Ísfirðingur - 15.12.1961, Blaðsíða 3

BLAÐ TRAMSOKNAKMANNA / l/ESTFJARÐAKJORDÆMI
11. árgangur.
ísafjörður, jólin 1961.
22.-28. tölublað.

Séra Sigurður Kristjánsson, prófastur:
úólalíUýletbin
5
Séra Sigurður Kristjánsson

]INN nálgast heilög
jól. Enn hljómar
til vor boðskapurinn
himneski: „Dgrð sé
guði i upphæðum og
friður á jörðu“. Og
vér stöldrum við
andartak, til að með-
taka þennan boð-
skap í önn og erli
hins líðandi dags, til
að liugleiða hann
með sjálfum oss og
gegma hann í hjarta
voru, og alla þessa
frásögn sem jólununí tilhegrir, frásögnina um ferð
Jósefs og Maríu og fæðingu sonarins í Betlehem,
sem spáð hafði verið um öldum áður: Barn er oss
fætt, sonur er oss gefinn.
Undrast megum vér þessa frásögn alla um boð-
un fæðingarinnar úti á Betlehemsvöllum, er hún
var kunngjörð fátækum og umkomulausum fjár-
liirðum: Yður er í dag frelsari fæddur. Er hér
tilviljun eða guðleg ráðstöfun á ferðinni. Allir þeir,
sem hér er talað um, eru umkomulaust fólk, fátækt
og vanmátta á alla grein. Og umhverfið, sviðið er
einnig fátæklegt, umgjörðin um allan þennan at-
burð. Svo fátækt var ferðafólkið, að það fékk hvergi
inni, nema í gripahúsi, svo umkomulaus var son-
urinn, barnið sem fæddist, að vagga hans var gripa-
stallur. Og ekki hefði oss þótt fjárhirðarnir væn-
legir boðendur mikilla tíðinda, eða til að koma
miklu til leiðar í þessum efnum.
Oss koma í hug þessi orð Jesaja spámanns í þessu
sambandi: Mínar hugsanir eru ekki yðar hugsanir
og gðar vegir ekki mínir vegir, segir drottinn. Því
svo ólíkt er þetta mannlegum viðbrögðum sem hér
gerist. Guð leitar sér samstarfs og stuðningsmanna
á meðal hinna umkomulausu, en vér menn á meðal
þeirra fyrst og fremst, sem einhvers mega sín, en
þó fáum við séð hið sanna í þessu, því guð leitar
að hjartanu, hann metur manninn eftir hugarfar-
inu. Hann leitar þess barnslega í mínum huga sem
þínum. 1 hinu barnslega finnur hann hin réttu
viðbrögð við boðskap sínum, sínum heilaga vilja,
því hann þarfnast þess hjarta, þess hugar, og leitar
að því sem meðtekur með auðmijkt en ekki véla-
brögðum. Til Iíeródesar leituðu vitringarnir. Vér
þekkjum viðbrögð hanns við fregninni um kon-
unginn sem fæðast ætti. Hann gerði ráðstafanir til
að fyrirfara hinum mjfædda konungi. Til fjár-
hirðanna leitaði sendiboði guðs að kunngera þeim
fæðingu frelsarans. Þeirra viðbrögð voru að veita
hinum nýfædda konungi lotningu.
Og enn á mj er oss boðuð fæðing frelsarans. Enn
á ný hljóma til vor hin himnesku orð: Yður er i
dag frelsari fæddur. Hvernig tökum vér þessum
boðskap? Iivort vekur liann lotningu og tilbeiðslu
í brjósti þér eða ekki? Eða er sem hjartað sé stein-
runnið og daufheyrist við þessum helga boðskap.
Hvort er þér gefið að taka á móti honum sem barn,
eða hljómar Iiann fyrir daufum cyrum. Undir því
er allt komið, að þér liafi tekizt að varðveita anda
þinn, barnshuga þinn, svo hann sé opinn, móttæki-
legur fyrir boðskup jólanna og hann sé sem Ijósið
á vegi vorum, sem lýsir og vermir, lýsir upp hug-
skot vort og smni, svo vér fáum veitt lotningu og
fyllumst tilbeiðsluanda, því það er hann sem gildir
í þessu sambandi, svo guðs andi megi taka sér
bústað á meðal vor í hugskoti voru, svo að fögn-
uður Jólanna megi gagntaka lijörtun, svo friður
hjartans megi ríkja, hinn himneski friður. Því þá
erum vér viss um að allt það sem við þurfum að
líða og stríða og berjast við í þessum heimi verður
oss léttbært. Þá fáum við skilið betur lífið. Þá verð-
ur oss auðveldari lífsins leið, bæði í þessari veröld
sem hinum tilkomandi lieimi. Og umfram allt
verðum vér ekki friðvana lengur, er vér höfum
öðlazt kraft frá hæðum til að þjóna lífinu, þjóna
guðsríkinu í hjörtum vor sjálfra, en þann kraft
öðlumst vér, er vér tökum á móti jólaboðskapnum
glöð í hjarta og með tilbeiðsluanda.
G L E Ð I L E G J Ó L .