Framsóknarblaðið - 15.12.1952, Side 29

EfcAMSÓKNARBLAÐIÐ
____ . ... .......-
29
Það er dugur
og dyggð
í drengjum
Hérna á borðinu hjá mér
liggur ársskýrsla skátaflokksins
„Útlagar". Þennan flokk fylla
milli 20 og 30 Vestmannaeying-
ar, sem hafa flutt Iiéðan til
Reykjavíkur.
Þegar ég hugleiði þessa
skýrslu, minnist ég þeirra
stunda er Skátafélagið ,,Faxi“
\'ar stofnað hér í Eyjum. Það
voru fyrst og fremst nemendur
inínir og okkar Þorsteins Ein-
arssonar, sem fylktu sér þá und-
ir merki þessara merkilegu ung-
mennahreyfingar. Ofan á öll
þrengslin. í. Breiðabliki bættum |
við S ká taf é 1 agsskapn u m. Með
því viðurkenndum við, að hug-
sjónir skólans í uppeldismálum
og hugsjónir „Faxa“ áttu sam-
leið. Enda gerðist Þorsteinn
forvígismaður ásamt nokkrum
öðrum bæjarbúum utan skól
ans, sem einnig unnu hugsjón-
um skátahrheyfingarinnar og
kunnu að meta þær réttilega.
Með því að hýsa skátafélagið
„Faxa“, vildum við nafnarnir
sanna, að þar sem er hjartarúm,
þar er húsrúm.
Árangurinn kom brátt í ljós
af félagsstarfsemi þessari. Fjöldi
unglinga lærðu að unna hug-
sjónum hreyfingarinnar og
rækja þær. Það leikur ekki á
tveim tungum sem vilja viður-
kenna sannleikann, að skáta-
hreyfingin ’hér hefir styrkt
margt ungmennið og eflt mót-
stöðuafl "þess gégn illum öflum
að skaðvænlegum aðsteðjandi
straumum, sem draga ungling-
ana iðulega niður í sorpið og
hundana. lýlargir af fyrstu og
ötulustu forvígismönnum skáta-
hreyfingarinnar hér með nokkr-
um óbreyttúm liðsmönnum
hafa á undanförnum árum, flutt
úr bænum til Reykjavíkur. Þess
ir menn hafa þó ekki gleymt
Eyjunum og því bezta sem þeir
nutu þar í félagslífi: Þcir mynd-
Efsta röð frd vinstri Gísli Guðlaugsson, Karl Guðlaugsson, Arnbjörn Kristinsson, Sigurjón Krist-
insson, Magnús Kristinson. Miðröð: Erikur Haraldsson, Hörður Haraldsson, Björgvin Torfason,
Einar Valur Bjarnason, Kári Kdrason. Neðsta röð: Garðar Gislason, Steinar Julíusson, Theodox
Georgsson, Leifur Arscelsson, Kristinn Ó. Guð mundsson. Þessa vantar á myndina: Þórarmn Guð-
mundsson, Friðrik Haraldsson, Þorstein Einarsson Sigpór Guðnason, Gisla Sigurðsson, Ólaf Þór-
liallsson (nú staddur U Ameriku), Sigmund Finnsson (nú staddur i Ástraliu) og Magnús Bjarnason.
uðu þegar með sér skátaflokk,
er þeir kölluðu „Útlaga“. Nafn
ið mun eiga að skiljast í beztu
merkingu orðsins, sem sé þeir,
er unna útilífi, frelsi og fegurð
náttúrunnar, — liggja úti þegar
svo ber undir, til að njóta alls
þessa. Þetta gerðu þeir æði oft
hér í Eyjum sjálfum sér til sálu-
bótar og öðrum til eftirbreytni.
Með fernu móti a. m. k.
hafa „Útlagar“ viljað sýna í
verki skyldur sínar við hugsjón-
ir skátahreyfingarinnar og sjálfa
sig. Þeir hafa haldið fundi, þar
sem rædd hafa verið góð mál-
efni, hvatt hefir verið til dugs
og dáða, minnzt Eyjanna m. a.
með þættinum „Fréttir úr Eyj-
um,“ minnzt fegurðar þeirra og
fuglalífs, atorku fólksins og æsk-
unnar sælu í því þokkalandi.
Milli funda sinna hafa „Út-
lagar“ iðkað íþróttir sér til
heilsubóta og hugarorku, en
ekki til meta, að mér skilst.
Þá hafa þeir í þriðja lagi
innt af hendi vinnuhjálp hver
til annars eftir ástæðum, hjálp-
að félögum sínum við húhsbygg
ingar- Þar gátu þeir haft fyrir-
myndina héðan úr Eyjum, því
að slík samhjálp og samvinna
mun óvíða með þjóðinni tíðari
eða kunnari en einmitt hér.
í fjórða lagi hafa félagar þess-
ir „haldið uppi höfðingsskap“,
sem þeir kalla svo, — þ. e.
skipzt á að bjóða flokknum til
gildis á heimilum sínum. Þá
er Kára Kárasyni frá Presthús-
um hér illa brugðið, ef liann
grípur ekki til „prentsmiðju-
dönskunnar“, flytur frásagnar-
þátt á því máli, í heimilissam-
kvæmum þessum!
Náið samband og góð sam-
vinria er með skátaflokknum
„Útlögum" og foringjum skáta-
félagsins „Faxa“ hér í Eyjum.,.
Allir „Útlagar“ nema tveir
eru sagðir vera „gamlir gagn-
fræðaskólanemar“ héðan úr Eyj-
um. Þeir hafa flestir haldið á-
frani langskólaleiðina“ að ein-
hverju eða öllu leyti. Hafa flest-
ir lokið stúdentsprófi. Sumir
þeirra stunda háskólanám eða
hafa þegar lokið því. Allir eru
þeir atorkusamir og efnalega ó-
háðir menn. Tveir „Útlagar“
eru forstjórar fyrirtækja í höfuð
staðnum, einn er prentari og
bókaútgefandi, einn er húsa-
meistari, annar úrsmiður o. s.
frv.
Heill sé horsku hölum og
dyggu og dugmiklu Eyjasonum
til sjós og lands.
Þ. Þ. V.
ÓPIÐ Á HEIÐINNI
Framhald af 27. síðu
ég sagði honum hvaða leið ég
hefði komið, sag'ði hann, að það
hefði verið mikil mildi, að ég
skyldi ramba rétta leið niður áf
heiðinni, „því að ef þú hefðir
lent norður við Kaldárgljúfrið,
er hæpið, að þú hefðir sloppið
ómeiddur, að ekki sé meira
sagt“.
Mig setti hljóðan. Þá leið
hafði ég einmitt ákveðið áð fara
í upphafi ferðarinnar, en ópið
á heiðinni kom í veg fyrir það.
Ég sagði fólkinu ferðasöguná.
sem það undráðist rnjög að
heyra. Freyr frændi sagði mér
þá, að fyrir nokkrum árum,
nánar tiltekið á stríðsárunum,
hefði herflokkur verið þarna
uppi á heiðunum að vetraræf-
ingum. Þá hefði þáð slys orðið,
að einn maður hefði runnið
þarna ofan í gilið, sem ég hefði
svö áþreifanlega komizt í kynni
við. Þeir höfðu yfirgefið æfing-
arstöðvarnar og voru á leið til
byggða til að halda jól. „Og
hvað meir?“ sagði ég. „Þeir
komu með hann hingað,“ sagði
Freyr. „Og hann hefur auðvitað
látizt?" „Nei, hann tórði það af.
Vi'ð vorum að fá jólak'veðju frá
honum í kvöld".