Faxi - 01.01.1972, Blaðsíða 13

hreppi, og hinum forna NjarSvíkurhreppi,
sem dómþinghám nje manntalsþinghám".
Það er ek’ki fyrr en á næsta ári sem Kefla-
vfkurhreppur verður „sjerstök dómþinghá,
og skal þingstaðurinn vera í Keflavík"
undirstrikar kóngurinn á Amaiíuborg í
Höfn. (Sjá Stjórnartíðindi 1909, mál nr.
32).
Strax um vorið var svo kosin hin fyrsta
hreppsnefnd Keflavíkurhrepps. Hefur þar
vafaiaust verið gert á þann hátt að hver
kjósandi nefndi nafn þess sem hann kaus,
upphátt, þannig, að allir heyrðu. Þannig
tíðkaðist það lengi að kjósa í heyranda-
hljóði og einnig til Alþingis. Er hætt við
að mönnum líkaði ekki slíkur máti níi til
dags, eins og kannski eðlilegt er, þar sem
lýðræðishugsjónin hefur þroskazt.
Fyrsti hretppsnefndarfundurinn var svo
haldinn mánudaginn 13. júlí „í barnaskóla-
húsinu í Keflavk, samkvæmt fundarboði
frá elzta manni nefndarinnar“, segir í
fundargerðinni. (Barnaskólinn var þá á Is-
hússstíg 3).
Kosnir voru oddviti og varaoddviti.
Hlaut Þorsteinn Þorsteinsson oddvita-
starfið en Þorgrímur læknir Þórðarson
varð til vara. Aðrir í hreppsnefndinni voru
þeir: Högni Ketilsson fiskimatsmaður úr
Keflavík, Jónas I. Jónasson bóndi, Ytri-
Njarðvík og Jón Jónsson smiður, Kefla-
vík.
Um þetta leyti var Þorsteinn Þorsteins-
ron innanbúðar hjá Duusverzlun og hafði
fflutt hingað frá Eyrarbak'ka um aldamótin,
þar sem hann hafði starfað víið verzlun.
Árið 1915 setur hann svo á stofn sína
eigin verzlun, Þorsteinsbúð, sem Keflvík-
ingar kannast vel við.1)
Þorgrímur læknir, varaoddviti kom til
Keflavíkur skömmu eftir 1904 og varð hér
héraðslæknir á eftir Þórði Thoroddsen.
Hafði Þörgrímur áður Verið læknir í
Hornafirði. (Sjá nánar í marzblaði Faxa
1955 og greinar e. Hjalta Jónsson í Faxa
1966).
Upphaf að vegagerð í Keflavík
fyrsta veganefndin
Á hinum fyrsta hreppsnefndarfundi var
kosið í skólanefnd til 3 ára.
Var hún fyrsta eiginlega nefndin sem
tók til starfa á vegum 'hreppsins. Síðan
fylgdu svo fleiri í kjölfarið eins og t. d.
J) Þorsteinn Þorsteinsson fæddist 1864 og dó
1939.
Vegcmefnd, sem kosin var á fyrsta haust-
hreppskilaþingi Keflavíkurhrepps þann
19. okt. 1908. I nefndinni sátu: Arnbjörn
Óla'fsson, Símon Eiríksson (sem áður er
minnzt á) og Jón Jónsson trésmiður.
Næsti fundur hreppsnefndar er svo hald-
inn 28. september. Þar er m. a. rætt um
vegagerð og segir í fundargerðinni: „Þá
var ákveðið að láta framkvæma vegabætur
í kauptúninu í Keflavík á komandi hausti,
og skyldi byrja vegabætur 'þessar í Strand-
götunni við verzlunarhús „Edinborgar" og
halda vestur eftir. Áætlaði nefndin til
þeiirra vegabóta allt að 300 krónum og var
oddvita falið á hendur að ráða menn til
þess starfs". Kaupið var ákveðið 20 aurar
á klukkustundina.
Þannig var farið iaf stað með fyrstu
eiginlegu vegagerðina í Keflavíkurkaup-
túni. Strandgatan heitir í dag Hafnargata
og varð hún einnig sú fyrsta er lagt var á
varanlegt slitlag árið 1956. Þó var hug-
myndin um varanlegar götur í Keflavík
ekki ný af nálinni. Langar mig til að ræða
um það mál, svo og gatnagerð fram til
1930. Sérstaklega mun ég þó staldra við
tímabilið fram að 1920.
Þainn 15. apríl 1921 ritar Matthías Þórð-
airson, þáverandi eigandi Keflavíkur,
hreppsnefnd bréf, varðandi gagngerða við-
gerð á Hafnargötu frá Ungó og vestur að
Duus-pakkhúsi við Stokkakvörnim. Læt-
ur hann þar í Ijós kvartanir þær er honum
hafa borizt vegna þessa, bæði frá þorps-
búum og utanaðkomandi.
M. a. segir svo í bréfinu: „Og þar sem
vegur þessi er í miðju þorpinu, þá er hann,
bæði frá notkunarsjónarmiði sjeð og heil-
brigðislegu sjónarmiði, alls endis ófær og
þorpinu til hinnar mestu vanvirðu". Þá
segir Matthías að sjálfur hafi hann látið
gera við skemmdir í veginum, en slíkt
hálfkák þýði ekki lengur „því hann þarf
um'bóta við, sem gerast verða af kunnáttu
og nægu fje“.
Að lokum leggur Mattliías svo til, að
með tilliti til framtíðarumferðar á þessum
slóðum, verði að breikka veginn til muna.
Hann segist „fús að leggja hreppnum til
þær nauðsynlegu lóðarræmur, sem með
þurfi, því þótt Miðpakk'húsið stæði um
nokkurn tímia sjer þá mundi strax og nauð-
synleg viðgerð færi fram, vera hægt að
laga þá skekkju“.
Og nú í dag, 50 árum eftir að þettva bréf
er ritað, er loks hafizt handa um fram-
kvæmd þessa verks og búið að rífa Mið-
pakkhúsið.

Otgefandi: Málfundafélagið Faxi, Keflavik.
ltitstjóri og afgreiSslumaður:
Magnús Gislason.
Ulaðstjórn:
Gunnar Sveinsson, Jón Tómasson,
Margeir Jónsson.
Auglýsingastjóri:
Gunnar Sveinsson.
Verð blaðsins i lausasölu kr. 30,00.
Alþýðuprcntsmiðjan h.f.
V-----------------------------------------
Undirtektir hreppsnefndar voru dræmar.
Enn líða nokkur ár og alltaf er haldið
áfram að moka ofaníburði í götuna. Þá er
hreppsnefndinni ritað annað bréf, varðandi
þennan hluta Hafnargötu. I þetta sinn er
bréfritarinn Olgeir Friðgeirsson, sem þá
hefur keypt Keflavíkurland af Matthíasi,
eða öllu heldur íslands banka.
Áður hafði hreppsnefndin ritað Olgeir
bréf, varðandi Hafnargötuna. Hafði
hreppsnefndin beðið hann um að taka þátt
í kostnaði við endurgerð götunnar frá ís-
hússtíg að Vesturgötu, þ. e. fyrir framan
Keflavík hf.
Ástæðan fyrir þessari beiðni um greiðslu
var sú, að aðgerðarstæði vélbátanna væri
við götuna (sjávarmegin, þar hefur allt
verið uppfyllt) og sé hún af þeim sökum
alltaf blaut og slæm yfirferðar.
Svarbréf Olgeirs Friðgeirssonar er dag-
sett 12. sept. 1924. Skýrir hann þar betur
astæðurnar fyrir ’lélegu ástandi götunnar
og segir, að sannleikurinn sé sá „að gatan
er illa gerð, þarf að vera „púkkuð“ (helzt
malbikuð) vel kýfð og hallast að fiskpöll-
unum, svo regnvatn eigi standi í pollum
uppi í henni eins og að undanförnu".
Þar næst býður hann hreppsnefndinni
allan þann sand og möl, þar sem hentugast
sé að taka hanm í Keflavíkurlandi, „láta í tje
sement, sem til aðgerðarinnar þarf með
innkaupsverði í Reykjavík, að viðbættum
flutningskostnaði“. Þá vill Olgeir einnig
leggja fram öll þau verkfæri og áhöld, sem
við verkið þarf að nota, allt án endurgjalds.
Að síðustu býður hann sjálfur fram nokk-
ur ókeypis dagsverk til að vinna í götunni.
Þessu boði synnti hreppurinn ekki og
afram var haldið að ausa mold í götuna.
Til gamans skal þess getið hér, að fyrsta
gata sem lögð var malbiki í Reykjavík var
Austurstræti og var það gert 1912. Átti
frú Bríet Bjarnhéðinsdóttir mikinn þátt í
að þetta hafðist í gegn í bæjarstjórn.
F A XI — 13