Skólablaðið - 01.03.1960, Blaðsíða 26

jÞETTA byrjaði allt saman einn laug-
ardag klakkan sjö, þegar karlirm ior að
rífast 5 mer„ Qftast. er pabbi gamli á-
gæter, en Lann hefur hræöilegar skoðan-
ir á vissum hlutum. í þetta sinn byrj-
aði hann að skamma mig fyrir að hafa
verið að heiman í tvo solarhringa um
síðustu helgio Svo skammaði bann mig
vel og rækilega íyrir drykkjuskap, leti,
ómennskn og allt það„' Ég reyndi náttur-
TLega. að verja mig„ en þegar ég fór að
sýna honum fram á, að hann hefði rangt
fyrir sér, varð hann ennþá æstari og fór
að kalla mig ýmsum onöfnum.
Til allrar' hamingju var mamma ekki
víBstöddo Hun hefði gert útaf við mig„
En, sem sagt* ég var orðinn dauð-
leiður á þessu öllu saman og langaði
mest til að taka KjarvalsmálverkiB aí'
veggnum ( það er hræðilega Ijótt ) og
lemja. því í hausinn á karlinum0 Það var
svo brjálæðislegt að ímynda sér hann9
standandi á miðju gólfi með hausinn upp
úr málverkinu, sennilega patandi í allar
áttir og öskrandi, að ég gat ekki stillt
mig um að hlæja. Þá varð hann fyrst
verulega vondur. • Hann næstum því hopp-
aði í loft upp af reiði. Hann byrjaðí aft-
ur að rífast um þessa tvo sólarhringa og
öskraði svo framan í mig: "Hver veit
nema þú hafir sofið hjá einhverri djöfuls-
ins stelpugálu. "
Hann þagnaði skyndilega„ eins og hann
byggist við svari, og ég leit á hann og
sagði eins rólega og ég gat: "Og hafi
ég gert það, hvað þá? "
Ég vissi, að þetta mundi drepa hann.
Það gerði það líka„ Hann hneig niður í
sófann og var alveg búinn að vera.
Ég var alveg orðinn sallarclegur, en
ég hafði svo megnan viðbjóð á þessu
öllu i herberginu, karlinum, Kjarvals-
málverkinu og heimskulegu posttilínsfíg-
úrurrum í gluggakistunni, að ég hefði get-
að ælt, hefði ég viljað. En mig langaði
ekkert til þess og sneri mér þess vegna
við og gekk út. A leiðinni niður sfcigann
byrjaði ég að verða vondur aítar.
Þegar ég kom niður í ganginn vnrð ryk-
sugan fyrir mér. Ég sparkaði duglega í
hana, svo hún þeyttiöt í vegginn. Ég
vona, að hún hafi brotnað eða eifcfehvað
svoleiðiso
Ég kom við í herberginu mínu og
náði í alla peningana, sem eg átti.
Þegar ég var að fara út varð mér litið
á eina. af þessum ógeðslegu postulínsfíg-
úrum, sem stóð á bókaskápnum. Ég hat-
aði helvítis styttuna, en marnma heimt-
aði að ég hefði hana þarna. Ég tók hana,
gekk út að glug^anum, opnatii hann og
henti fígúrunni ut. Hún lenti fyrir fram-
an gamla kerlingu, sem gekk þar í
mesta sakleysi, og brotnaði í miLljon
parta„ Kerlingin leit upp„ Hún var á
að gizka hundrað ára gömu‘l.„ Ég; hló
framan í hana. Hún hefur efLaust haldið
a.ð ég væri vitlaus eða eitfclivað svoleiðis.
Þegar ég kom út taldi é g peningana.
Það voru rúm níuhundruð. Ekki mikið,