Alþýðumagasín - 01.11.1933, Page 24

leiddi málið til lykta og léti upp-
lýsa það með sannindum.
Ragnhildi móður Steinunnar
mun nú hafa runnið blóðið til
skyldunnar, því hún lagði nú þá
spurningu fyrir dómendurna hvort
Sigríði væri nokkru skyldara að
frelsa þau Jón frá þessu illmæli
með eiði en honum með sínum
eiði. Kvað Ragnhildur Jón hafa
meira vit og menningu en Sigríði
og honum auðveldara að fá eiða-
menn. Ennfremur væri hann hús-
bóndi hennar pg ætti að hafa vit
fyrir henni, en samt hefði hann
engar konur til hennar kallað til
þess að þjóna henni þegar hún
var veik, heldur verið einn með
henni og þannig gefið tilefni til
þessa orðróms.
Lyktir þessa réttarhalds urðu
þær, að valdsmaðurinn Jón Magn-
ússon kvaðst hvorki vilja né geta
borið fólk þessum óbótamálum,
sérstaklega þar sem Jón Oddsson
bauðst til að sverja fyrir þetta og
einnig Sigríður, en þau voru hins-
vegar ekki kærð um þetta ódæði
af neinum sérstökum og engar
fullar sannanir fram komnar held-
ur að eins orðrómur og líkinda-
sögur. Var þvi Jón Oddsson dæmd-
ur „í guðs nafni amen og að
heilagsanda náð með oss til
kallaðri“, til þess að vinna stétt-
areið síðast á vorþingi svohljóð-
andi:
»TiI þess legg ég, Jón Oddsson
hönd á helga bók og það segi ég
guði, að ég hefi aldrei framið
óleyfða sambúð í blóðsamtenging
er til barngetnaðar fremst millum
karlmanns og konu, með Sigríði
sögð er Halldórsdóttir og að svo
stöfuðum eiði sé mér svo guð
hollur sem ég satt segi, gramur
ef ég lýg«.
Þegar svo eiður þessi hefði
gengið skyldu þau Jón og Sigríð-
ur vera laus af þessu máli, nema
annað sannaðist með löglegum
vitnum. En félli Jón frá eiðinum
skyldi málið fara til lögmanna og
lögréttunnardóms að sumri, og
þau þá bæði skyld að mæta þar
til andsvara. — Handfesti Jón
valdsmanni eiðinn og voru hon-
um nefndir menn til þess að sanna
með honum.
II. KAFLI.
Eftir að gengið hafði verið frá
máli þeirra Jóns og Sigríðar að
Ballará 6. október leið nú nokkur
tími. En 20. nóvember sama árið
(1609) var enn sett þriggja hreppa
þing á Staðarbakka í Helgafells-
sveit, að ráði og fyrirlagi Gísla
lögmanns Þórðarsonar, og.nefndi
Jón Magnússon, sá er áður er
22