Nýtt kvennablað - 01.12.1947, Blaðsíða 3

NYTT
KVENNABLAD
8. drgangur.
8. tbl., desember tithl.

Þetta orð vekur lielgar og
ústhlýjar kenndir í hjörtum
allra lítt spiltfa manna um
guðlegar gjafir, sem þeim að
óverðskulduðu iiafa veittar verið fyrr o,g síðar
á æfinni. Vekur hjá þeim itelga þrá að nálgast
hið guðdómlega og háa, ofar mannheimum. Öðl-
ast kærleikann til alls og ajlra. __________
Þá er fremur en á öðrum há-
tíðuin reynt að gleðja sem
flesta, börn og gamalmenni.
sjúka og fátæklinga. Það er
eins og fólk fái þá stund, frek-
ar öðrum stundum, þörf fyrir
að láta eitthvað gott. af sér
Ieiða.
Það liefur verið ritað og
rætt á marga vegu um Jólin,
og þau gefa svo margháttaðar
hugleiðingar, að það verður
jafnvel efst í huga manns að
bezt væri að þegja.
Áður en kristni var boðuð
og lögtekin á Norðurlöndtim
voru Jólin haldin sem hátíð
ljóssins, er sól hækkaði göngu
sína. Eftir að kristni komst á
varð hún í tvöföldum skiln-
in,gi hátíð ljóssins, bæði fyrir
hinn veraldlega og andlega heim mannanna. Þá
fyrst hljómuðu söngvar englanna: „Dýrð sé guði
í upphæðum og friður á jörðu með þeim mönn-
um, sent liann liefur veiþóknun á.“
Hversú hátt ættu ekki þessar óskir nú að stíga
frá hinum þjakaða heimi vorra tírna. Sannar-
lega ættu þær að stíga frá hverri sál og hverju
hjarta.
Vitringarnir
Murgs út urn glugeann vís ég verS.
í veSraham — og kvöldaö er —
þeir eru þarna þrír á /erö.
sem þústina í fjalliö ber.
Þeim stjarna nokkur vísar veg.
Sjá! vituiul ájram þústin dregsl.
Ef þetta vœrir þú, og ég,
þegar líjiö vonum bregzt.
Þettu' cru svipir syndugs manns,
en sorgartáriö stjarnan skœr,
þaö blik í vitund vegjarans,
sem vísar honum guSi nœr.
ÞaS timlrar þegar titrar önd
— tötrum nýjan sigur gaj:
Elcka og kvöl í aöra höml
en í hina geislastaf.
CuSrún Stefánsdóttir.
Þess er getið í liinum helgu
lræðum, að fæðing Jóhannes-
ar skírara og Jesú liafi verið
boðuð af himneskum sendi-
boða. Mæður þeirra trúðu því að börnin, sem
þær gengju með, ættu að verða þjóð þeirra til
blessttnar og frelsa hana bæði úr veraidlegri og
________________ andlegri ánauð.
Hugnæm er sagan af því er
þær frændkonur hittust, eftir
að þær voru þungaðar. María
heimsækir Elísabetu frænd-
konu sína, og er Elísabet
lieyrði kveðju Maríu tók
ófætt barnið gieðiviðbragð;
Elísabet fylltist lieilögum
anda og kallaði upp með hárri
röddu og mælti: Blessuð sértu
meðal kvenna, blessaður sé
ávöxtur kviðar þíns. Og hvað-
an kemur mér þetta, að móðir
Drottins míns kemur til mín?
Því sjá, þegar hljómurinn af
kveðju þinni barst til evrna
mér, tók barnið viðbragð af
gieði í kviði mér. Og sæl er
hún sem trúir því, að jtað
inuni rætast, sem talað var
við liana frá drottni. Og
María hún trúði og sagði meðal annars: Sjá,
héðan af munu allar kynslóðir mig sœla segja.
Þannig á vinátta að vera, og vonirnar hjá
liverri verðandi móður, að hún trúi því og
treysti að barnið hennar verði guði þóknanlegt,
og að hún hafi vit og getu til að gæta þess. Hún
er orðin lifandi hlekkur í festi kynslóðanna, og
það varðar miklu hvernig henni ferst. Skapgerð
NYTT KVENNABI.Ai)
1