Útvarpstíðindi - 28.10.1940, Blaðsíða 11

1. herm.: En hvað það er þsegi-
legt að sitja í stofu og vera laus við
hjálminn og í'rakkann. Konan er
vingjarnleg. En það er nú samt
betra að hafa byssuna til taks. Ég
er í óvinalandi.
Konan. Nú skuluð þér borða og
drekka vel. Faðir minn og ég höfð-
um ekki iyst, og ef þér borðið það
ekki, þá skemmist það.
1. herm.: Þakka yður fyrir.
þakka yður fyrir. Þér hafið alltof
mikið fyrir þessu, kona góð.
Konan: Það er ekki neitt (hún
fer aftur út, en kemur strax aftur
með tvær vínflöskur) og gott vín
er líka til.
1. herm.: Nei, þetta gengur ekki.
Slíkt óhóf má ég ekki leyfa mér.
Ég er ekki peningasterkur eins og
stepdur.
Konan: (brosir ofurlítið) Stingið
þér pyngjunni niður.Það eru svilc við
föðurland okkar að selja óvinunum
mat, en að gefa hann svöngum
manni getur ekki verið synd, þó að
á stríðstímum sé (hún hellir víni í
glas). Drekkið, drekkið skál
þeirra er þér viljið. En ef til vill
eigið þér unnustu heima. Ég sé, að
þér eigið hana. Borðið nú og drekk-
ið. Ég ætla að . . (ætlar að fara).
1. herm.: Þér megið ekki fara. —
Þér verðið að vera hjá mér meðan
ég borða, annars nýt ég ekki matar-
ins.
Konan: Ef til vill eruð þér hrædd-
ur um að ég hafi byrlað eitri í vín-
ið? Lítið á (hún hellir víni í glas,
drekkur það til hálfs og réttir hon-
um það svo).
1. herm.: (hlær og drekkur það
til botns) Ég er ekki hræddur. Þér
eruð mjög góðar. En því situr faðir
yðar ekki hjá mér?
Konan: (yptir öxlum) Ég veit
það ekki. Pabbi er svo gamall í hett-
unni. Hann má ekki brjóta brauð
með óvinum sínum. En það er nú
ekki verið að taka þetta svona há-
tíðlega nú á tímum. Þegar okkar
menn eru í burtu, verðum við að
slá okkur saman við þá, sem að
garði ber. Finnst yður nokkuð at-
hugavert við það? Hugsið þér ekki
svona? Ég er glorhungruð. Hugsið
þér yður, ég hef ekki bragðað mat.
síðan ég sat við þetta borð með
manninum mínum. Og það eru fjór-
ir dagar síðan.
1. herm.: Þér verðið að borða.
Gjörið þér svo vel, hérna er góður
biti handa yður. Það er langt síðan
ég hefi fengið svona góðan mat. Ég
er viss um að yður geðjast líka að
honum. Setjist þér nú hérna hjá
mér, mér til skemmtunar.
(Nokkur augnablik borða þau
þegjandi).
1. herm.: Nú finnst mér ekki
lengur eins einmanalegt. Nú verð-
ið þér líka að drekka eitt glas. Skál.
Konon: (hellir glösin full) Skál.
Og unnusta yðar. Þér minnist ekki
á hana. Ef til vill sjáið þér hana
aldrei aftur.
1. herm.: Af hverju segið þér
það? Ég er svo einmana hér. Er
ekki slæmt að verða að fara á mis
við allt, sem annars gerir lífið vert
að lifa því? Foreldrar mínir stunda
búskap. Þau eru gömul og ég þyrfti
að hjálpa þeim. Hvernig eiga þau
að komast af ? Systir mín er nú aft-
ur heima, maðurinn hennar er líka
í stríðnu. En hvernig getur hún ein
komið verkunum af? Þér minnið
mig á systur mína. Ég vildi að þér
séttust hjá mér og ég mætti halda
í hendina á yður.
ÚTVARPSTÍÐINDI
27