Nýtt kvennablað - 01.03.1967, Blaðsíða 9

HELGA Þ. SMÁRI:
Lítil saga af litlum dreng
Drengurinn: „Hvar geymir þú versin þín, amma mín?“
Amman: „Um allt spyrðu, blessað barn.“
Drengurinn: „Var þetta nokkuð ljótt?“
Amman: „Nei, en það er erfitt að svara öllum þínum
spurningum.“
Drengurinn,: „Amma, veiztu að mig langar til að reka
þig á stampinn?"
Amman: „Því þá það?“
Drengurinn: „Mig langar að vita, hvort þú verðir vond,
eins og krakkarnir, og kallir mig asna eða skýjaglóp."
Amman: „Það mun ég ekki gera.“
Drengurinn: „En hvað ætlarðu þá að gera?“
Amman: „Það get ég ekki sagt þér svona fyrir fram.
Þú ert að vísu aðeins 7 ára, en þú veizt samt, að þú átt
ekki að vera hortugur.“
Drengurinn: „Já, ég veit það, en viltu ekki segja mér,
hvar þú geymir versin þín?“
Amman: „Ég geymi þau í huga mínum, auðvitað, eins
og þú.“
Drengurinn: „Ég geymi þau ekki á einum stað, eins og '
þú, ég geymi þau víða, svo þau ruglist ekki saman. Ég
geymi: Láttu guð ljósið þitt . „ .hjá lampanum mínum, og
Vertu yfir og allt um kring ... á koddanum mínum.
Drottinn láttu mig dreyma vel ... hjá stóra steininum
efst í túninu hjá bænum hennar Jónu, sem við vorum
hjá í sumar. Og svo geymi ég löngu morgunbænina, þú
manst? Nú er ég vaknaður, Jesú minn ... á stóra gnúpn-
um, sem var á móti bæjardyrunum, en það nær alla leið
upp í skýin, og svo er Vertu guð faðir, faðir minn ... í
götunni, sem við rákum kýrnar eftir á morgnana."
Amman: „Hvað ertu að segja, bam? Lætur þú kýrnar
traðka á versunum þínum? Guð hjálpi þér, barn.“
Drengurinn: „Nei, amma mín, versin eru langt fyrir
ofan kýrnar, þau eru í hlykkjum, eins og gatan.“
Amman: „Hvað skyldi koma næst hjá þér? Hvar hef-
urðu „Faðirvorið“?“
Drengurinn: „Það hef ég hérna á þilinu, frá glugganum
og alla leið út að hurð. Það er svo langt, eins og þú veizt.“
Amman: „Þú ert sannarlega ekki kyrr með hugann,
þegar þú ert að lesa versin þín. Þarftu að hafa þau svona
út um allar jarðir?“
Drengurinn: „Ég veit ekki, af hverju þau eru þarna,
þau vilja bara vera þarna, og ég lofa þeim það, ég veit
þá líka að þau ruglast ekki. Líka hef ég gaman af að
ferðast með þeim. Ef ég læri fleiri vers, þá finna þau sér
nýjan stað. En þú ruglar öllum versunum þínum í einn
poka í huganum, amma mín, þú kannt svo mörg, þú átt
að hafa þau á vísum stað eins og ég.“
Amman: „Hugurinn er ekki neinn sérstakur hlutur,
væni minn, ég veit ekki hvort ég get gert þér það skiljan-
legt, þú ert svo ungur ennþá. En hugurinn er ekki neinn
sérstakur hlutur, hann er sálin í okkur og guð er í sál-
inni, hann er í öllu sem lifir. Guð er alls staðar.“
Drengurinn: „Er guð alls staðar? f sálinni? Sér hann
allt? Heyrir hann allt?“
Amman: „Já, allt.“ framh. á bls. 12
7