Brandajól - 20.12.1939, Side 21

„Jú, satt er að tarna — versta rækalls veður
var þessa nótt, og ég þá ei sá fóli
að afþakka slíkt, er hvein í hverri burst,
að hvarfla rétt inn og standa af mér gust“.
„Bókfært skal það. — Svo brauztu upp skáp þar inni“.
„Nú blöskrar mér hreint. — Nei, skápur er sá gripur,
sem snerti ég aldrei minnsta fingri mínum,
með því að og við frekju slíka ei kynni“.
„Nei, hurð hans var skrifli og lásinn allt of lipur,
hann lét sig fyrir andardrætti þínum“.
,,Þótt merkilegt sé, þá má víst þannig kalla,
af rnæði ég blés, og þá stóð hirzlan opin.
Mér varð svo bilt, mér fannst ég mundi falla,
af flemti þeim á bæði hnén var kropinn.
En óttasvitann þerrði ég þó með klút,
svo þaut ég upp og hypjaði mig út‘‘.
„Já, út þú fórst, en fullar þúsund krónur
fylgdu þér, lagsm, því skæður ertu þjófur“.
,,Við gullfróman mann má hranaskapur heita
svo horngrýti ljótar aðdróttanatrjónur.
Til peninga sízt í girndum er ég grófur
og gríp ei það, sem aðrir saman reita“.
„Nei, einskær göfgin gerðum þínum stýrir,
í góðgerðaskyni stalstu nóttu þessa“.
„Jú, satt er nú þetta — í sálu minni týrir
samúðarljós, og snauða vildi ég hressa.
En seg mér nú, herra, er hugsar næsta snjallt,
hvernig þú ferð að vita þetta allt“.
DRANDAJÓL
19