SunnudagsMogginn - 27.06.2010, Page 43

27. júní 2010 43
H
vert rennur eiginlega blóðið í íslenskum karl-
mönnum núna þegar heimsmeistarakeppnin í
fótbolta stendur yfir?
Þessari spurningu varpaði vinkona mín fram
um daginn og á eftir fylgdi fullyrðingin:
Alla vega ekki niður í klofið á þeim.
Hún vildi meina að keppnin stóra úti í Afríku rændi alger-
lega allri athygli karlmanna þannig að þeir væru gjörsamlega
blindir á aðra fegurð allt í kring.
Meira að segja næði gónið á aðra karlmenn að sparka milli
sín bolta líka að stela allri kynorku úr helteknum hugum
þeirra. Vesalings frúrnar hímdu í skugganum, svona líka
sveltar kynferðislega.
Brassinn Ronaldo er lifandi
sönnun þess að stöðin í heila
(sumra) karlmanna sem heitir
fótbolti, er fyrirferðarmeiri en
sú stöð sem heitir kynlíf.
Hann lét þau fleygu orð falla
að það að vinna HM í fótbolta
væri miklu betra en kynlíf.
Ég trúi þessari fullyrðingu
reyndar ekki, vesalings dreng-
urinn var bara svo ungur að
hann hafði greinilega ekki enn
kynnst almennilegu kynlífi.
En hvað er til ráða fyrir konur
sem finnst þær fá minni en enga athygli karla sinna í allar
þessar vikur sem HM stendur?
Þær gætu vissulega klætt sig í búning þess liðs sem karlinn
heldur með, í þeirri veiku von að það kveiki í honum.
Eða reynt að breyta sér í fótbolta með einhverjum ráðum.
Kannski dugar að þær máli sig í framan í sömu litum og
fólkið á áhorfendapöllunum í Jóhannesarborg.
Eða gengið aðeins lengra og farið að spranga fyrir framan
sjónvarpsskjáinn íklæddar engu öðru en gulum og grænum
penslaförum.
Mögulega vekur það hugrenningatengsl sem koma blóði
karlsins til að renna á þann stað sem þær langar helst til að
það renni.
En líkurnar á að karlinn hvæsi: Farðu frá! eru mun meiri.
Konur eiga ekki að reyna hið ómögulega heima við, þær
eiga frekar að fara út og gera eitthvað skemmtilegt.
Ég er ekki frá því að allar þær konur sem ég sá fara um í
flokkum í miðbænum í gærkvöldi hafi einmitt verið að flýja
sína steingeldu karla sem sátu heima með strákunum og voru
með fótbolta í stað augasteina, gott ef ekki líka í stað heilabús
og jafnvel kynfæra.
Nóg var nú af sólbrúnum allra þjóða kvikindum í bænum
sem virtust komin hingað til að gera eitthvað allt annað en að
stara á sjónvarpsskjái.
Þeim fannst greinilega ekkert leiðinlegt að vera hér í þess-
ari gósentíð þegar fjöldi banhungraðra íslenskra kvenna svíf-
ur um götur bæjarins.
Hvert rennur
blóðið?
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
Torres með sinn sæta rass veltir sér upp úr HM-dögginni.
Reuters
’
Ég er ekki
frá því að
allar þær
konur sem ég sá
fara um í flokkum
í miðbænum í
gærkvöldi hafi
einmitt verið að
flýja sína stein-
geldu karla
Gatan mín
G
rundfirðingar eru elskulegt fólk. Bjart-
sýni og lífsgleði eru áberandi hér og
sprotarnir eiga sterkar rætur. Það stafar
meðal annars af því að margir bæjarbúa
eru hér fæddir og uppaldir og hafa því sterk tengsl
við staðinn. Margs af því fólki, sem byggði þennan
stað sem lítið sjávarþorp og breytti honum í mynd-
arlegan kaupstað, nýtur enn við og fyrir vikið eru
bönd milli kynslóðanna sterk. Vinnusemi hér er
sömuleiðis einkennandi fyrir Grundfirðinga enda er
hér mikil útgerð og mikilvægt að snurðulaust gangi
að sækja og koma verðmætum hafsins í land,“ segir
sr. Aðalsteinn Þorvaldsson sóknarprestur í Grund-
arfirði.
Sú var tíðin að talað var um kauptúnið Grafarnes.
Þegar komið var fram undir 1960 lagðist nafngiftin
af og síðan þá verið talað um Grundarfjörð. Aðal-
steinn flutti með fjölskyldu sinni – konu og börnum
– vestur á Snæfellsnes í október 2008, í sama mán-
uði og syndaflóð efnahagshruns gekk yfir landið.
Fjölskyldan lét það þó ekkert á sig fá og kom sér
fyrir í prestbústaðnum sem er við ofanverðan Eyr-
arveg, götu sem liggur frá hafnarsvæðinu að kirkj-
unni sem er uppi á hæð svo til hennar sést í öllum
bænum.
„Okkur telst svo til að við séum sjöunda fjöl-
skyldan sem hér býr. Sr. Magnús Guðmundsson var
fyrsti presturinn sem bjó hér og síðar kom sr. Jón
Þorsteinsson. Eiginkona hans er Sigríður Anna
Þórðardóttir sem var hér kennari auk þess að láta
mjög að sér kveða í sveitarstjórn og seinna lands-
málunum eftir að þau fluttu suður. Prestbústað-
urinn er afskaplega veglegt og glæsilegt hús; stór
stofa, stór skrifstofa, fjögur svefnherbergi og búr
eins og tíðkaðist gjarnan í húsum fyrr á tíð. Við
verðum að hafa í huga að ekki eru ýkja mörg ár síð-
an fólk varð að búa vel að sínu og vera sjálfu sér
nægt um flest sem þurfti til heimilis: baka, taka
slátur, eiga kjöt í frystikistunni og svo framvegis.
Við slíkar aðstæður var gott að hafa búr fyrir vetr-
arforðann. Í dag er þetta vissulega breytt, enda þótt
búrið komi áfram í góðar þarfir sem geymsla fyrir
ýmsa lausamuni.“
Hafið gefur og tekur, enda þótt fórnirnar séu
sýnu minni í seinni tíð. Eigi að síður er staðreynd að
fólk sem býr við sjávarsíðuna stólar mjög á kirkjuna
sem bjarg í stormum stríðum.
„Þetta er raunin hér í Grundarfirði. Fram-
kvæmdir við Grundarfjarðarkirkju, sem hófust árið
1960 og lauk sex árum síðar, voru að verulegu leyti
fjármagnaðar fyrir samskotafé bæjarbúa. Allir vildu
leggja sitt af mörkum og þeir skrautmunir sem
kirkjan á, svo sem altaristafla og messuklæði, eru að
mestu gjafir frá fólkinu hér í bænum. Allt vitnar
þetta um sterka trú sem á sér margar fleiri birting-
armyndir. Stundum – og sem betur fer – bankar
fólkið hér í bænum uppá til þess eins að spjalla,
spyrja prestinn sinn tilvistarspurninga um Guð ell-
egar leitar ráða í daglegu lífi. Grundfirðingar eru
líka höfðingjar heim að sækja, það er gaman að sitja
með þeim í eldhúskróknum heima og ræða um
heima og geima. Þetta eru dýrmætar stundir og það
er gott að vera í Grundarfirði. Og fólki er heldur
ekki sama um prestinn sinn. Stundum hefur það
nefnilega gerst gerst að sjómenn á heimleið úr róðri
banka uppá hér á Eyrarveginum og gefa prestinum
og fjölskyldu hans í soðið. Og öllum þykir vænt um
slíkan vinarhug,“ segir Aðalsteinn.
sbs@mbl.is
Ljósmynd/Heiða Lára
Gefa presti í soðið
1. Kirkjan er minn starfsvettvangur og sá staður í bæn-
um sem mér er kærastur. Fátt finnst mér skemmti-
legra en æskulýðsstarfið enda er þátttaka í því afar
góð meðal Grundfirðinga, allt frá þriggja ára aldri og
fram yfir tvítugt.
2. Hér í Grundarfirði bjóðast margir skemmtilegir mögu-
leikar til útivistar svo sem að fara hjólandi hér vestur
á bóginn, vestur yfir Kolgrafarfjörð og til dæmis út í
Berserkjahraun. Hér innananbæjar er margt
skemmtilegt að sjá á góðum degi. Við höfnina er allt-
af mikið líf, enda er hér öflug útgerð. Í sumar telst
mér svo til að hingað komi tíu til tólf skemmti-
ferðaskip, lítil sem stór. Farþegar þeirra fara sumir í
skoðunarferðir hér um Snæfellsnesið, heimsækja
Sögumiðstöðina hér í Grundarfirði eða rölta um bæ-
inn og þá er kirkjan, sem mér finnst eitt allra falleg-
asta hús bæjarins, afar vinsæll viðkomustaður.
Uppáhaldsstaðir
Ey
rar
ve
gu
r
Nesjavegur
2
1
Sólvellir
Sæból
Grunda
rgata
Hlíðarvegur
Bo
rg
ar
br
au
t
Ölkelduvegur
Grundarfjörður