Stundin - 01.01.1941, Blaðsíða 10

Stundin - 01.01.1941, Blaðsíða 10
10 S T U N D I N Valenfín Kafajev; Baráttan víð skrífsfofumennskuna ORSTJÓRJNN brieiddi úr dagblaðinu og fölnaði við. „Ritarinn á að koma undir eins“, hrópaði hann fram í vln'nusalinn. „Þér kölluðuð á- níig, félagi forstjóri?' sjrurði ritarinn, um lieið og hann læddist inn í vinnustofu forstjórans. „Já, fáið jrér yður sæti. Hafið j)ér lesið ])ietta?“ „Já, félagi forstjóri". „Jæja, og hvað siegið |>ér um [)að?“ „Skoðun mín ier, að við verðum að berjast giegn j)ví, félagi forstjóri". „Öldungís rétt, við vierðum að berjast, fé- lagi. Þvílikt hneyksli! Rotin skrifstofumennska gamla stjórnarfarsins leggst eins og ryð á vél sovétstjórnarfarsins, og við tökum ekki eftir neinu. Þetta er, fyrirgefið j)ér orðbragð- ið, hreinasta svínarí, meira að segja dag- blöðin skrifa um j)ietta. En hvað sem tautar og raular, við verðum að rifa petta buri mieð luið og hári. Hefi ég rétt að mæla?" „Rétt, félagi forstjóri, alveg rétt“. „Það hield ég líka, félagi ritari. Jæja, takið J)ér til hinna nauðsynlegu aðgerða, svona á |)ennan venjulega hátt. Byrjið málið: Gegn sknfstofumennskunni. Sérstætt mál, sem á- reiðanlega liggur á, og svo framvegis. Þér skiljið". i „Já, félagi forstjóri". „Jæja j)á, minn kæri, j)á er að byrja, og |)að undir eins. Skrifið í skyndi uppkast að útrýmingu skrifstofumennskunnar, fæiið fu’l- trúa mínum jrað til undirskriftar, ])ví riæst mér. Fjölritið j)að, hengið j)að upp sem til- kynniingu. í stutfu máli sagt, galngið j)ér frá verkinu “. Viku síðar kom rltarinn aftur á skrifs'of- una. mieð jrykkan skjalabunka undir hand- lisggnum. „Hafið [)ér skrifað uppkastið?" „Já“. „Hefir fulltrúi minn jregar skrifað undir |)að?“ „Nieú síður en svo“. „Og hvers vegna ekki?“ „Vegna þess að fulltrúi yðar er í leyfi'. „I Iieyfi? Nú, og hver jer þá fulltrúi hans á mieðan?" „Þér eruð sjálfir fulltrúi hans, félagi for- stjóri". „Ég?“ „Ójá, þér“. „Nú...jæja, fáið mér þá uppkastið, ég mun lesa það yfir og skrifá undir j)að sem fulltrúi fulltrúa míns, og þá færið j>ér þaö ;inn í bækurnar og Iieggið ])að fyrir mig aft- ur, en mér sem forstjóranum. Skiljið þér það?“ „Jú, það skal gert". Nokkruum dögum síðar, þiegar forstjórinn kom á skrifstofuna, kallaði hann á ritarknn. „Heyrið þér, hvernig gengur það með upp- kastið vegna útrýmingar skrifstofumennsk- unnar? Hefir fulltrúi minn skrifað undir það?“ „Niei, því miður, félagi forstjóri, hann hélrt því hjá sér og lofaði að lesa það yfir“. „Dauðans trassaskapur er þetta. Ég mun þegar gefa skýrslu um óhæfilegar tafir á málum, sem. varða almenningsheifl... Hérna farið þér með hana á bréfaskrifstofuna, stimplið hana og færið hana fulltrúa mínum til undirskriftar". „Það er að segja yður?“ „Niei, heldur fulltrúa mínum". „Já, en þér eruð sem stendur fulltrúi fuH- trúa yðar, þar sem hann er í lieyfi '. Um hádegisbilið, þegar viðskiptavinirnir biðu í löngum röðum fyrir framan vinnu- stofu forstjórans, heyrðu þeir háværan miál- róm hans innan við dyrnar. „Hvað er um að vera", spurðu loks þeir óþolinmóðustu, ritarann. „Er ekki hægt að tala við forstjórann?" „Að vísu", svaraði ritarinn, „en sem stend- ur hefir hann engan tíma, J)ví að hann er að herjast gegn skrifs'ofumennskunni". .... 'Og samt mun verða ljóst, að ætíð verður vandamál að skilja, hvernig hver hlutur ier raunverulega gerður. Diemokrit, Engum lögum leyíist að gera manninn að þræli. Rousseau.

x

Stundin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stundin
https://timarit.is/publication/737

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.