Útvarpstíðindi - 28.10.1940, Blaðsíða 9

Bóndinn: (kemur inn í herberg-
ið. Hurðin heyrist opnast og lokast)
Siturðu enn hér hjá honum? Held-
urðu kannske, að hann lifni við af
því? Hvað viltu — lifa eða deyja?
Ég veit, að það -er ekki auðvelt að á-
kveða sig, og það er víst til lítils að
minna þig á, að gamli faðir þinn er
enn þá hjá þér.Farðu fram í eldhús
og borðaðu. Meðan maður lifir verð-
ur maður að borða.
Kpnan: Meðan maður lifir, verð-
ur maður að borða. — Er ég þá enn
á lífi?
(I fjarska heyrast lúðramerki).
— Heyrirðu pabbi? Þeir eru að
koma hingað. Ég vissi það.
Bóndinn: Inn fyrir mínar dyr
koma þeir ekki, það skal ég sjá um.
Héðan frá glugganum hef ég gott
útsýni og sé hvern þann, sem nálg-
ast. (Eftir stutta þögn byrjar hann
að lesa upphátt í biblíunni) : „En
er framorðið var orðið, hröðuðu
þjónar hans sér í burt“. (Tautar,
les síðan aftur hátt) : ,,Og þeir
gengu í hvílur sínar, því að þeir voru
allir þreyttir, af því að veizlan hafði
staðið lengi. En Judith var látin ein
eftir í tjaldinu . . “ (Tautar áfram).
2. herm.: (bankar á gluggann)
Get égfengið að vera hér í nótt? Ég
er mjög illa særður í höfði. Það er
orðið of seint fyrir mig að komast í
sjúkraskýlin í kvöld.
Bóndinn: Láttu hús mitt í friði.
2. herm.: Nú eru engir friðartím-
ar.
Bóndinn: Láttu hús mitt í friði. —
Dauðinn býr í húsi mínu.
2. herm. Ég er vanur að umgang-
ast dauðann.
Bóndinn: Ég segi þetta yðar
vegna, dauðinn býr í húsi mínu.
Fylgið mér, ef þér trúið mér ekki.
Ég skal sýna yður það.
2. herm.: Kannske hef ég í dag
séð fleiri dauða en þú, gamli maður,
á allri þinni æfi.
Bóndinn: (hvislar með nístandi
röddu) En hann er smitandi, herra,
mjög smitandi.
2. herm. (hrekkur til baka) Hver
andskotinn, þú lítur sannarlega út
eins og dauðinn sjálfur. Ég fer (höf-
uðið hverfur).
Bóndinn: Hann fór, ég vissi það.
1. herm. (ungur og ósærður) Get-
ið þér veitt mér húsaskjól í nótt?
Bóndinn: Láttu húsið mitt í friði.
1. herm.: Nú á tímum er engu
húsi hlíft, hversvegna þá þínu?
Bóndinn: Láttu húsið mitt í friði.
Dauðinn býr í húsi mínu.
1. herm.: (hlær) Það er hand-
hægt að vísa óvelkomnum gestum
svona á bug, en mig hræðir þú ekki.
Ertu hræddur? Ég stel hvorki né
myrði, en ég verð að sofa.
Bóndinn: (með tilbreytingar-
lausri röddu) Ég segi þetta yðar
vegna. Dauðinn býr í húsi minu, og
hann er smitandi, herra minn, mjög
smitandi.
1. herm.: Stríðið hefir ekki gert
út af við mig, því ætti ég þá að hræð-
ast sóttina, hver sem hún er?
Bóndinn (tautar gremjulega) :
. . . ,,og hún hjó tvisvar sinnum á
háls honum af öllum mætti, og sneið
af honum höfuðið". (Hvíslar). Hann
kemur samt inn, hann trúir mér
ekki.
1. herm.: Gott kvöld.
Bóndinn: Sjáðu, ég skrökvaði
ekki.. Þarna liggur tengdasonur
minn. Hann er dáinn.
1. herm.: Já, en þetta eru slæmir
tímar, og manni liggur við að halda,
að þeim dauðu líði betur en þeim,
sem á lífi eru og hafa ekki einu
sinni þak yfir höfuðið. Heldurðu að
ÚTVARPSTÍÐINDI
25