Morgunblaðið - 25.06.2010, Side 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. JÚNÍ 2010
Nú hefur vinur okkar og frændi,
Trausti í Hofi, lagt í sína hinstu ferð
eftir langa og farsæla ævi. Síðustu
árin voru honum þó frekar erfið
heilsufarslega en þá naut hann ómet-
anlegrar umönnunar á dvalarheim-
ilinu Hornbrekku í Ólafsfirði og
sendum við öllum kærar þakkir sem
önnuðust hann af mikilli hlýju.
Trausti var einstaklega ljúfur og
góður maður og kemur það skýrt
fram í ljóði sem Jón frá Syðri-Á orti
um þennan æskuvin sinn og ná-
granna á áttatíu ára afmæli hans 2.
júní 1999.
Ætíð vinur vina þinna
varstu og í sinni hreinn
með trúmennsku þína verk að vinna
svo vildi ei undan kvarta neinn.
Samviskan var söm að verki
sýna trúnað standast mögn.
Kleifaandinn stóri sterki
stóð þér með og dulin rögn.
Við Óskar og allir strákarnir okk-
ar, Ingvi, Guðmundur, Halldór og
Bragi, kveðjum góðan vin með þessu
litla ljóði.
Trausti, þig við kveðjum klökk,
um kinnar læðast tárin.
Hafðu okkar hjartans þökk
fyrir liðnu árin.
Innilegar samúðarkveðjur til Þór-
arins og fjölskyldu hans.
Júlíanna og Óskar.
Við kveðjum Trausta í Hofi með
þökk fyrir ljúfmennsku hans og vin-
skap um langan aldur. Ingi Viðar
minnist þess frá æskuárum að hon-
um þótti Trausti vera farfugl – sem
væri þeim þó ólíkur að því leyti að
hann yfirgaf heimaslóð á Kleifum að
vori, vann þá sem jarðýtustjóri að
vegagerð, á Austurlandi, Lágheiði og
víðar, en kom svo á heimaslóð á
haustin.
Trausti átti við fötlun að stríða sem
gerði honum erfitt að tala skýrt, en
okkur sem umgengust hann frá barn-
æsku þótti mál hans auðskilið og
þannig ætti það bara að vera. Trausti
hafði yndi af tónlist, átti harmoniku
um tíma og söng af hjartans lyst á
glöðum stundum. Einnig var hann
hagmæltur.
Síðustu árin bjó Trausti á dvalar-
heimilinu Hornbrekku – en alltaf leit-
aði hugurinn heim á Kleifar og þang-
að fór hann í heimsóknir til frændliðs
síns, einkum frænda síns, Sigurðar
Hólm Guðbjörnssonar og eiginkonu
hans.
Það voru sælustundir – Trausti
léttstígur og spariklæddur og naut
þess að ganga um og líta yfir Kleif-
arnar, sínar kæru æsku- og heima-
slóðir.
Ingi Viðar minnist þess þegar
hann var samskipa Trausta á Ár-
manni Ó.F. 38, sem Trausti var með-
eigandi að.
Alltaf var hann glaður og glettinn
og kom það sér vel, ekki síst þegar
aflabrögð gengu ekki sem skyldi eins
og sjómenn þekkja vel. Þá átti hann
til að bregða á leik og kæta okkur,
skipsfélaga sína.
Sigga á Búðarhól minnist atviks
Trausti Guðmundsson
✝ Trausti Guð-mundsson fæddist
í Ártúni á Kleifum,
Ólafsfirði, 2. júní
1919. Hann lést 14.
júní 2010.
Hann var sonur
hjónanna Guðrúnar
Stefaníu Þorláks-
dóttur f. 12.12. 1897,
d. 29.11. 1993 og Guð-
mundar Bergssonar f.
30.4. 1894, d. 18.11.
1975.
Bróðir Trausta er
Þórarinn Guðmunds-
son. Kona Þórarins er Sigrún Auð-
ur Guðmundsdóttir. Dætur þeirra
Gígja og Guðrún og börn þeirra
voru Trausta mjög hugleikin. Upp-
eldisbróðir bræðranna var Gunnar
Björnsson f. 22.10. 1919, d. 18.5.
2004.
Útför Trausta fer fram frá Ólafs-
fjarðarkirkju í dag, 25. júní 2010,
og hefst athöfnin kl. 14.
þegar hún var í sum-
ardvöl á heimaslóðum
með ungar dætur sínar
og hitti Trausta sem á
þeim árum gekk með
myndarlegt skegg.
Yngri dóttirin tók þá
sprett og hljóp upp í
fangið á Trausta, hon-
um til ómældrar gleði.
Að leiðarlokum
sendum við eftirlifandi
bróður, Þórarni Guð-
mundssyni og fjöl-
skyldu, og öðrum ætt-
ingjum,
samúðarkveðjur og þökkum Trausta
samverustundirnar, ljúfmennsku
hans og vináttu.
Gangi hann heill á Guðs vegum,
Ingi Viðar Árnason frá Syðri-Á
og Sigríður Steingrímsdóttir frá
Búðarhóli.
Trausti ólst upp hjá foreldrum sín-
um fyrst í Ártúni, síðan á Efri-Á,
Kleifum og eftir 1930 að Hofi, Kleif-
um. Hann vandist snemma sjó-
mennsku og bústörfum enda byggð-
ist lífsafkoma fjölskyldnanna á
Kleifum á þessu tvennu. Trausti var
fyrst með föður sínum á smábáti fjöl-
skyldunnar. Seinna fór hann á vetr-
arvertíðir til Suðurnesja. Hjá vega-
gerðinni vann hann í 12 ár og lengst
af með jarðýtur. Margur er vegurinn
sem hann vann við víða um Norður-
og Norðausturland. 1960 eignuðust
þeir frændur, Sigurfinnur Ólafsson
og Trausti, ásamt Sigþóri Ólasyni og
Sigurði Ingimundarsyni, vélbátinn
Ármann. Þeir fóru víða til veiða með
Norðurlandi og suður með Austfjörð-
um. Þetta var fallegur bátur á sjó og
happaskip. Til dæmis auðnaðist þeim
á Ármanni að bjarga mönnum á ut-
anverðum Eyjafirði í ofviðri.
Trausti var foreldrum sínum í Hofi
til mikils stuðnings á efri árum
þeirra, þó var hann oft langdvölum að
heiman þau ár sem hann vann hjá
vegagerðinni. Eftir að hann fór að
stunda sjó á Ármanni kom hann oftar
heim og var þeim enn traustari að-
stoð.
Á þessum árum bjó Sigríður, móð-
ursystir Trausta, einnig í Hofi og eft-
ir lát Guðmundar var Trausti þeim
systrum umhyggjusöm hjálparhella
þar til þær fluttu á öldrunarheimilið
Hornbrekku í Ólafsfirði.
Trausti fluttist á Hornbrekku 4.
febrúar 1993.
Margir eru sterkir í erfiðleikum.
Samt setja vandkvæði óneitanlega
mark sitt á flesta – sennilega alla.
Trausti var fatlaður frá fæðingu, með
klofinn góm og skarð í vör. Gert var
við vörina en góminn ekki. Slík fötlun
markar tilfinningar þeirra sem
reyna. Enginn ófatlaður gerir sér að
fullu grein fyrir hvaða afleiðingar
þetta hefur.Trausti var geðprúður
maður og glaðsinna. Hann var hjálp-
samur og kom sér vel. Eftirtektar-
vert var hve hann sneiddi hjá ágrein-
ingi og deilum. Trausti hafði alla tíð
yndi af að rétta hjálparhönd og að-
stoða þegar þurfti.
Ánægjulegt var að ferðast með
honum um sveitir þar sem hann hafði
unnið á jarðýtum. Þar var eins og
hann þekkti hvern mann og ætti alls
staðar vinsemd að fagna.
Lífsviðhorf hans var jákvætt og
kvartanir honum ekki tamar. Þegar
hann fluttist á Hornbrekku varð
breytingin honum þó mjög erfið. En
þar leið honum eins vel og tök voru á.
Heyrnardeyfð bagaði hann er árin
liðu. Við það færðist hann inn í þá
veröld sem hinir heyrandi þekkja
ekki og skilja því verr þær atferlis-
breytingar sem heyrnardeyfa getur
valdið. En minni hans var gott og
hann fylgdist vel með fjölskyldu
sinni, vinum og ýmsum þjóðmálum.
Trausti var mjög þakklátur þeim
sem önnuðust hann. Hann átti afar
góða vini meðal frændfólks síns.
Einkum þótti honum vænt um hjónin
Júlíönnu Ingvadóttur og Óskar
Finnsson sem voru honum mikill
styrkur. Einnig mat hann mjög mik-
ils Sigurð Hólm og Kristjönu í Ár-
túni. Slíkir vinir eru ætíð ómetanleg-
ir.
Nú er Trausti horfinn á okkur óséð
lönd þangað sem við treystum að
kærleikans Guð beini okkur að lok-
um; í faðm ljóssins að friði og fegurð.
Við sem þekktum hann best minn-
umst hans með þakklæti og virðingu.
Þórarinn Guðmundsson
og fjölskylda.
✝ Magnús Bjarnasonfæddist í Reykja-
vík þann 4. maí 1938.
Hann lést á
krabbameins-
lækningadeild 11E á
Landspítalanum við
Hringbraut 18. júní
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau Þorvaldína
Magnúsdóttir, f. á
Hofi í Dýrafirði 3. okt.
1909, d. 28. okt. 1968,
og Bjarni Magnússon,
f. á Hraðastöðum í
Mosfellsdal 20. des. 1892, d. 9. júlí
1970. Þau eignuðust fjögur börn og
bjuggu allan sinn búskap á Hraða-
stöðum. Systkini Magnúsar eru þau
Bjarni, f. 2. júní 1936, Lára, f. 2. maí
1940, og Guðrún, f. 25. apríl 1941.
Eiginkona Magnúsar er Hanna
Þóra Bergsdóttir, f. 13. janúar 1941,
og eiga þau tvær dætur. 1) Margrét
Björk, f. 30. október 1960, eig-
inmaður hennar er Gunnar Örn
Steingrímsson og dóttir þeirra er
Bjarklind Björk, f. 27. febrúar 1996.
2) Gígja, f. 6. júlí 1964, sonur hennar
er Magnús Andri Pálsson, f. 4. jan-
úar 1984.
Magnús ólst upp ásamt systkinum
sínum á Hraðastöðum í Mosfellsdal
fram undir tvítugt og
gekk í skóla á Brú-
arlandi. Magnús og
Hanna Þóra hófu bú-
skap í Reykjavík en
byggðu sér hús í
Markholti 22 í Mos-
fellsbæ og hafa búið
þar síðan 1970. Þar
byggði hann einnig
rúmgóðan bílskúr þar
sem hann gat sinnt
hugðarefnum sínum
og þar átti hann marg-
ar stundir fram á síð-
asta dag. Magnús var
leigubílstjóri mestan hluta af starfs-
ævi sinni eða síðastliðin 40 ár.
Lengst af ók hann hjá Bæjarleiðum.
Árið 1995 stofnaði hann ásamt fleiri
leigubílstjórum leigubílastöðina
Taxi. Síðustu árin keyrði hann hjá
Borgarbíl. Áður hafði hann unnið
ýmis störf til sjávar og sveita. Var á
togurum og bátum, hjá Bensa í BM-
Vallá, heildversluninni Lindsay og
Stillingu svo eitthvað sé nefnt. Þá
keyrði hann í nokkur ár hjá Guð-
mundi Jónassyni rútur og bíla, og í
nokkur sumur unnu þau bæði hjónin
í fjallaferðum.
Útför Magnúsar verður gerð frá
Lágafellskirkju í dag, 25. júní 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
Hann elsku pabbi minn kvaddi
lífið á föstudaginn 18. júní. Andlát
hans kom í sjálfu sér ekki á óvart
þar sem hann var búinn að þjást af
illvígum sjúkdómi síðustu mánuði
lífsins. Þó hann næði því að verða
72 ára, finnst mér hann hafa farið
frá okkur allt of fljótt og það verð-
ur skrítið að lifa lífinu áfram án
hans sem alltaf hefur verið til stað-
ar.
Pabbi var frekar hæglátur mað-
ur sem sagði ekki alltaf margt en
hafði hlýja og góða nærveru. Hann
var með eindæmum bóngóður og
hjálpsamur og var alltaf tilbúinn að
gera allt fyrir alla. Hann hafði
jafnaðargeð og var frekar glað-
lyndur, fastur fyrir og hafði mjög
ákveðnar skoðanir ef hann hafði
þær á annað borð og var óragur
við flesta hluti. Í umræðum hafði
hann lag á að koma með nýja sýn á
menn og málefni og hafði gott lag á
því að vera sjaldan sammála síð-
asta ræðumanni. Margar minning-
ar sækja á hugann og tengjast
margar þeirra stússi í kringum bíla
í bílskúrnum og ekki er langt síðan
hann var með mér sárlasinn að
skipta um bremsuklossa í bílnum
mínum. Við Gunnar minnumst
þess, þegar við fórum í okkar
fyrstu útilegu í tilhugalífinu, hvern-
ig hann fór rækilega yfir ástand
Broncosins sem Gunnar átti, áður
en hendi var sleppt af heimasæt-
unni, ásamt því að fylla bílinn af
varahlutum og útilegubúnaði. Bílar
og allt sem tengdist þeim voru
hans ær og kýr. Hann átti rúmgóð-
an bílskúr þar sem hann var búinn
að koma sér upp þokkalegri að-
stöðu og hafði viðað að sér verk-
færum og varahlutum til að lag-
færa bíla fjölskyldunnar. Þegar
það dugði ekki til átti hann innskot
á verkstæðum hjá vinum sínum
sem liðsinntu honum.
Pabbi hafði alla tíð mikinn áhuga
á bílum og var aðeins unglingur
þegar hann eignaðist fyrsta bílinn.
Hann nýtti áhuga sinn á bílum og
hæfileika við að gera þá upp. Þegar
hann sankaði að sér varahlutum
frá Sölunefndinni og víðar, smíðaði
svo Víbonjeppa úr þeim sem hann
svo seldi þegar þau mamma hófu
búskap á Hofteignum. Þaðan fluttu
þau í lítið einbýlishús með bílskúr
og dúkkuhúsi inn í Blesugróf. Lóð-
in sem húsið stóð á tilheyrði þá
bæði Kópavogi og Reykjavík og
var beint á móti bænum Meltúni. Í
holtinu fyrir ofan voru rollubændur
með aðstöðu, kofa og kindur. Frá
Reynistað fluttu þau í Mosfells-
sveitina þar sem þau byggðu sér
hús í Markholti 22 þar sem þau
hafa búið síðan 1970. Pabbi bar
mikla umhyggju fyrir fjölskyldu
sinni og hugsaði alla tíð vel um
heimili sitt og sinnti viðhaldi á hús-
inu og lóðinni með miklum sóma.
Pabbi lagði mikla ást á barnabörn-
in sín og gekk Magnúsi Andra nán-
ast í föðurstað. Hann var alltaf að
gauka einhverju að þeim svo sem
peningum eða ávöxtum.
Að leiðarlokum er efst í huga
mér þakklæti fyrir að hafa notið
umhyggju og góðvildar hans öll
mín æviár og ég á eftir að sakna
þess að fá hann ekki í kaffi til mín
við eldhúsborðið þar sem hann átti
sitt sæti.
Björk og fjölskylda.
Þegar veröldin skartar sínu feg-
ursta og allt lifnar við, grösin
grænka, blómin springa út og
fuglasöngur fyllir loftið er hugur-
inn gjarnan á Hraðastöðum. Æsku-
stöðvarnar eiga alltaf sterka taug í
hverjum manni og einhvern veginn
ýtir vorið undir þessa tilfinningu
og þannig var það einnig með
Magnús Bjarnason frænda minn
sem nú er allur. Magnús eða
Maggi, eins og við kölluðum hann,
hafði alltaf sterkar taugar til Hrað-
astaða. Það var því ánægjulegt að
við gátum öll átt góðar samveru-
stundir nú í byrjun júní að Hraða-
stöðum og þau systkinin átt góða
endurfundi. Magnús naut sín þrátt
fyrir að veikindin væru greinilega
búin að setja mark sitt á hann,
hann var æðrulaus og eins og hann
átti að sér.
Magnús hafði góðlegt en traust
yfirbragð og öll framganga hans
einkenndist umfram annað af hóg-
værð. Mínar minningar um Magga
frænda eru fyrst þegar ég var að
vaxa úr grasi. Þá voru Maggi,
Hanna, Gígja og Björk tíðir gestir
á Hraðastöðum og þá var oft
brugðið á leik og oftar en ekki
rjómapönnukökur á borðum. Einn-
ig fór ég oft í Markholtið og fékk
að gista eða leika.
En tíminn líður hratt og skjótt
skipast veður í lofti. Magnús sem
fyrir nokkrum dögum sat til borðs
með okkur að Hraðastöðum í
björtu og fallegu vorveðri er nú að
kveðja í hinsta sinn. Það er mikið
högg fyrir fjölskylduna í Mark-
holti.
Foreldrar mínir, og þó sérstak-
lega Bjarni faðir minn, þakka
Magnúsi bróður sínum vináttu og
trausta samfylgd í gegnum lífið.
Fjölskyldan á Hraðastöðum sendir
aðstandendum Magnúsar, þeim
Hönnu, Björk og Gígju, tengda-
börnum og börnum sínu dýpstu
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan dreng lifir og nú er Magnús
á nýjum stað þar sem vornóttin er
björt og hlý og umvefur allt.
F.h. fjölskyldunnar á Hraðastöð-
um,
Sigrún Bjarnadóttir.
Magnús Bjarnason
✝
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð, minningar-
gjafir og blóm í tilefni af útför ástkærs föður okkar,
tengdaföður og afa,
GUNNARS HELGASONAR
hæstaréttarlögmanns,
sem lést þann 4. júní.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki Sóltúns
fyrir góða umönnun og aðhlynningu
Kristján T. Gunnarsson, Beverly Gunnarsson,
Gunnar Gunnarsson, Gunilla E. Gunnarsson,
Margrét Gunnarsdóttir, Vilhjálmur H. Vilhjálmsson,
Hallgrímur H. Gunnarsson, Guðrún E. Högnadóttir,
Guðjón H. Gunnarsson, Henrietta G. Gísladóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför,
EIRÍKS K. EIRÍKSSONAR
fyrrum bónda á Gafli í Flóa,
Sílatjörn 8,
Selfossi.
Lilja Eiríksdóttir, Gísli Grétar Magnússon,
Magnús Gíslason, Kristín Traustadóttir,
Ingibjörg Gísladóttir, Guðmundur Marías Jensson,
Ragnheiður Gísladóttir, Ævar Svan Sigurðsson,
Gísli Rúnar, Trausti Elvar, Anna Bára, Hjalti Heiðar,
Andrea, María Dögg, Lena Rut og Arnar Svan,
Björn Heiðrekur Eiríksson, Arnheiður Húnbjörg Bjarnadóttir,
Tinna Ósk Björnsdóttir, Finnur Hafliðason,
Inga Dóra Björnsdóttir, Tómas Jón Sigmundsson,
Lilja Björnsdóttir, Agnar Benediktsson,
Fríða Björnsdóttir, Jón Hilmar Magnússon,
Arndís María, Hildur Embla, Sigmundur Nói,
Benedikt Snær og Óskar Tumi,
Áshildur Öfjörð Magnúsdóttir og börn.