Skólablaðið - 01.03.1960, Blaðsíða 21

Hvass lemur vindurinn veggi og þil
en varlega skalt'onum trúa.
Alla seiðir hans ögrandi spil
ofaní botnlausan gleypandi hyl,
dvelja þar púkar, er sólirnar sjúga.
En ef þú lætur hann lok'ka þig þá
og læðist um nótt útí gilið,
hraparðu ofan í ginandi gjá,
glottir þar draugur með kolsvartan Ijá
er líkaminn segir við sálina skilið.
ÞÚ heyrir á fluginu hljóð þeirra og kvein
sem hljóðskrafi myrkursins trúa.
Sem þúsund ár virðast þer augnablik ein
æpandi merztu á sórhverjum stein
og hamrarnir eldi og eimyrju spúa.
Þar lendirðu ofaní ómæliskvörn,
hvar eiturbylgjurnar gnauða.
Svo pínir djöfullinn dimmunnar börn,
demantasjóður er einskisnýt vörn.
Enginn fær keypt sig frá kvölum og dauða.
Um dag prýðir gilið það gulstör og ax
en þá glætuna tekur að þrjóta
gleypir það roða hins deyjandi dags
djöfullinn brosir og gælir við sax
bíður hann þeirra sem bústaðinn hljóta.
G.S.