Skólablaðið - 01.03.1960, Blaðsíða 9

- 97 -
ánægjuleg samskipti við gestgjafa, og
gerðu menn svo til að styggja ekki veit-
ingamanninn.
Þetta var fornfáleg pípa og su stærsta,
sem eg hef séð, en tóbakið var afar
rammt, og súrnaði mér í augum.
Hljómsveitin hóf brátt leik á ný oj*
hafði með sér söngvara sinn. Fékk eg
mikinn óþokk á honum.
í þann mund, er tónaregnið var að
drekkja mér, kom hinn ágæti vert aftur
og hafði meðferðis glas, sem hann setti
á borðkríli við fætur mér.
Velti ég mikið vöngum yfir því, til
hvers drykkjarílát þetta væri ætlað.
Fékk ég lausn þeirrar ráðgátu, þegar
Arabinn kom aftur og hafði þá meðferðis
tvær könnur rjúkandi veiga, og úr þeim
dembdi hann í glasið mitt.
Við þetta varð ég ákaflega skelkaður,
enda minntist ég þess, að kennarar og
aðrir leiðtogar æskunnar höfðu þráfald-
lega varað mig við bölvandinum Bakkusi.
Var mér það fullkunnugt, að ég gæti orð-
ið óður, jafnvel dáið, ef ég sypi á
skrambans víninu, en engu að síður þorði
ég ekki annað en að dreipa á því, og
vont var það, Drottinn minn!
Þannig leiðiöt æskan út í óregluna.
Mitt í þessum huglejiðingum mínum um
ofneyzlu áfengra drykkja, kom hálfnakinn
piltur æðandi inn á gólfið.
Hann var klæddur geysilega efnismiklum
pokabuxum úr silki, berfættur og ber að
ofan.
Vöxtur unglingsins ( hann var einhvers
staðar á menntaskólaaldrinum, hefði þó
tæplega getað verið í þriðjabekk ) var
afar sterklegur og um leið liðmjúkur.
Hann hóf að stíga seyðmagnaðan aust-
urlenzkan dans eftir hljómfallinu af mik-
illi innlifun holdsins.
Fannst mér furðulegt að sjá, hve mikið
vald ungi maðurinn hafði yfir ýmsum
líkamshlutum, sem ég hef enga stjórn á.
Slettist pilturinn fram og aftur um
herbergið, og þótti sumum kvennanna
hann ve:ra hinn lostalegasti, en eftir þessu
tók dansarinn og hoppaði langmest
frammi fyrir viðkomandi, og þoldu fáar
að horfa í brún hundsaugun.
Varð ég þeirri stund fegnastur, þegar
pilturinn hafði lokið dansinum, því að
mér fannst hann óskemmtilegur.
Næst gerðist það á gólfinu, að ung
stúlka kom hlaupandi inn, léttfætt eins og
hind og þokkafull í hreyfingum.
Blessuð stúlkan, sem var arabísk, lík-
lega systir piltsins, sem að framan grein-
ir, var sómasamlega klædd í silkislæður,
en ekki hafði hún blæju fyrir andlitinu.
Mærin sté dans fyrir okkur með mikl-
um yndisþokka, sveigðist og teygðist í
dansinum, skalf og titraði eftir hljómfall-
inu.
Færði þetta mér mikla gleði.
Hún tók bakka, sem á voru vínflöskur,
glös full víns, logandi kerti og ýmsir
smámunir og setti á höfuð sér. Með
þetta dansaði hún um gólfið, og gekk ekk-
ert úr skorðum hvernig sem meyjan lét.
Að lokum lagðist ungfrúin endilöng á
gólfið með bakkann á höfðinu, og þótti
mér það vel af sér vikið, enda hrópaði
ég hástöfum hvatningar og aðdáunarorð.
Fannst mér sem þar væri afsönnuð
hin fræga kjaftasaga, að arabískar stúlk-
ur mættu ekki koma fram á skemmti-
stöðum í Tanger, eða annars staðar í
N-Afríku, heldur tækju geldingar í kven-
fötum af þeim ómakið.
- Þetta er aðeins ein margra trölla-
sagna um borgina, en þær hafa. þvælzt
nokkuð fyrir mér við samningu þessarar
greinar.
Er oft erfitt að greina í millum heila-
spuna og staðreynda og tel ég víst, að
talsvert af hinu fyrrnefnda haíi flotið
hér með. -
Við sátum þarna lengi kvölds við
margvíslegt gaman og virtust menn
skemmta sér hið bezta.
En að þvi kom, að ókyrrð kom á okkur,
og við héldum til skemmtistaðar í borgar-
hluta Evrópumanna, og var uppbyggilegt
að koma þangað í tja-tja-tja-hljómlistina
úr helvítis gaulinu í Serkjunum.
Reyndar var þessi næturklúbbur frem-
ur sérstæður, því að ekkert var á hon-
um þakið og sá upp í stjörnubjartan him-
ininn.
Gestir sátu í hálfhring umhveríis dans-
gólfið, en þar fóru einnig fram skemmti-
atriði.
Eftir skemmtiatriðunum man ég lítið,
einkum vegna þess, að mig syfjaði mik-
ið, og féll ég að lokum í djúpan, draum-
lausan svefn í sæti mínu.
Lýkur hér að segja frá tálborginni
Tanger.
þrái ég.