Skólablaðið - 01.12.1933, Side 11

-11-'
Og Því vilja allir erindsrekar auövalds-
ins, hvort sem Það eru social-demokratar,
Jónas fra Hriflu, Palmi Hannesson eða aðrir,
útrýma pólitík úr skólanum. Það er engin
tilviljun að rektor lét Það í veðri vaka, í
sambandi við útvarpsmálið í fyrra, að hann
myndi fara að banna pólitík í skólanum. Og
í skólasetningarræðu sinni í haust óskaði
hann Þess að nemendur væru nú ekki með neina
flokkadrætti og pólitískar erjur í vetur,'
heldur samhug og eindrægni. Þetta eru alveg
sömu orðatiltækin og “íslenzk Endurreisn"
og "AlÞýðublaðið", ásamt öllum hinum borg-
aralegu blöðunum, flagga með, svo að segja
daglegaj Þ. e. stéttafrið og stéttasamvinnu.
En Því er óhætt að lofa rektor P. Hannes-
syni, að svo lengi sem nokkur sannur verk-
lýðssinni er innan veggja Þessa skóla, Þá
skal baráttunni vera haldið áfram, fyrlr
sigri socialismans, gegn miðaldamyrkri og
skoðanakúgun fasismans, í hvaða mynd sem er.
Eymundur Magnússon.
+ — + —I-!--1-1-I— "I-♦“■'“+’—+■—+ —+—+—+—+—+—+—+
BðKAFREGN:
í Austui’vegi eftir Halldór Kiljan Laxness,
Svo að segja daglega birta borgarablöðin
óhróðurssögur um Ráðstjórnarríkin. Astæðan
fyrir Því er sú, að verkalýður Ráðstjórnar-
ríkjanna, hefir afnumið eignarrétt borgaranna
yfir framleiðsluöflunum, og sækir nú fram
á öllum sviðum mannlífsins,
Halldór K. Laxness dvaldi nokkurn tíma í
Ráðstjórnarríkjunum, og hefir nú ritað bók
imi dvöl sína Þar, Þar sem hann lýsir áhrif-
um Þeim, er land og lýður hafði á hann.
Bókin byrjar á samanburði á Því, sem ferða-
menn fá að sjá í Ráðstjórnarríkjunum og auð-
valdsheiminum. Byggir höfundurinn Þar á
reynzlvi sinni, sem gamall ferðalangur. Þa er
stutt ágrip yfir sögu byltingarinnar og 5 ára
aætlunina. A eftir Því kemur kafli um bændur
og landbúnaðinn. í Þeim kafla er merkilegt
bréf frá rússneskum samyrkjubændiom til félaga
Stalins. Hvar skyldi sannleikann um kjör
rússnesku tændanna vera aðfinna, ef ekki í
orðimi Þeirra sjalfra. Þar næst kemur ferða-
sögubrot, fjörlegt og fróðlegt. Að síöustu er
syo útvárpserindi Það, er höfundurinn flutti
í Moskva og var endurvarpað hér heima. Olli
Það óróa mörgum íhaldsmanninum, Þó að "yfir
Þeim væri vakað". Um ritfærni höfundarins
Þarf eigi að fjölyrða.
Sóvétvinafélag íslands gaf bókina út, og
er frágangur hennar hinn prýðilegasti.
Eg rlðlegg öllum, sem kynnast vilja
tvímælalaust Því merkilegasta, sem nú er að
ske, að lesa Þessa bók.
J. H. J.
+-+-+-+ i--+-+-+-+-+-+-+-+-+
KOHUSTEINN.
Við Jónmundur stöndum í klofháum gummí-
stígvélum úti x Aíjóavatni og veiðum silung.
Vornóttin er hin fegursta, sem við Þekkjum.
Kyrrðin hér á öræfunum, og hrikalegir svip-
ir fjallanna, gera okkur viðkvæma eins og
böm. Hugir okkar sveima um allt milli him-
ins og jarðar, en hvorugur mælir orð frá
vörum,
Silungsveiðin gengur tregt. Við höfum
aðeins getað flutt með okkur ónóg áhöld,
hina löngu leið um vegleysur, hingað fram
til vatnsins.
En loks detta Jónmundi hestarnir í hug.
Annar okkar verður að athuga um Þá, og við
metumst um Það hvor eigi að fara. Það er
Jónmundur, sem verður til Þess, en ég lofa
Því hátíðlega, að veiða ekki á meðan hann
er í burtu, og vitja hestanna næst, Þegar
Þess Þurfi.
Ég horfi a hann vaða í land og fara úr
stígvélunum. Svo hverfur hann bak við hæðina.
Nú fyrst fæ ég tækifæri til Þess að lit-
ast um. Ég hefi aldrei komið hér áður, en
saga Þessa staðar er mér kunn. Tvennt er
hér merkast; Uppgrónar bæjarrústir við
austurenda vatnsins, og Konusteinn, stór
og hrikalegur, uppi á hlum mel í suðurátt.
Ég veð til lands og geng upp á grasivax-
inn hólinn, Þar sem sést móta fyrir bæjar-
rústunum, og sest Þar niöur,
Þegar ég horfi I Konustein, lokkar hann
fram í hugskot mitt sögu, sem hvert mannsbarn
niðri í dalnum kann.
Snjóinn er aö leysa af heiðunum og ár
og lækir fara hamförum niður brattar hlíð-
arnar. Nið Þeirra leggur inn um opna glugg-
ana á bæjionum í dalnum, Þar sem fólkið sef
i