sjái fegurð og
blessun fagnaðarerindisins í lífi þínu? Og vilt þú leggja
þinn skerf til þess, að gleðiboðskapurinn verði boðaður
heiðnum þjóðum? Þörfin fyrir slíka starfsmenn, vak-
andi kristið fólk með brennandi áliuga fvrir eflingu guðs-
ríkis fjær og nær,er ákaflega mikil, — ekki sízt nú á
þessum alvarlegu tímum. Hafi mannkvnið nokurn tíma
þurft á því að halda, að fagnaðarerindi kærleikans sé
prédikað lifandi og kröftugt, bæði með orðum og kær-
leiksfórnum, þá er það á þessum raunalegu ófriðarh'm-
um. Og það er trú mín, að nú séu opnar margar dyr,
sem áður voru harðlæstar, mörg hjörtu, titrandi af gráti
og söknuði, móttækilegri en nokkru sinni fyr fyrir þá
huggun og þann styrk, sem hvergi finst 'annarsstaðar
en í fagnaðarerindi Guðs.
Guð gefi þér, að fagnaðarlioðskapur þessara jóla
fylli sálu þína nýjum fögnuði, svo að þú getir í æ ríkara
mæli orðið sendiboði hans til þess að vinna með honum
góðverkið mikla, að flytja öðrum mönnum gleði jól-
anna.
Guð gefi þér blessuð, gleðileg jól, í Jesú nafni!
Eftir scra Hjört J. Leó.
J?að var dimt í heiminum.
f hiarta mannsins var dimt. Og förunautur dimm-
unnar var kuldinn.
Hugsiónimar skriðu úr hreiðri sinu og breiddu út
vængina ungu. Légfleygar svifu þær út í drungann. pær
þráðu b'ós. Jafnvel því. sem vængiað er, veitist erfitt að
rata í myrkri. Hver eftir aðra hófu þær sig á loft. Hver
getgátan elti aðra. Og allar lofuðu þær, að veita heiminum
liós. En þær efndu ekki þau loforð sín. Og það varð þeim
að aldurtila. Kuldinn skaut þeim ísörvum í hjarta. pegar
hiartað er kalt, þá er það herfang dauðans. pví dauðinn
býr í myrkinu og kuldanum. Myrkrið heitir öðru nafni
s y n d. Kuldinn er örvænting.
Svo er mönnunum farið, að þeir geta ekki vonlausir