Árroði - 15.05.1933, Qupperneq 11

Á R R 0 Ð I
7
þeirrar þjóðar, er hann var aðal-
lega sendur til. Gætum að oss
í Guðs nafni að krossfesta ekki
Krist að nýju, með óhlýðni eða
saurugu framferði, til orða eða
verka, heldur áformum og kapp-
kostum að auðsýna trú vora í
kærleiksverkum, við bræður vora
og systur, pví við eigum öll að
vera börn hins sama föðurs og
andlegir litnir á hinum sama lík-
ama, Jesú Kristi, og kvistir á
lífstrénu, eins og hann sagði
sjálfur: Ég er hið sanna víntré.
Faðir minn er víngarðsmaðurinn.
Ég vil út af [tessum orðum og
í þessu sambandi minna á 32.
Passíusálm Hallgríms Pétursson-
ar, okkar ódauðlega sálmaskálds.
Margt fleira mætti segja um
boðorð hlýðninnar, og um það
mætti rita margar stórar bækur,
enda hefir það verið gert meira
og minna, síðan saga veraldar
hófst, og bók bókanna af all-
mörgum verið höfð til fyrirmynd-
ar. En þó hafa menn aldrei orð-
ið sammála í orði, og þó iniklu
síður þegar til framkvæmda liefir
komið.
Tilefni til fordæmingar eða
bölvunar lögmálsins var hið fyrsta
syndafall inannsins og útrekstur
hans úr Paradís, fyrir nautn
hins forboðna ávaxtar.
Og svona erum við enn í dag,
þegar við aðhyllumst það, sem
bannað er eftir Guðs og manna
lögum. Pá fordæmum við sjálfa
oss. Pá taka lög mannanna oss
að sér, ef þau eru ekki skálka-
skjól.
En hinn algóði, alvísi og rétt-
láti alheimsdómari segir: Ég vil
ekki dauða syndarans, heldur að
hann snúi sér, leiðréttist og lifi,
Og þá verður okkar eina úrræði
að gráta synd vora, en »setja
alt vort traust á sonar Guðs
pínu efalaust«.
Og þess þurfum við öll við,
og má ske stundum fremur dóm-
arinn en sakborningurinn. Eða
er það ekki einmitt þetta, sem
kemur fram í píslarsögu frelsar-
ans, þegar hann stóð frammi
fyrir hinum heiðna landsdómara?
Og svona er það enn í dag. En
ég ætla ekki að þessu sinni að
fara lengra út í það, en biðja
af hjarta með skáldinu okkar
góða:
Varðveiti valdsmenn alla
vor Guð í sinni stétt,
svo varist í vonzku að falla,
vel stundi lög og rétt.
Hinir í hlýðni standi,
hver svo sem skyldugt er.
Iírein trú og helgur vandi
haldist í voru landi.
Amen þess óskum vér.
Pá ætla ég að endingu að
minnast á dæmi aðalpersónunn-