Útvarpstíðindi - 29.04.1940, Blaðsíða 12

Sv.: Bók um útvarpstækni verður
sennilega gefin út innan skamms,
en hins vegar er þess ekki að vænta,
að um svipaða útgáfustarfsemi geti
verið að ræða hér eins og erlendis
um þessi efni, vegna fámennisins, en
slíkar bækur verða fljótt úreltar
vegna hinna hröðu breytinga á
þessu sviði.
Sp. A hva<Sa tímum og á hvaSa öldu-
lengdum er nú útvarpaS stríSsf réttum á
NorÖurlandamálum frá útvarpsstöíSvum
Bandamanna?
Sv. Frá London (31 m) :
á norsku kl. 17.30 og 23.20.
— dönsku kl. 21.40.
— sænsku kl. 17.45.
Frá París (41,2 m) :
á norsku kl. 18.15 og 21.00.
— sænsku kl. 18.25 og 20.45.
Sp. Er landssímanum heimilt a8 leggja
símalfnur um land manna og hús án leyfis
landeiganda?
Sv. 1. gr. laga nr. 14, 14. júní 1929
hljóðar svo:
„Hver landeigandi er skyldur að leyfa
stjórn landssímans að leggja nauðsynlegar
víraleiðslur fyrir hraðskeytatæki um land
sitt, yfir það eða í jörðu, og að efni það,
er þarf til lagningar þeirra og viðhalds,
svo sem grjót, möl o. s. frv., sé tekið þar
sem næst er; svo er og hver eigandi húss
eða annars mannvirkis skyldur að leyfa,
að vírar þessir séu lagðir yfir þau, á þeim,
gegnum þau eða undir þeim. Verði því við
komið, skal þó taka tillit til þess, hvar eig-
endur eða notendur mannvirkja æskja eft-
ir, að víraleiðslurnar séu lagðar, þar sem
þær snerta eign þeirra, og það þótt þetta
hefði nokkurn kostnaðarauka við leiðsl-
urnar i för með sér.
Mönnum, sem í þjónustu landssímans eru
að starfa að þessum leiðslum eða hafa um-
sjón með þeim, skal heimilt tálmunarlaust
að fara um land manna og hús, svo fram-
arlega sem það er nauðsynlegt vegna þess-
ara starfa. Um hús, sem búið er í, mega
þeir þó ekki fara nema á daginn, og ein-
ungis þá leið, sem vísað er, og því aðeins
að það sé óþægindalaust fyrir ibúana“.
Sp. Má strengja loftnet í hús manna,
þegar þeir neita að gefa leyfi sitt til þess?
Sv. 8. gr. lagg nr. 68, 28. des. 1934 um
útvarpsrekstur ríkisins hljóðar svo:
„Ríkisútvarpið hefur sama rétt og lands-
síminn um nauðsynlegar lagnir um lönd
manna, lóðir og byggingar vegna starfsemi
sinnar. Oheimilt er öllum að leggja svo
nýjar línur, hvers kyns sem eru, að þær
geti valdið baga eða óreglu á lögnum Ríkis-
útvarpsins, sem fyrir eru, eða tælcjum, sem
standa í sambandi við þær.
Ráðherra sker úr ágreiningi um þessi
atriði“.
115. gr. reglugerðar um raforkuvirki 14.
júní 1933 hljóðar svo:
„Sé bannað að strengja loftnet yfir veg,
götu, torg eða synjað leyfis að festa loft-
net í hús eða mannvirki (sbr. 114. gr.),
má, ef óframkvæmanlegt þykir sökum
kostnaðar eða annars að koma loftnetinu
fyrir á an'nan hátt, biðja rafmagnseftirlitið
að sjá um, að loftnetið verði sett upp, eftir
því sem því þykir réttast, og eru allir aðil-
ar skyldir að hlíta því, sem það ákveður“.
Sp. Er eigandi rafvélar, sem truflar
viðtöku útvarps, ávallt skyldur að láta
deyfa truflanirnar á sinn kostnað?
Sv. í 131. gr. reglugerðar um raforku-
virki 14. júní 1933 stendur þetta:
,,b) Eiganda raforkuvirkis, sem veldur
tilfinnanlegum truflunum á viðtöku út-
varps og loftskeyta, er skylt að láta þegar
i stað deyfa truflanir þess á sinn kostnað.
c) Tilfinnanlegar teljast þær truflanir,
sem spillt geta viðtöku útvarps frá út-
varpsstöð Ríkisútvarpsins, svo og þær, er
hindra opinberar og aðrar mikilsverðar
stofnanir í að taka við skeytum eða frétt-
um frá innlendum eða erlendum stöðvum.
d) Nú veldur raforkuvirki eða hluti þess
truflunum á viðtöku útvarps eða loft-
skeyta, þótt ekki séu þær svo mildar að
tilfinnanlegar teljist samkv. c-lið, og eig-
andi viðtækis, er fyrir truflununum verð-
ur, æskir að mega láta deyfa þær, þá skal
eigandi raforkuvirkisins skyldur að leyfa
að það verði gert, enda sé það gert honum
að kostnaðarlausu og valdi ekki skemmd-
um á virkjum hans eða spilli nothæfi
þeirra“.
440
ÚTVARPSTÍÐINDI