Austurstræti - 11.08.1938, Síða 6
AUSTURSTRÆTI
líf sitt, fyrir að fá nokkrum
sinnum að anda að sér dauða-
duftinu hvíta.
MEÐAL listamanna, einkum
leikara og þá alveg sér-
staklega kvikmyndaleikaranna,
varð og er kokain-nautnin á-
kaflega útbreidd. Og þau eru
ótalin og ómetin þau skörð, sem
þessi „hvítidauði“ hefur höggið
í fylkingar þeirra. Þeir hafa
hrunið niður, bæði karlar og
konur, í helgreipum hans. — Þó
er ætíð reynt að halda slíkum
skelfingar dauða leyndum, ef
unnt er. — Og ótöluleg eru þau
sjálfsmorð, sem eiga orsök sína
til hans að rekja.
Það má segja að allur heim-
urinn hrykki við 1923, þegar
einhver vinsælasti kvikmynda-
leikari þeirra tíma, Wallace
Reid, varð kokain-dauðanum að
bráð. Og síðan hefur hver af
öðrum fallið. Ekkja Wallace
Reids reið á vaðið með það, að
nota kvikmyndimar í baráttunni
gegn kokaininu og kokain-
smyglurunum. Og síðan hafa
hin voldugu kvikmyndafélög
haldið þeirri baráttu áfram
meira og minna og oft verið
varið til þess stórfé. Og þó oft
virðist vera unnið fyrir gíg og
hinn hræðilegi löstur breiðist
meira og minna út, er það óút-
reiknanlegt, hve hin þrotlausa
barátta gegn eitrinu hefur heft
framgang þess mikið. Engin ó-
sérhlífin barátta er árangurs-
laus.
AÐ, hve sigursælt kok&inið
hefur orðið gagnvart öðr-
um eiturnautnum, verður skilj-
anlegt, þegar maður athugar og
ber saman áhrif þess og annara
nautnalyfja, t. d. opíum og mor-
fíns, sem mest eru þeklct og not-
uð.
Áhrifin eru allt annars eðlis.
Opíums- eða morfínsneytandinn
fellur í einskonar sæludá, og
dreymir yndislega drauma með
dýrðlegum sýnum og æfintýr-
um. Hann fær allar sínar óskir
uppfylltar meðan þetta svefn-
ástand varir og lifir í óumræði-
legri sælu.
Þvert á móti er það með kók-
ainistann, það er svo langt frá
því að þar sé um nokkurt dá eða
draumsvefn að ræða. Hann lokar
ekki augunum, heldur fyllist
hann af óviðráðanlegri lífslöng-
94