Monitor - 28.04.2011, Blaðsíða 13

13FIMMTUDAGUR 28. APRÍL 2011 Monitor
Tónlistarmaðurinn Jón Jónsson gefur út sína fyrstu
plötu, Wait for Fait, í næsta mánuði. „Wait for Fait er
titillag plötunnar. Það fjallar um gæja sem er staddur
í stórborg að bíða eftir ástinni sinni,“ segir Jón. Þótt
hann neiti því að textinn sé saminn um eigin reynslu
á hann ekki langt að sækja efnistökin. Jón bjó í
Boston um þriggja ára skeið, þar sem hann stundaði
hagfræðinám við Boston University. Hann kynntist
kærustunni sinni 17 ára gamall, en þvertekur þó fyrir
að lögin séu meira og minna samin um hana. „Þetta
er ekki það væmið samband að ég sitji með gítarinn
á rúmstokknum og syngi hana í svefn,“ segir hann
og hlær.
Upphaf tónlistarferils Jóns má rekja til unglingsára
hans í Hafnarfirði þar sem hann var iðinn við að
troða upp og taka þátt í hæfileikakeppnum. Síðar
lá leiðin í Verzlunarskólann þar sem Jón fór með
aðalhlutverk í nokkrum söngleikjum skólans. Hann
fór hins vegar fyrst að spila eigið efni á háskólaárum
sínum í Boston „þar sem enginn vissi hver maður var
og þar varð einhvern veginn nýtt upphaf,“ segir Jón.
Jón gaf út sitt fyrsta lag hérlendis í febrúar í fyrra,
en það var lagið Lately sem náði miklum vinsældum.
Í kjölfarið fylgdu Kiss in the Morning, When You‘re
Around og Sooner or Later. „Ameríkuskotið sálarp-
opp“ Jóns virðist hafa hitt beint í mark hjá landanum.
Þú ert ekki beint með þennan týpíska bakgrunn
sem flestar poppstjörnur hafa, ert með BA-gráðu í
hagfræði og starfaðir nokkur sumur á markaðsdeild
Landsbankans áður en þú fórst á fullt í tónlistina.
Var ætlunin upphaflega að fara í hefðbundna, vel
launaða 9-5 vinnu?
Ætli það hafi ekki verið planið svona framan af.
Ef það væri ennþá góðæri þá hefði ég eflaust reynt
að fullráða mig á markaðsdeildinni og væri núna
að upphugsa einhverja sjúka herferð fyrir Námuna.
Það reyndar heillar alveg ennþá en ég er feginn því
að hafa ekki farið alveg augljósu leiðina og staldrað
aðeins við og gefið því tækifæri að sinna af fullri
alvöru því sem mér finnst skemmtilegast.
Hvenær breyttist allt? Var einhver vendipunktur
sem varð til þess að þú ákvaðst að fara á fullt í
tónlistina?
Þegar ég fór til Boston í háskólanám árið 2006.
Maður var búinn að vera svolítið smeykur við að
vera með sína eigin tónlist hérna á Íslandi, enda var
maður ennþá ungur og óharðnaður. Það spilaði líka
inn í að ég var enn að má af mér söngleikjastimp-
ilinn síðan í Verzló. Svo kom ég til Boston þar
sem enginn vissi hver maður var og þar varð
einhvern veginn nýtt upphaf. Ég asnaðist
til að spila þessi lög fyrir fólkið í kringum
mig og þau voru bara „yeah, that‘s
what‘s fucking up“. Þegar ég fann að
fólkið úti var að fíla þetta hélt ég
áfram að semja lög og spila. Þarna
var ég reyndar það klikkaður að
ég hélt að ég myndi bara vera í
Boston og verða einhver hetja þar.
Auðvitað var það ekki þannig, þetta
voru bara einhverjir vinir í kringum
mann. Ég myndi segja að annar
vendipunktur hafi verið að Frikki bró
drullaðist til að gefa út alltof vinsælt
lag (Hlið við hlið). Þá hugsaði ég með
mér: „Ég er eldri bróðir hans og það er ég
sem var alltaf að semja lög, hvaða rugl er
þetta? Ég kenndi honum á gítar!“ Þetta á ekki
að hljóma svona biturt samt (hlær). En hann setti
pressu á mig og mamma og pabbi voru bara: „Heyrðu,
litli bróðir þinn er búinn að gefa út lag. Drullast þú
til að gefa út lag, þú átt nóg af þessu.“ Þannig að
vendipunktarnir eru Boston og Friðrik.
Þetta var síðla árs 2009.
Hvenær komstu heim frá Boston?
Vorið 2009. Síðan fór ég með Kristjáni (Sturlu
Bjarnasyni, hægri hönd Jóns í tónlistinni) út í tvo
mánuði í reisu um Bandaríkin í október og nóvember.
Á meðan ég var úti var Friðrik á þvílíkri uppleið með
lagið sitt hérna heima.
Hvað gerðist þegar þú komst heim
úr Bandaríkjareisunni?
Þá fór ég að hugsa um þetta á aðeins alvarlegri
nótum. Aðallega vegna þess að það hafði gengið
svo vel í Bandaríkjunum og ég hugsaði með mér
að nú þyrfti ég að fara að gefa út lög og stefna á
plötuútgáfu. Það var gott og hollt að fá viðbrögð frá
Íslendingum. Ég man hvað það var ótrúlega gaman
þegar ég og Kristján fögnuðum því fáránlega mikið
þegar Lately var í 10. sæti á topp 30 lista Rásar 2 og
svo 8 mánuðum seinna When You’re Around í 1. sæti
á Bylgjunni. Öll þessi litlu skref eru mjög skemmtileg.
Í september í fyrra héldum við mjög vel heppnaða
tónleika í Risinu en það voru fyrstu tónleikarnir sem
Prime (umboðsskrifstofa Jóns) skipulögðu. Tónleik-
arnir gengu framar vonum og það mættu svo margir
að það þurfti að hætta að hleypa fólki inn. Júlli (Júlíus
Jóhannsson, umboðsmaður Jóns) æstist allur upp við
þetta og hélt að hann væri kominn með einhvern
undra tónlistarmann í hendurnar sem ætti bara
milljónir aðdáenda á Íslandi svo hann fór strax í að
plana gigg á Græna Hattinum á Akureyri. Þar mættu
aftur á móti svona 25 manns. Það var frekar fyndið
en kenndi manni um leið að það þarf þolinmæði í
þessu öllu. Róm var ekki byggð á einum degi.
Þú virðist eiga aðdáendur úr öllum hópum,
unglingar, ömmur og afar og allir þar á milli.
Er það rétt metið?
Já, það er svolítið skemmtilegt. Fyrir svona fjórum
mánuðum hefði ég sagt við þig að bara 40 ára og eldri
væru að hlusta á þetta. En svo spilaði ég á Samfés og
það gekk alveg fáránlega vel. Svo erum við Kristján
búnir að vera duglegir að fara í menntaskólana að
spila í hádegishléum og við höfum fengið mjög góð
viðbrögð þar. En það er rétt sem þú segir, maður
hefur séð alveg 65 ára konur klappandi og syngjandi
við When You’re Around. Það er svona svipað „crowd“
og maður var að spila fyrir í fjölskylduboðum í gamla
daga. Það hefur mótað mig (hlær).
Lýstu tónlistinni þinni í setningu sem
rúmast í Twitter-skilaboðum.
Ameríkuskotið sálarpopp þar sem kassagítarinn er
búinn að eignast marga góða vini sem eru til í gott
grúv.
Þú kemur fram með hljómsveit undir þínu nafni.
Hvort er Jón Jónsson sólólistamaður
eða hljómsveit?
Frá upphafi hef ég hugsað þetta sem Jón Jónsson
– söngvari og lagahöfundur. Ég er mikill aðdáandi
margra slíkra, John Mayer, Jack Johnson, Gavin
DeGraw og allra þessara gæja. Líka vegna þess að
tónlistin verður fyrst til á kassagítar og í söng. Ég tala
ekki um hljómsveitina John Mayer eða hljómsveitina
Elton John, en það er vissulega staðreynd að þessir
menn væru lítið án þeirra frábæru hljóðfæraleikara
sem spila með þeim. Strákarnir sem spila með mér
spila stóra rullu í þessu og Kristján er náttúrulega
sérstaklega mikið með puttana í þessu. Ég hef verið
duglegur við að gefa þeim það kredit sem þeir eiga
skilið enda miklir hæfileikamenn og kannski er það
þess vegna sem fólk hefur ruglast og haldið að Jón
Jónsson sé hljómsveitarnafn.
Á Þorláksmessu birtist frétt um að þú og allt bandið
væri lagst í svínaflensu. Hvað var málið?
Ég fékk símtal frá mbl.is en þar hafði einhver heyrt
af veikindum í bandinu. Einn okkar hafði verið
greindur með vott af svínaflensu og fékk eitthvað lyf.
Það var í raun ekkert vesen nema hvað að frétta-
maðurinn var tilbúinn að blása þetta aðeins upp
og setti inn frétt undir fyrirsögninni: „Hljómsveitin
með svínaflensu.“ Ég var létt ósáttur með þessa frétt
enda kom hún sér ekkert alltof vel fyrir okkur svona
rétt fyrir Þorláksmessugigg á Fabrikkunni. Ég held
að enginn myndi njóta þess að borða hamborgarann
sinn og hlusta á svínaflensuhljómsveit í leiðinni. Ég
hringdi aftur í blaðamanninn og útskýrði að ástandið
á okkur væri ekki svona alvarlegt. Hann lagaði hana
og úr varð einhver mest óspennandi frétt í heimi:
„Hljómsveitin með flensu.“
Margir sem heyra lögin þín eiga erfitt með að trúa
því að þarna sé Íslendingur á ferð. Stefnir þú á að
fara út með þetta?
Þegar ég var ungur og vitlaus ætlaði ég að byrja
á hinum endanum. Ætlaði bara að byrja í Boston
og hélt að það væri nóg að spila þrisvar sinnum á
einhverjum bar og þá myndi allt gerast. Núna er
maður jarðbundnari og bara slakur á því hérna á
Íslandi. Mér finnst krefjandi og skemmtilegt að vinna
mér inn aðdáendur á Íslandi og reyna að sanna að
þó maður sé poppari þá er alvara á bakvið þetta og
að þetta er frá hjartanu. Sú krefjandi vinna er ennþá
í gangi. Ég á eftir að gefa út plötuna og það verður
kannski prófsteinninn í þessu öllu saman, að sjá
hvaða viðbrögð hún fær. En ég neita því ekki að bara
af því að ég á svo marga góða vini úti í Bandaríkjun-
um þá langar mig að fara þangað og spila fyrir þá og
vonast til þess að þetta spyrjist eitthvað út. Líka af
því að ég er stoltur af því sem ég er að gera og vil að
þau heyri að mér og bandinu hefur farið fram. Ég veit
að þetta er dipló svar en það væri draumur í dós ef
þetta gengi eftir.
Gætir þú hugsað þér að flytja út og leggja allt í
sölurnar við að reyna að meika það?
Nei. Ég hef það svo fínt á Íslandi og á góða fjöl-
skyldu, vini og kærustu sem er í námi. Maður þyrfti
að rífa upp margar rætur til þess að fara. En ég meina
ef það kæmi einhver gæi og bara: „I‘m telling you, I‘ll
give you 100 million dollars if you get your ass over
here...“
Er það setningin sem þú þarft að heyra?
Það er setningin. Gæinn er frá Georgia.
Þú ert bróðir Friðriks Dórs. Er þetta einhvers konar
Jackson-fjölskylda?
Já. Pabbi og mamma hleyptu okkur aldrei út. Við
áttum bara að vera heima að æfa okkur.
En þau hleyptu La Toyu út?
Já, já. Nei, við vorum bara öll send í tónlistarskóla.
Sem betur fer því annars væri ég á götunni í dag.
Er ekkert aðeins of væmið að syngja fyrir gamlar
frænkur í fjölskylduboðum?
Það er mömmu að kenna. Hún var alltaf með
eitthvað: „Jæja syngið þið núna.“ Svo lærði maður að
humma það frá sér.
Hvernig var að sjá litla bróður „meika það“ á undan
þér? Engin afbrýðisemi?
Nei, engin afbrýðisemi. Það er bara frábært hvað
honum hefur gengið vel og ef eitthvað er hefur
velgengni hans hjálpað mér. Ég hef alltaf vitað hvað
Friðrik er hæfileikaríkur á þessu sviði. Hann hefur
samið fullt af skemmtilegum lögum í gegnum tíðina
og alltaf farið sínar eigin leiðir í tónlistinni, ekki
endilega hermt eftir stóra bróður eins og margir gera.
Eitt það skemmtilegasta sem ég hef gert var að semja
lag með honum fyrir plötuna hans og flytja það síðan
á útgáfutónleikunum hans. Tónlist eins
og Friðrik er að gera er miklu vinsælli
í dag en tónlist eins og ég er að gera.
Þú sérð að Rihanna er með einhverjar
Maður hefur séð alveg
65 ára konur klapp-
andi og syngjandi við When
You’re Around. Það er svona
svipað „crowd“ og maður var
að spila fyrir í fjölskylduboð-
um í gamla daga.
Texti: Björn Bragi Arnarsson bjornbragi@monitor.is
Myndir: Allan Sigurðsson allan@monitor.is
HRAÐASPURNINGAR
Hvað er það síðasta sem þú hugsar
um áður en þú sofnar? Hvernig Jesú
hafi liðið á krossinum.
Ef þú yrðir að borða sömu máltíðina
í einn mánuð, hvaða máltíð yrði fyrir
valinu? Grjónagrautur og slátur.
Með hverjum myndir þú helst vilja
lokast í lyftu í klukkutíma? Frikka Dór.
Hvert er uppáhaldsvopnið þitt? Allar
gerðir eggvopna.
Hvort myndir þú frekar sofa hjá
Simma eða Jóa? Ég myndi fá þá til að
tvímenna á mig.
Hvaða tungumál myndir þú mest vilja
geta talað reiprennandi? Frönsku eða
spænsku. Myndi samt læra þýskuna til
að skilja uppistandið hjá Mið-Íslandi.
Hvaða persóna í kvikmynd eða sjónvarpsþætti myndir
þú helst vilja vera? Múfasa í Lion King til að upplifa það
að sænga hjá ljónynju.
Við hvað ertu hræddastur? Elghestafaraldur.
Eru álfar kannski menn? Já. Sönnun þess má finna í
gömlu Þykkvabæjarauglýsingunum.
Hvar er draumurinn? Á Rauðarárstíg 41.
Eftir því sem ég eldist
þá verða viðbrögð
fólks skrýtnari þegar maður
segir því að maður drekki
ekki. Þá hugsa menn að
maður hljóti að hafa hætt að
drekka því maður hafi verið í
einhverju veseni í fortíðinni.