Útvarpstíðindi - 29.04.1940, Qupperneq 3

Hálf kveðnar vísur
Samtal
við
Gunnar Gunnarsson
skáld
Eftir að ég hafði lesið viðtöl, sem
blaðamenn hér í Reykjavík höfðu
átt við Gunnar Gunnarsson skáld,
nú eftir að hann kom úr ferðalagi
sínu um Þýzkaland og Danmörku,
hafði ég ákveðið að gera enga til-
raun til að ná tali af honum, því að
mér virtist sem hann hefði lítið vilj-
að láta eftir sér hafa. En svo kom
útvarpserindi hans þ. 22. þ. m. með
öllum sínum hálfkveðnu vísum. Eft-
ir að hafa hlýtt á það, fékk ég löng-
un til að reyna að fá nánari skil-
greiningu á ýmsum atriðum, sem
hann drap þar á aðeins lauslega.
Fór ég því á fund hans,þar sem hann
bjó á Hótel Borg, og sagði honum
erindi mitt. Skáldið tók mér vel, en
ég varð þess fljótt var, að hann ætl-
aði ekki að láta mig sækja gull í
greipar sér, frekar en hina blaða-
mennina. Ætlaði ekki að segja of
mikið. Ég hugsaði mér þó að gera
mitt bezta til að fá hann til að láta í
ljós ákveðna skoðun a. m. k. um éitt-
hvað.
— Þér sögðuð í útvarpserindi yð-
ar, að þjóðin ætti að vera ein heild.
Ber það e. t. v. að skilja svo, að við
ættum öll að sameinast í einn stjórn-
málaflokk líkt og nú gerist í sum-
um löndum álfunnar.
—Ekkert segi ég í þá átt.En ég lít
svo á, að menn ættu að lofa flokks-
deilunum að sofna sér dúr á meðan
núverandi örðugleikar standa yfir.
Við höfum að vísu þjóðstjórn, og
um það er gott eitt að segja, en mér
virðist, að samhugurinn og sam-
heldnin gætu verið meiri.
— Þér fóruð hörðum orðum um
samtíðarmenn yðar fyrir það, hvað
þeir voru harðorðir hver um annan.
Líklega er það þó ekki skoðun yð-
ar, að gagnrýnin eigi að leggjast á
hilluna — enda gagnrýnduð þér
sjálfur sem ákafast.
— Gagni'ýni má auðvitað ekki
falla niður, en menn verða að temja
sér meiri siðfágun og orðvendni í
dómum sínum hver um annan. Ég
tel illt að beitast að mönnum með
lítt rökstuddum palladómum —
teldi ákjósanlegt, ef menn temdu
sér að geta staðið við orð sín. Mér
finnst gæta allt of mikið sjúklegrar
löngunar hjá fólki til að dæma um
efni, sem það hefur ekki skilyrði til
að skilja. Það er ekki hollt fyrir
mannssálina að drekka sig drukkna
í tilfinningum, sem grundvallaðar
eru á fölskum forsendum. — Aðal-
takmark okkar ætti að vera að lifa
í friði hver við annan. Deilurnar
hér heima eru aðeins smækkuð
mynd af hinum mikla ófriði. Sömu
öfl, sem eru að verki. Þess vegna
getum við í vissum skilningi litið
svo á, að við séum samsek um
ástandið í heiminum núna.
— Þér töluðuð um það af mikl-
um þunga, að þessir tímar væru ör-
laga- og alvöruþrungnir fyrir okk-
ur Islendinga. Öll vitum við að tím-
arnir eru hættulegir, en mér ein-
ÚTVARPSTÍÐINDI
431