Jazzblaðið - 01.10.1949, Qupperneq 11

því að hann tók við. Með honum eru nú
Sveinn Ólafsson tenór-saxafón, Jóhann-
es Eggertsson trommur, en þeir léku
báðir með Billich áður eins og að framan
getur. Höskuldur Þórhallsson trompet,
Gunnar Egilsson klarinet og altó-saxa-
fón, Axel Kristjánsson er með bassa, en
hann mun leika í hljómsveitinni í nokkra
mánuði í stað Einars B. Waage, sem er
í Bandaríkjunum, og að lokum Björn R.
Einarsson trombón. Hann er með eigin
hljómsveit í Breiðfirðingabúð eins og
flestir vita, en leikur með Billich þau
kvöld vikunnar, sem hann er laus í
Breiðfirðingabúð. Hljóðfæraskipun þessi
er afar hentug fyrir litla jazzhljóm-
sveit, og þegar valsar og tangóar og
annað slíkt er leikið, grípur Sveinn fiðl-
una og Björn harmonikuna. Að margra
áliti er hljómsveit þessi, sem er stærsta
hljómsveit landsins (lúðrasveitir undan-
skyldar!) sú bezta.
Fyrir nokkrum dögum var ég við-
staddur æfingu hjá hljómsveitinni, en
þær eru að jafnaði tvisvar í viku, tveir
tímar hver æfing, og voru þeir að æfa
nýtt lag, sem heitir „Perhaps, perhaps,
perhaps". Útsetningin á laginu var eftir
Billich og var inngangurinn, eða það sem
hljóðfæraleikarar nefna „intró“, nokkuð
erfiður. Trompetinn átti ekki gott með
að fylgja saxafóninum að, en Billich lét
þá fara nokkrum sinnum hægt yfir það
og sönglaði lagið með og eftir skamma
stund var allt orðið slétt og fágað. Lag-
ið sjálft gekk þeim aftur á móti betur
með, en svo var það endirinn, sem stóð í
þeim. En allt er gott sem endar vel,
segir máltækið og var nú tekið á öllu
sem til var. Billich, sem þekktur er fyr-
ir einstaka vandvirkni, lagði mikla
áherzlu á að fá „crescendo ‘ (sem þýðir
samkvæmt músikfræðinni — með vax-
andi styrkleika —) í síðustu töktunum
í endirnum jafnt og vel út hjá öllum,
og þegar það loks hafði heppnast, brosti
hann íbygginn og bað þá að lokum að
fara yfir allt lagið. Mér líkaði mjög vel
við það, og hefur útsetningin án efa átt
sinn mikla þátt í því og þá ekki síður
hin góða og nákvæma æfing á því. Ef
þú ekki trúir mér, þá skaltu biðja Billich
um að spila „Perhaps" næst þegar þú
lítur inn á Borg til að fá þér „límonaði"
og muntu þá sannfærast.
Það tekur að jafnaði ekki nema 3—5
mínútur að leika eitt danslag, en hefur
þér nokkurn tíma komið til hugar öll
sú vinna og allur sá tími, og oft og tíð-
um nokkrir svitadropar og blótsyrði,
sem fara í það að gera þetta þriggja
Billich og Jóliannes samgleðjast Sveini
með nýja „Selmer“-saxafóninn hans.
£axJ,UiS 11