SunnudagsMogginn - 03.07.2011, Síða 23

3. júlí 2011 23
Á
stríða er merkileg kennd. Menn ánetjast einhverri iðju, iðka hana eftirleiðis
af kostgæfni og elju og eru jafnvel alveg friðlausir komist þeir ekki til að
sinna henni um stund. Flestir eiga þessir menn það sameiginlegt að engu
tauti verður við þá komið.
Einar Falur Ingólfsson blaðamaður kemur með mann af þessu tagi inn á síður Sunnu-
dagsmoggans í dag, Robert Neil Stewart hershöfðingja í breska hernum (1891-1972) en
hann eyddi nær tuttugu sumrum við veiðar í ám og vötnum Íslands á síðustu öld. Stew-
art kom upphaflega með hólkinn með sér en eftir að hafa áttað sig á stangveiðimögu-
leikunum sneri hann sér alfarið að stönginni og kenndi Íslendingum eitt og annað um þá
göfugu íþrótt stangveiði og kom mörgum bestu veiðiám landsins á kortið. Um reynslu
sína ritaði hann bók sem Einar Falur hefur nú þýtt. Þegar hann sótti dóttur hershöfð-
ingjans, Nino Stewart, heim á glæsilegt óðalsetur fjölskyldunnar í Skotlandi fyrir
skemmstu gat Einar Falur ekki annað en spurt hvernig í ósköpunum stæði á því að faðir
hennar hefði kosið að eyða öllum þessum sumrum í einu herbergi í bænum Grænumýr-
artungu í Hrútafirði í stað þess að njóta lystisemdanna þarna heima hjá sér og vera með
fjölskyldunni. Dóttirin er snögg til svars: „Veiði var hans mikla ástríða.“ Já, ástríða er
merkileg kennd. Eða ætti maður að liða orðið sundur í þessu tilviki: á stríða?
Sjaldan fellur eplið ...
Ungu afreksíþróttamennirnir og frændurnir Óðinn Björn Þorsteinsson og Blake Jak-
obsson, sem rætt er við í blaðinu í dag, eru ekki síður ástríðufullir. Þeir eru fremstir
meðal jafningja í greinum sínum á landinu, kúluvarpi og kringlukasti, og hafa sett
stefnuna á ólympíuleika, Óðinn á næsta ári en Blake eftir fimm ár. Það er mikið átak að
komast og halda sér í fremstu röð í íþróttum, ekki síst í einstaklingsíþróttum, þar sem
fjárhagslegur stuðningur getur verið af skornum skammti. Menn þurfa að færa enn
meiri fórnir til að ná árangri við þær aðstæður og óskandi að þeir frændur nái mark-
miðum sínum en aðeins standa sautján sentimetrar milli Óðins og leikanna í Lundúnum
næsta sumar. Blake er yngri og bíður síns tíma en fróðlegt verður að fylgjast með hon-
um í framtíðinni og hvort hann slær föður sínum, Óskari Jakobssyni, fyrrverandi
íþróttamanni ársins, við í kasthringnum. Blake er fæddur og uppalinn í Bandaríkjunum,
þar sem faðir hans hefur búið lengi, en ánægjulegt er að heyra hann tala af hlýju um Ís-
land og lýsa því yfir að hann komi að öllum líkindum til með að keppa fyrir okkar hönd
í framtíðinni – ekki Bandaríkjanna.
Tungan ein vegur jafnt og fíll
Enda þótt Óðinn Björn og Blake séu stæðilegir menn á velli blikna þeir við hliðina á
stærsta spendýri heims, steypireyði, sem séra Sigurður Ægisson á Siglufirði gerir prýði-
leg skil í Sunnudagsmogganum í dag. Sigurður gjörþekkir skepnuna og skrapp einmitt
til fundar við hana á Skjálfandaflóa í vikunni. Mergjað er að grípa niður í lýsingu hans:
„Fullvaxin steypireyðarkýr er m.ö.o. þyngri en 1.500 meðalmanneskjur, barn gæti
skriðið um víðustu æðarnar, tungan ein vegur jafnt og fíll og sporðblaðkan er breiðari
en löggilt mark á fótboltavelli.“
Það er betra að þvælast ekki fyrir því ferlíki.
Á stríða
„Ég veit ekki hvort dómurunum líkar
ekki litarhátturinn á senternum mín-
um. Það er alla vega geysilega mikið
veiðileyfi sem fæst á þann
mann.“
Guðjón Þórðarson þjálfari knatt-
spyrnuliðs BÍ/Bolungarvíkur.
„Við getum gert rútínur af
æfingum sem sumir myndu
túlka sem dans en mér
finnst það bara glatað því
þetta er fáránlega erfitt og
bara eins og fimleikar á
súlu.“
Jón Baldur Bogason, 25 ára, æfir
súlufitness.
„Ég var á annarri holu,
reyndi að gera mitt besta
og sló bara en svo horfði
ég á eftir boltanum og
skildi ekki hvað hefði
orðið af honum. Svo þegar ég kom að
holunni þá var hann bara ofan í.“
Ólöf Helga Brekkan, 82 ára kylfingur, sem fór hólu í
höggi á Nesvellinum.
„Ég veit að þetta er mikill
munur en ég væri alveg til í að
skipta og vinna á gólfinu í
leikskólunum ef ég fengi þessi
laun. Það er sorglegt að þurfa
að fara í skrifstofustarf til
að fá mannsæmandi laun.
Þetta eru reyndar laun
sem leikskólakennarar
eiga skilið að fá.“
Haraldur Freyr Gíslason
hætti sem deildarstjóri á
leikskóla og varð formað-
ur Félags leikskólakenn-
ara. Launin hækkuðu um
363 þúsund kr. á máuði.
Eru nú 653 þús.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal
ina sem komin var hafði hún forgangsröðina á
hreinu. Og vegna kolrangrar og iðulega heimild-
arlausrar forgangsröðunar varð hið litla stjórnkerfi
Íslands upptekið við að ganga erinda fyrrnefnds
óþarfa og réð lítt við annað og enn er verið að dreifa
kröftum smárrar stjórnsýslu frá eiginlegum vanda.
Í því felst mikið skemmdarverk gagnvart raun-
verulegum hagsmunum fólksins í landinu.
Tveir stærstu bankarnir voru settir í einhvers
konar pólitísku óráði algerlega óathugað, án raun-
verulegrar umræðu og heimilda í hendurnar á
kröfuhöfum bankanna, sem höfðu þó margir þegar
selt sínar kröfur sínar til vogunarsjóða sem eru
verstu eignarhaldarar banka sem hægt er að hugsa
sér. Þessi óvitagangur fól í sér enn ein hörmuleg
mistök. Bankarnir eru þegar teknir að auðgast
óeðlilega á kostnað fyrirtækja og venjulegs fólks og
heimanmundurinn sem átti að verða grunvöllur
nýs bankakerfis varð að brúðargjöfum Jóhönnu og
Steingríms til braskara á heimsvísu. Og svo notuðu
ráðherrarnir illa fengin völd sín (í kjölfar vel skipu-
lagðra óeirða, í skjóli eðlilegra mótmæla, sem voru
við það að brjóta fámennt lögreglulið landsins á bak
aftur) sem enginn stuðningur er við lengur til að
koma á öllum sínum grillum í skattamálum, sem
þeir höfðu barist fyrir í tvo áratugi og auðvitað var
„hrunið“ notað til að réttlæta það skattalega
skemmdarverk. Þessi gjörð hefur dregið allan þrótt
úr þeim sem að jafnaði sýna það frumkvæðið og
þann framfarahug, sem nú er mikilvægastur.
Svartsýni eykst, atvinnuleysi eykst, landflótti
eykst. Og hagvöxturinn sem sífellt er verið að spá
lætur því bíða eftir sér. Lítt dulinn fjandskapur við
fjárfestingar bætir ekki úr skák.
Ekkert nýtt í augum varðmanns velferðar
Og svo var ákveðið án skýringa að öll laun í landinu
skyldu framvegis miðuð við að Jón Sigurðsson
hefði víst fæðst í Dýrafirði. Og nú stefnir í það að ís-
lenskir læknar verði fljótlega jafn margir starfandi
erlendis og hér heima. Og formaður Læknafélags
Íslands upplýsir að reynt hafi verið án árangurs að
fá fund með „velferðarráðherranum“ síðan um
áramót til að fara yfir hina alvarlegu stöðu. ÁN ÁR-
ANGURS. Velferðarráðherrann er Guðbjartur
Hannesson. Hann hefur sjálfsagt góða skýringu á
því að hann hafi ekki haft tíma til að ræða við
Læknafélag Íslands í hálft ár. Hann veit það best
eins og fyrri daginn: Það hefur ekki neitt nýtt kom-
ið fram í málinu. Bara hreint alls ekkert nýtt. Klisj-
an segir að kjósendur í hverju landi fái þá rík-
isstjórn sem þeir eigi skilið. Klisjan sú hefur verið
afsönnuð. Það á enginn kjósandi skilið að sitja uppi
með ríkisstjórn eins og þessa.
Morgunblaðið/RAX