Morgunblaðið - 02.02.2010, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 2010
✝ Þorleifur Hann-es Sigur-
björnsson fæddist í
Reykjavík 26. ágúst
1962. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 21. jan-
úar síðastliðinn.
Eftirlifandi for-
eldrar Þorleifs eru
Hanna Signý
Georgsdóttir, f. í
Reykjavík 5. októ-
ber 1942, gift Úlfari
Björnssyni, f. á
Hvammstanga 7.
mars 1938, og Sigurbjörn Finn-
bogason, f. í Hlíð í Strandasýslu
4. janúar 1941, kvæntur Sig-
urbjörgu Ísaksdóttur, f. á Hóli í
Kelduhverfi 8. október 1940.
Systkini Þorleifs sammæðra eru
Ragnheiður Birna, f. 15. október
1963, Guðrún Alda, f. 5. október
1965, og Sigurður Viktor, f. 18.
apríl 1974. Systkini Þorleifs
samfeðra eru Klara Guðbjörg, f.
27. október 1963, Ægir Rúnar, f.
13. júlí 1965, og Finnbogi Grét-
ar, f. 2. júní 1971.
Þorleifur Hannes var ókvænt-
ur og barnlaus en sambýliskona
hans til tíu ára var Sumarrós
Kristín Jóhannsdóttir, f. á Þórs-
höfn 2. september 1958, á hún
þrjú börn. Slitu þau samvistir á
síðasta ári.
Þorleifur Hannes ólst upp í
Reykjavík en síðustu tíu árin bjó
hann á Þórshöfn og undi þar
hag sínum vel í nánum tengslum
við náttúruna. Þorleifur hneigð-
ist snemma til vinnu og byrjaði
ungur að bera út blöð og selja.
Á unglingsárunum vann hann
hjá Tímanum við sendlastörf
með skóla en einnig
fyrir Íslenska end-
urtryggingu. Strax
um fermingu fór
hann í saltfisk-
svinnslu hjá ömmu-
bróður sínum í Þor-
lákshöfn og kom
þar glöggt í ljós
hvað hann undi sér
betur á landsbyggð-
inni en á mölinni.
Þorleifur stundaði
ýmis störf á ferli
sínum og má þar
nefna afgreiðslu-
störf hjá Ræsi og Bílanausti og
útkeyrslu hjá Ölgerðinni Agli
Skallagrímssyni. Þá ráku hann
og Sumarrós, sambýliskona
hans, veitingastaðinn Hafnarbar-
inn á Þórshöfn um nokkurra ára
skeið.
Sjómennskan var þó sú starfs-
grein sem átti hug hans allan
stóran hluta ævi hans og kom
hann þar víða við. Krókurinn
beygðist snemma. Vorið þegar
hann var sjö ára fékk hann að
fara í róður með Birni grá-
sleppubónda við Ægisíðuna að
vitja um netin og þótti það mjög
skemmtilegt. Hann fór mjög
ungur með vini sínum Ella
Hintze og föður hans í milli-
landasiglingu á Hofsjökli, reri á
fiskibát frá Skagaströnd með
frænda sínum Ómari og frá
Þórshöfn í seinni tíð. Hann
starfaði á varðskipum, skuttog-
urum, og undanfarin ár sem ba-
dermaður á frystitogurum.
Útför Þorleifs Hannesar var
gerð frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík mánudaginn 1. febrúar 2010.
Meira: mbl.is/minningar
Kveðja til Hannesar
Það heilsufár var fært að þér
sem fjör þitt lagði að velli.
Það vantar oft í veröld hér
að vegferð ljúki í elli.
Það vantar græðslu á mannleg mein
og margt til lausnar vanda,
– þá heilsu fyrir hold og bein
sem hæfir sál og anda.
Því allt of fljótt þú farinn ert,
mér finnst það öfugstreymi.
En vona þó að sæll þú sért
í sólskinsbjörtum heimi.
Ég man þig ungan æskusvein
á árum bernsku þinnar,
með birtu í augum, brosin hrein
og bústnar eplakinnar.
Ég man þig ungan, man þig vel,
við minninganna arinn,
ég sit því nú og dapur dvel
er dáinn ertu og farinn.
En bestu heilla bið ég þér,
á bak við dauðans annes
er meira að sjá en sjá má hér,
þú sérð það núna – Hannes.
Og síðar eins það sjáum við
er sálum að mun hlúa.
Sá Guð er til sem gefur frið
og gott er því að trúa.
Rúnar Kristjánsson.
Þorleifur Hannes
Sigurbjörnsson
Elsku besta amma
okkar er dáin, við ætl-
uðum ekki að trúa því.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði, tárin streyma fram þar
sem við sitjum og framköllum í
huga okkar minningarnar sem við
áttum með þér. Þessi morgunn, 20.
janúar, var svo óraunverulegur og
langur, að vakna við þau orð:
„Amma Alda er dáin“ er eitthvað
sem við höfðum aldrei hugsað um
og eftir á hyggja gerðist þetta svo
snöggt.
Þú sem varst alltaf svo hress og
kát og aldrei lést þú bera á þínum
veikindum, elsku amma. Þetta var
allt svo skrítið, sérstaklega þar sem
þú varst komin heim af spítalanum
og við héldum að allt væri á góðri
leið. Þegar ég, Alda Rut, kom að
heimsækja þig á sunndagskvöldinu
varstu svo hress og þú sagðir mér
að þér liði svo vel að vera að fara
heim og þá gæti ég alltaf komið í
heimsókn og verið eins lengi og ég
vildi hjá þér.
Ég, Alda Rut, man svo vel þegar
þú og afi áttuð heima á Breiðvang-
inum og þú sóttir mig svo oft í leik-
skólann og við dúlluðum okkur sam-
an bara ég og þú. Við vorum svo
líkar að mörgu leyti og þú varst svo
stór partur af lífi mínu. Ég man líka
hvað mér fannst gaman að hjálpa
þér í garðinum og eins þegar við
systurnar fórum með þér upp í afa-
sjoppu og hreinsuðum blómabeðin.
Það var allt í röð og reglu allt svo
hreint og fínt. Öll matarboðin sem
þú varst með eru síðan ógleymanleg
enda óteljandi og þú passaðir alltaf
að við borðuðum nóg.
Þú fylgdist svo mikið með öllu
sem við barnabörnin vorum að gera.
Þú varst alltaf með allt á hreinu
þegar við vorum að fara að keppa
eða fara að gera eitthvað sérstakt,
þú hafðir svo mikinn áhuga á okkur.
Það var svo gaman þegar við
hringdumst á og það sem við gátum
talað um var svo mikið, þú vissir svo
mikið um lífið.
Minningarnar um þig eru svo
margar og flestar þeirra munu aldr-
ei gleymast. Þegar ég, Arnar Daði,
heyri stefið í hádegisfréttatíma
RÚV minnir það mig alltaf á þig og
alltaf fæ ég upp myndina þegar ég
ligg í leðursófanum á Breiðvangin-
Sigríður Alda
Eyjólfsdóttir
✝ Sigríður AldaEyjólfsdóttir
fæddist í Laugardal
í Vestmannaeyjum
19. mars 1930. Hún
lést á heimili sínu
aðfaranótt 20. jan-
úar sl.
Útför Öldu var
gerð frá Víðistaða-
kirkju í Hafnarfirði
27. janúar 2010.
um veikur heima hjá
ömmu og þú inni í eld-
húsi að elda hádegis-
matinn fyrir mig og
afa. Svo er eitt sem
við munum alltaf til-
einka þér, og væri
synd að minnast ekki
á, Regnbogatertan
þín – kakan sem allir í
fjölskyldunni elska,
það verður nú skrítið
að fá sér Regnboga-
tertu í næsta barna-
afmæli frá einhverjum
öðrum en þér.
Það er eitt sem má svo ekki
gleyma, það var hvað þú varst allaf
elskuleg þegar við vorum heima-
liggjandi veik. Þegar við vorum
yngri fengum við alltaf að vera hjá
þér meðan foreldrar okkur voru í
vinnunni, þú hugsaðir svo vel um
okkur, það mætti halda að við hefð-
um verið á fimm stjörnu hóteli hjá
ömmu Öldu og afa Ragnari. Og þeg-
ar við urðum eldri og vorum veik
ein heima klikkaði það ekki að fá
símtal frá þér, og hvað þá heitan
mat frá þér sem þú sendir afa með
og það eru nú ekki liðnir nema þrír
mánuðir síðan Arnar Daði lá heima
veikur í mánuð og hafðir þú þá mikl-
ar áhyggjur af honum og þú varst
dugleg að senda afa til hans með
mat og ef ekki mat þá einungis til að
athuga hvort ekki væri allt í lagi
með strákinn.
Þú varst einstök.
Arnar Daði og Alda Rut.
Orð geta því ekki lýst hversu
mikið ég sakna þín. Þegar ég heyrði
af andláti þínu fannst mér eins og
ég hefði verið stunginn í hjartað,
tíminn einn mun græða það sár. Ég
vil þakka þér fyrir alla okkar góðu
tíma saman, heima hjá þér í Breiðv-
anginum var mitt annað heimili og
nærvera þín fyllti líf mitt hamingju.
Það var alltaf hægt að treysta á það
að koma í mat til ömmu þegar mér
fannst maturinn heima ekki jafn
góður og hjá þér. Fyrir mér varstu
alltaf heimsins besti kokkur.
Jólin hjá þér eru mér alltaf minn-
isstæð og eyddum við ófáum stund-
um saman ég, þú og afi. Einnig man
vel eftir Kanaríferðum ykkar afa og
ég beið hvað spenntastur eftir heim-
komu ykkar eins og ég væri að bíða
eftir mínum eigin foreldrum. Ófáar
ferðir voru farnar að loka sjoppunni
og fylgdi ávallt ís með í kaupbæti.
Það hafa verið forréttindi að eiga
þig sem ömmu enda var alltaf nóg
að gera á og í kringum þitt heimili
sem rifjar upp skemmtilegar minn-
ingar hvort sem það var að moka
snjóinn af stéttinni, slá garðinn með
gömlu handafls-sláttuvélinni, vökva
blómin eða hjálpa við að tengja
sjónvarpið. Ég man enn hvað ég gat
dundað mér með bílana inni í búri
hjá þér klukkutímum saman.
Eftir að ég flutti til Spánar var
alltaf hægt að treysta á að þú værir
fyrst með fréttirnar og þú hafðir
alltaf frá svo miklu að segja í hvert
skipti sem við töluðum saman.
Ég er viss um að þú hefur það
gott á þínum næsta viðkomustað, þú
munt alltaf eiga stað í hjarta mínu,
elsku amma mín.
Þinn
Ragnar.
Elsku besta amma okkar. Nú er
komið að því að við kveðjum þig.
Söknuðurinn verður mikill þar sem
þú varst besta amma sem hægt er
að hugsa sér og ávallt til staðar fyr-
ir okkur. Gestrisni þín var ólýsan-
leg, þú passaðir alltaf að eiga eitt-
hvað að bjóða upp á og að okkur liði
vel hjá ykkur afa þegar við komum.
Þú vildir alltaf hafa svo hreint og
fínt hjá þér enda duglegri mann-
esku varla hægt að finna. Elsku
amma, þú verður ætíð fyrirmynd
okkar og munum við ávallt geyma
allar yndislegu minningarnar um
þig í hjarta okkar.
Guð veiti afa og okkur fjölskyld-
unni styrk á þessum erfiðu tímum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín barnabörn,
Alda Ragna, Nikólína, Elísabet,
Hólmfríður og Vigfús.
Mig langar að minnast yndislegr-
ar konu með nokkrum orðum.
Það var fyrir 11 árum sem ég var
nýbúin að kynnast strák sem vildi
endilega fá mig með heim til ömmu
sinnar og afa í næstu götu, undir því
yfirskini að hann þyrfti að ná í eitt-
hvað. Fljótlega áttaði ég mig þó á
því að brögð voru í tafli og ég var
lent í hádegismat hjá ömmu hans og
afa. Strákinn hafði ég þekkt í viku
og hann heitir Ragnar og amma
hans var hún Alda. Þarna sat ég 17
ára gömul meðan þessi kona brasaði
í eldhúsinu og við spjölluðum um
alla heima og geima, eins og við átt-
um eftir að gera í óteljandi skipti
eftir þetta. Fljótt fann ég að ömmu-
drengurinn átti sérstakan stað í
hjarta þessarar konu og hún í hans.
Ekki grunaði mig þó að þarna að
þennan dag hefði ég, orðin þetta
gömul, eignast auka ömmu sísvona.
Því þannig upplifði ég samband
okkar Öldu, allt í einu var hún orðin
amman okkar Ragnars.
Alda var stórmerkileg kona, hún
var og er besti kokkur sem ég hef
kynnst og ég sagði henni það í hvert
skipti sem við borðuðum hjá henni,
hún hafði unun af því að bjóða í mat
og halda heimili og átti það til að
hringja í okkur unga parið og spyrja
hvort við vildum koma í mat og lét
okkur ráða hvað hún byði upp á.
Minnugri konu hef ég ekki kynnst
því Alda mundi allt og fylgdist vel
með því sem var um að vera hjá öll-
um í fjölskyldunni sem er í stærra
lagi. Alda var nú ekki síðri
langamma en amma og komst hann
Aron Elí okkar fljótt að því að í
skápunum hjá ömmu Öldu, eins og
við kölluðum hana öll, kenndi ým-
issa grasa og í frystinum var alltaf
til ís og alltaf passaði hún upp á að
hann fengi eitthvað nytsamlegt í
jóla- og afmælisgjafir.
Ég bið um styrk fyrir Ragnar og
alla í fjölskyldunni til að takast á við
sorgina en við eigum erfitt með að
sætta okkur við að komast ekki
heim frá Spáni í faðm fjölskyldunn-
ar og til að vera viðstödd jarðarför-
ina. Við litla fjölskyldan erum þakk-
lát fyrir þær stundir sem við
eyddum með Öldu og Ragnari þessi
jól þar sem við vorum saman á að-
fangadag og við fleiri tækifæri. Við
yljum okkur við allar þær minn-
ingar sem við eigum um þessa góðu
konu sem við vitum að er stolt af
okkur og ég trúi því að hún haldi
áfram að fylgjast með okkur, bara
úr aðeins meiri fjarlægð en áður.
Ólafía Björk Ívarsdóttir (Olla).
Elsku langamma okkar.
Þegar mamma sagði okkur að þú
værir dáin vorum við svo sorg-
mædd. Við litum á hvert annað og
síðan á mömmu og sögðum:
„Langamma sem alltaf var svo góð
við okkur. Hún gaf okkur alltaf
nammi og kökur og var með fullt af
dóti í plasttunnu inni í skáp.“ Við
vildum svo mikið koma með mömmu
til Íslands svo við gætum verið með
í jarðaförinni og kvatt þig en að-
stæður leyfðu það því miður ekki.
Við munum kveikja á kerti með
pabba í Danmörku og biðja bæn og
biðja Guð að passa þig í himnaríki.
Mamma sagði líka að næst þegar
við færum til Íslands færum við að
leiðinu til þín og það huggar okkur.
Elsku langamma, hvíldu í friði, við
munum passa vel upp á allar góðu
minnigarnar um þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín langömmubörn,
Viktor Máni, Lára Kristín
og Natan Kári.
AÐ SKRIFA MINNINGARGREIN
Sami skilafrestur er á greinum vegna útfara í kyrrþey.
Minningargreinar sem berast blaðinu innan tilskilins frests verða birtar
í blaðinu. Leitast verður við að birta þær á útfarardegi eða sem næst þeim
degi.Hvemargar greinar birtast í blaðinu á útfarardegi viðkomandi, ræðst
af stærð blaðsins hverju sinni.
Minningargreinar, sem berast eftir tilskilinn frest eða útfarardag,
verða eingöngu birtar á vefnum á www.mbl.is/minningar. Tilvísun á
vefslóðina verður í greinum eða æviágripi sem birtast í blaðinu.
Netgreinarnar eru öllum opnar.
Þeim, sem vilja fá birta minningargreinar í Morgunblaðinu,
er bent á að skilafrestur til birtingar í blaðinu er á hádegi
tveimur virkum dögum fyrir útfarardag, þ.e.:
Birtingardagur Skilatími
Mánudagsblað Hádegi föstudag
Þriðjudagsblað Hádegi föstudag
Miðvikudagsblað Hádegi mánudag
Fimmtudagsblað Hádegi þriðjudag
Föstudagsblað Hádegi miðvikudag
Laugardagsblað Hádegi fimmtudag
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynn-
ingu er hún notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað.
Minningargreinar
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800