17. júní - 01.06.1926, Blaðsíða 16
17. J U N í
^96
Dæmisagan um ferðamanninn,
(Lúk. 10, 30), sem ráðist var á á
leiðinni frá Jericho til Jerúsalem,
hefir þannig ekki verið annað en
lýsing á daglegum viðburði.
Jafnvel rómverskir sendimenn gátu
aldrei verið óhultir fyrir árásum
ræningja og var þeirra þó hefnt
geypilega, og ræningjaþorpin eyði-
lögð.
Eins og þegar er sagt, voru allar
lífsnauðsynjar mjög dýrar i Jerúsa-
lem, og eyðsla og gegndarlaus óhófs-
semi ríkisfólksins gerði ílt verra. Á
laufskálahátíðinni voru pálmagrein-
arnar undnar gullþræði. Veðmálin,
sem haldin voru, giltu afar upphæðir
og gestaboðin, hvort heldur þau fóru
fram í skrauthýsunum inni í borginni
eða á einhverjum lystigarðinum í
umhverfinu, þá báru þau vott um
taumlaust óhóf: Grikkir og Rómverj-
ar blönduðu vínið, sem þeir drukku,
með vatni, en Gyðingar drukku
óblandið vín úr dýrindis kristalskál-
um, og er menn tóku að gerast ölvað-
ir, byrjaði æskulýðurinn að dansa
hringdansinn, en hinir eldri gestir
fylgdu þeim með lófaklappi.
Dæmisagan um húsbóndan, sem
ljet bjóða til veislunnar fátækum,
voluðum, vönuðum, höltum og blind-
um, gat þannig átt sjer fyrirmynd í
hinu daglega lífi.
Ríkir Júðar lifðu oft í fjölkvæni,
og þó var eyðsla kvenna þeirra í
smyrsl, skartklæði, skrautgripi og
falskar tennur, sem að jafnaði voru
gullbúnar, meira en svaraði til 10 %
af heimanfylgjunni á ári. Og það er
satt að segja, að í drykkjum gáfu
frúrnar ekki bónda sínum eftir.
Heimildirnar geta um hefðarfrú
nokkra, sem í viku hverri skyldi fá
26 potta af víni, til þess að svala
þorstanum, auk þess ljet tengdafaðir
hennar hana hafa 400 gulldenara til
daglegra útgjalda, en hún var sár-
óánægð með þá upphæð og þótti karl-
inn heldur en ekki skera við neglur
sjer.
En einnig hjer mætir maður þess-
um merkilegu og lítt skiljanlegu mót-
straumun í fjelagslífinu: Á þessum
ríku og óhófsömu hefðarfrúm í Jerú-
salem hvíldi sú skylda, að þær fylgdu
hinum dauðadæmdu til aftökustaðar-
ins, og byrluðu þeim hinn síðasta
drykk úr reykelsisblönduðu víni, til
þess að deyfa dauðakvalir þeirra. f
þessu höfum vjer skýringuna á að
„Jerúsalems dætur" fylgdu Jesú til
Golgatha, (Lúk. 23, 27), en af
ofstækinu hafa þær ekki gætt skyldu
sinnar, að blanda myrrha-vínið, sem
honum var boðið að drekka fyrir
krossfestinguna. (Mark. 15, 23,
Matth. 27, 34).
Að lokum má geta þess, að heimild-
irnar geta um urmul af þurfamönn-
um, blindum og farlama, í borginni.
— Það er skarinn, sem vjer höfum
heyrt um, að hljóp til móts við Jesús,
þegar hann kom, og sárbændi um líkn
og lækningu. (Matth. 21, 14). — Af
þessu sjáum vjer, hvemig sem á alt
er litið, að það er góður sögulegur
kjami í Nýa-Testamentinu.
(Lauslega þýtt.)
Ri'tst}.: Þorfinnur Kristjánsson. — Prentað hjá Christensen& Jjírgensen, Km.höfn.