Nýtt kvennablað - 01.02.1952, Blaðsíða 5

Borðstofan. Húsgögnin öll smíðuð að Reykjalundi.
um og frá verkstæðum í áttina ti] stóra borðsalarins.
og kl. 15 mín. yfir er borSbjöllunni hringt, vængja-
hurðirnar opnast og fólkið streymir inn eins og fé í
rétt. Salurinn er alsettur 6 manna boröum og hefur
hver sitt sæti. Og nú er hádegisverður, og þá ber hver
á horð fyrir sjálfan sig og sækir matinn á tvö horð
miðsvæðis, er slanda þar hlaðin diskum, borðfærum,
kúfuðum matarfötum og fullum grautarskálum. Er
þar venjulega margt girnilegt að lita bæði heitur mat-
ur og kaldur, því að hér svarar hádegisverðurinn til
venjulegs kvöldverðar, en miðdegismáltíðin er aftur á
kvöldin. Sækir nú hver það, sem hann helzt girnist, en
fáir munu liafa það magarúm að geta smakkað á öllu.
Þó er einu sennilega gerð nokkur skil af flestum, þ. e.
niðurskornu ávöxtunum. Er þar oft samankomið í
einni skál epli, appelsínur, cilrónur, hrátt hvítkál og
hráar kartöflur, en í annari eru ef lil vill niðurrifnar,
hráar gulrófur með rúsínum. Bæði hollur og gómsæt-
ur ábætir, þetta, og vel viðeigandi á svona stað. Nóg
er einnig af góðu brairði, áleggi og ágætu íslenzku
smjöri, enda skera fæstir það við nögl. Mjólkurneyzl-
unni er auðvitað engin takmörk sett, nema einn dag í
vetur, þegar fannfergið lokaði öllum leiðum. Þegar
þessar rúmlega 100 sálir — (því nú er vistfólk fast
að hundraði að tölu og auk þess horðar starfsfólk
með í borðstofunni) hafa matast, heldur venjulega hver
heim í sín kyniii, hvort sem þau eru uppi á efri
hæð „hússins“ eða úti í litlu húsunum, því að nú er
vistmönnum fyrirskipuð algjör hvíld frá kl. 1—3. Þá
hefst seinni vinnutíminn, er stendur til kl. 5 e. h. Ekki
vinna þó allir svo lengi, heldur fer það eftir því, hve
læknir hefur skrifað einstakl. á langan .vinnutíma.
Vinna nýliöar oft ekki nema 3 tíma á dag, aðrir vinna
4 tima og þeir duglegustu 5 stundir. En tvær vinnu-
stundir fyrir hvern dag — helgan sem rúmhelgan —
er vistmanninum ætlað að greiða uj)p í dvalarkostnað
sinn. Á þær vinnustundir, sem unnar eru framyfir þess-
ar tvær, fær vistmaðurinn greitt kaup eftir iðjutcxla.
Ég gat þess að vinnu væri hætt kl. 5. Tekur þá við
hið langa kvöldfrí, sem liver getur varið eftir vild
sinni. Sumir lesa hlöð og bækur eða hlusta á útvarp —
og kvenfólkið vinnur handavinnu, aðrir spila bridge
eða tefla við eitthvert smáhorðið í hinum stóru os; vist-
legu setustofum, en hópur af ungu fólki er í kvöld-
skólanum og lærir ensku, íslenzku, dönsku reikning o.
fl. Því hér er nefnilega starfandi iSnskóladeild. Við
þennan skóla kennir meðal annars sóknarpresturinn.
sr. Hálfdán á Mosfelli, sem sýnt hefur Reykjalundi
mikla alúð og vinsemd frá upphafi. Ég sagði, að unga
fólkið væri á skólanum. En hér eru eiginlega allir ung-
ir í anda og geta oft tekið þátt í einhverju námi, þótt
NÝTT KVENNABLAÐ
hinn venjulegi skólaaldur sé löngu liðinn. Hér eru oft
ýmiskonar námskeið svo sem sniðanámskeið, vélritun-
arnámskeið og námskeið í bókfærslu o.s.frv., og nám-
skeiðin hér sem annarsstaðar eru fyrir fólk á öllum
aldri.
Eins og sjá má á þessu ber lífiö á Reykjalundi ekki
svo lítinn svip af starfi og námi og fyrir það verður
tíminn innihaldsríkari en ella fyrir margan. Auðvilað
skemmtir fólk. sér dálítið inn á xnilli, — á vetrinum
mest við spil og tafl. Einu sinni í viku er „Bíó“ því að
hér er einn skálinn hvortveggja kvikmyndahús og
skóli. Nokkrum sinnum eru stærri skemmtisamkomur
og þá dansað á eftir, en annars er dans frekar lítið
iðkaður. Bæði píanó og orgel fylgja dagstofunum, og
er það mikils virði, ekki sízt þegar listafólk á því sviði
kemur í heimsókn, sem stundum ber við, og eins ef
slíkir skemmtikraftar eru til meðal vistmanna sjálfra.
Mest virði er þó ef til vill sá sérstaki blær hjálpfýsi
og gagnkvæmrar alúðar, sem virðist ríkja meðal fólks-
ins. Ytra tákn þessa anda er meðal annars, að allt vist-
fólkið þúast.
Undanfarnar vikur hefur hvítur vetur ríkt hér á
Reykjalundi sem annars staðar, og lillu liúsin hafa
hreiðrað sig ofan í kafþykka snjóskaflana eins og rjúp-
ur í heiðarlaut. En á sumrin blasa hér við grónar,
grænar flatir milli húsa og umhverfis, þar sem áður
var eyðileg aur- og sandmörk, — og lítill blómbeður
brosir suður undir hverjum húsvegg. Einnig þetta ger-
ir sitt til að gera staðinn að þeim yndislega sumardval-
arstáö sem hann er. Já, þannig er Reykjalundur á öll-
um árstíðum orðinn fagur staður, sem ætlað er að
gegna mikilvægu hlutverki í menningar- og heilsu-
verndarbaráttu þjóðarinnar. Hann hefur haft forystu
um merkilega viðleitni og starfsemi, og vonandi rísa
3