Skólablaðið - 01.12.1933, Blaðsíða 14

-14-
í ÞESSUM B Æ - .
í Þessum bæ er gsman aö eiga heimaj í
Þessum bæ er svo óendanlega mikiö af góöu
'iw'kann kristinfræöi aín og er Þar af
leiöandi svo óendanlega gott við alla Þe,
sem bágt eiga, sérstaklega hreppsómaga,,sem
Þaö tekur alveg upp á sína arma, eöa Þa
sendir Þa heim til sín. Hér í Þessum bæ
er líka vitur og grandvör bæjarstjórn, sem
er meira aö segja svo góö £ sér, að enda
Þótt hún viti, aö 1500 manns gangi hér um
göturnar og slaspist, Þá kann hún ómögulega
við aö setja Þa í vinnu, og hefir Þar.af
leiöandi -alveg slegiö bolsana í Rússlandi
út, sem Þó láta menn vinna í 5 - 7 tíma.
Aö öllu Þessu samanlögðu hika ég ekki
við aö slá Þvi föstu, að neyð Þekkist
ekki hér í bæ, hér x okkar Reykjavík.
■Ég sit inni í búö á Hverfisgötu. Úti er
dynjandi rigning og óveður, svo aö ég er að
hika viö aö fara út, í lengstu lög. Það er
verið að tala um ástandið í bænum. "Ég held
Þvx 'fram Hurðinni er hrundið upp og á
Þröskuldinum stendur gamall maöur, sem
fyrir margra hluta sakir stendur mér skýrt
fyrir hugskotssjónum. Pötin hans voru
hreint ekki ásjáleg. Hann gekk á gömlum
strigaskóm, sem sólarnir skröltu undir. Bux-
urnar hans voru farnar að trosna mjög að
neðan, og ermarnar á stagtettum jakkanum
hans voru alltof stuttar. Hattkúfurinn, sem
hann hafði, var heldur ekki af betra tæinu.
En Það var andlit hans, sem ég tók veru-
lega eftir. Hafi ég nokkurntxma séöfrítt
og göfugmannlegt mannsandlit, sem vel hirt
skegg myndaði dökka umgjörð utan um, Þá var
Þáð Þetta, En Það var meira.' í hrukkurnar á
Því var skrifuð saga sorgarinnar, meö skýr-
ari dráttum, en nokkur rithöfundur nokkru
sinni hefur gert Það. 1 kringum augXQ. voru
komnir Þessir sérkennilegu herpandi drættir,
sem bera vott um tortryggni og hatur, og
hefði ekki yfirskeggið verið, Þa er ég viss
um að mátt hefði sjá Þessa íbognu herkju-
drætti £ kringum munninn, sem eru einkenni
mótlastisins, "Vantar ykkur ekki mann til að
ske^a tóbak?"
tiann horfði sem snöggvast áfergjulega á
búðarmanninn, og sljóleikinn hvarf úr aug-
um hans,
"Nei við fáum Það vélskorið".
"Eh - en Þurfið Þið ekki -, aö láta
berja rikling?".
Hann talaði nú í hálfum hljóðum, og
sljóleikinn var aftur að færast yfir
augu nans.
"Hann er líka barinn í vélum fyrir okkur"."
"Pið hafið ekkert smáhandtak til Þess öe'
að láta gera, brjóta spýtur -, bera inn aa
kol -, ekki neitt?" x
Hann var nú hættur að hafa nokkra áherzlui
og var farinn að færö sig nær dyrunum án -
Þess að bíða eftir svari.
"Nei, við höfum allt sem við ÞurfumJ"
Svo var Það búið.
"Eg held Því fram", sagði sá sem var
truglaöur, Þegar maðurinn kom inn, "að
neyð Þekkist ekki hér í bæj"
Ég leit út -um gluggann, - gamli maður-
inn var að berjast við óveðrið, til Þess
aö komast í næstu búð.
J