Morgunblaðið - 12.08.2010, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2010
✝ Helga Hauksdóttirfæddist í Garðs-
horni í Kaldakinn í
Suður-Þingeyjarsýslu
11. ágúst 1925. Hún
lést á Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 29. júlí
2010.
Hún var dóttir
hjónanna Hauks Ingj-
aldssonar og Nönnu
Gísladóttur og ólst upp
hjá þeim í Garðshorni.
Hún var fjórða í röð
sex systra, en þær eru
í aldursröð: Ásta, Þor-
gerður og María sem eru látnar, Sig-
rún búsett á Húsavík og Inga búsett
á Kambsstöðum í Ljósavatnsskarði.
Helga ólst upp við almenn sveita-
störf en á unglingsárum gekk hún í
Héraðsskólann á Laugum og síðar í
Húsmæðraskólann á Akureyri og út-
skrifaðist þaðan 1948. Næstu árin
stundaði hún ýmsa vinnu á höf-
uðborgarsvæðinu og víðar, var með-
al annars ráðskona við Garðyrkju-
skólann á Reykjum í Ölfusi einn
vetur áður en hún flutti norður aft-
ur. Árið 1956 giftist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum Sigurði Marteins-
syni, f. 1926, frá Hálsi í Kaldakinn.
Þau byggðu nýbýlið Kvíaból úr landi
Garðshorns og bjuggu þar allt til
ársins 1987. Síðustu fimmtán starfs-
árin stýrði Helga fé-
lagsstarfi fyrir vist-
menn á
dvalarheimilum fyrir
aldraða og var að
nokkru brautryðjandi
í slíku starfi, m.a. á
Hrafnistu í Reykjavík
og síðustu tíu árin á
Hlíð á Akureyri.
Helga og Sigurður
eignuðust fjögur
börn. 1) Marteinn, f.
1957, maki Kristín
Björg Bragadóttir.
Þau búa á Kvíabóli og
eiga fjögur börn, Sæfríði, Nönnu,
Sigurð og Hauk. 2) Gísli, f. 1959,
maki Þórunn Sigtryggsdóttir. Þau
búa í Brekkukoti í Aðaldal og eiga
þrjár dætur, Ástu, Agnesi og Guð-
rúnu. 3) Þröstur, f. 1961, maki Elín
Kristbjörg Sigurðardóttir. Þau búa
á Sauðárkróki og eiga einn son,
Friðfinn Má. Þröstur var ættleiddur
af Sigrúnu systur Helgu og manni
hennar Friðfinni Jósefssyni og ólst
upp hjá þeim á Húsavík. 4) Aðal-
björg f. 1966. Hún er búsett á Ak-
ureyri og á eina dóttur, Línu. Barna-
barnabörn Helgu eru orðin fjögur.
Útför Helgu fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju fimmtudaginn 12.
ágúst 2010 kl. 13.30, en hún verður
jarðsett í heimagrafreit á Kvíabóli.
Margs er að minnast nú þegar
Helga Hauksdóttir móðursystir mín er
látin, tæplega 85 ára að aldri. Hún var
ein af sex dætrum foreldra sinna og
ólst upp við landbúnaðarstörf á búi
þeirra að Garðshorni. Hún var af þeirri
kynslóð Íslendinga sem voru unglingar
í upphafi síðari heimsstyrjaldarinnar
en urðu fullorðin meðan á henni stóð.
Helga var hæfileikarík, góðum gáfum
gædd, vel ritfær og hagmælt auk þess
sem hún var berdreymin og vissi fyrir
óorðna hluti. Skólagangan takmarkað-
ist þó við Laugaskóla og Húsmæðra-
skólann á Akureyri. Þar var hún í
fremstu röð námsmanna og naut þess
að læra.
Helga giftist bóndasyni af næsta bæ,
Sigurði Marteinssyni, og stofnuðu þau
nýbýlið Kvíaból á milli jarða foreldra
sinna og byggðu þar upp gott bú á
stuttum tíma. Við uppbyggingu búsins
kom vel í ljós dugnaður og útsjónar-
semi Helgu en Sigurður var mjólkur-
bílstjóri samhliða búskapnum. Helga
var höfðingi heim að sækja og naut
þess að veita fólki vel. Oft voru fjör-
ugar umræður þegar sest var niður yf-
ir kvöldkaffinu að vinnudegi loknum.
Þá voru umræðuefnin margvísleg enda
fylgdist Helga vel með því sem var að
gerast, jafnt á þjóðmálavettvangi sem
á heimavelli. Hún var félagslynd og tók
m.a. þátt í störfum kvenfélagsins þar
sem hún var lengi formaður, stjórn-
málaafla og félagsstarfi eldri borgara.
Minnisstæðar eru sumarferðir stór-
fjölskyldunnar og þar var Helga far-
arstjórinn. Þá var farið í dagsferðir á
milli mála á fallega og áhugaverða
staði. Hún stjórnaði leikjum og söng
áður en nestið var borðað, og síðan var
haldið heim á ný fyrir mjaltir. Helga
unni landinu sínu og var næm fyrir
náttúrunni, litbrigðum hennar og feg-
urð. Gróðursæl fjallsbrekkan upp af
bænum hennar að Kvíabóli var henni
kær þar sem lyngmóar og lækjarfar-
vegir sköpuðu berjaríkt land sem hún
naut að sækja á sumardögum þegar
tóm var til. Þetta næmi fyrir nátt-
úrunni kom oft fram hjá Helgu, t.d. í
kvæði sem hún orti um sína heima-
sveit.
Helga annaðist mig sem ungan
dreng er veikindi móður minnar kröfð-
ust ítrekað langrar fjarveru á Kristnesi
og allt fram að tvítugu vann ég á sumr-
in á búi þeirra hjóna. Síðar nutu börnin
mín þess að taka þátt í vinnu á búinu
þeirra sem þá var að færast á hendur
Marteins sonar Helgu og Sigurðar.
Móðir mín og Helga voru ekki aðeins
systur heldur einnig nánar vinkonur.
Báru þær mikla umhyggju hvor fyrir
annarri og vinátta þeirra varð dýpri
eftir því sem lengra leið á ævina og
þær dvöldu saman á sumrin í Kinninni,
en ekki síst eftir að Helga flutti til Ak-
ureyrar. Þar bjuggu Helga og Sigurð-
ur sér myndarlegt heimili í farsælum
félagsskap við Aðalbjörgu dóttur
þeirra ásamt dótturdótturinni Línu.
Með þessum orðum vil ég þakka
Helgu allt það margvíslega sem hún
lagði mér og fjölskyldu minni til á lífs-
ins leið. Við Birna vottum Sigurði og
börnum og barnabörnum þeirra Helgu
samúð okkar á þessum tíma í lífi
þeirra.
Haukur Ingibergsson.
Við systkinin minnumst Helgu,
ömmusystur okkar, með hlýhug. Við
dvöldum okkar bernskusumur í Garðs-
horni sem var æskuheimili þeirra
systra og hjálpuðum til við búskapinn á
Kvíabóli, býlinu sem Helga og Sigurð-
ur, maður hennar, byggðu og sonur
þeirra Marteinn tók við.
Helga var hagmælt og var dugleg
við að kenna okkur kvæði og segja sög-
ur. Hún hafði líka unun af söng og átti
sinn þátt í því að við sungum jafnan há-
stöfum við störfin, mönnum og dýrum
til mismikillar skemmtunar. Helga var
einstök húsmóðir. Að taka þátt í
kleinubakstri og sultugerð með Helgu
var ógleymanleg reynsla, slík voru af-
köstin.
Helga var aðsópsmikil kona. Hún lá
ekki á skoðunum sínum og hafði
brennandi áhuga á mönnum og mál-
efnum. Kvenfrelsi var henni hjartans
mál og hún lagði mikið upp úr gagn-
rýninni hugsun og rökræðu. Hún gat
verið einstaklega hjálpsöm og fórnfús
og margir eiga henni margt gott að
þakka.
Við vottum Sigurði, Marteini, Gísla,
Öddu og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Helga, Guðjón, Þorgerður
og Bergþór.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þrjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Helga okkar á Kvíabóli hefur kvatt
þennan heim. Með þessu ljóði viljum
við kveðja stórbrotna og hæfileikaríka
konu og frænku.
Við þökkum fyrir tryggðina, góð-
vildina og vináttuna í gegnum lífið.
Hún er okkur ómetanleg.
Við vottum Sigurði, Marteini, Gísla,
Öddu og fjölskyldum þeirra innilega
samúð.
Ásta, Birgir og fjölskylda.
Helga Hauksdóttir
✝ Helgi Felixsonhúsasmiður fædd-
ist í Reykjavík 24.
febrúar 1933. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 3. ágúst 2010.
Foreldrar hans
voru Felix Helgason,
f. 28. september 1872
á Mel í Þykkvabæ, d.
5. september 1956, og
Guðbjörg Guðmunds-
dóttir, f. 21. júlí 1908 í
Sigluvík í V-
Landeyjum, d. 17.
febrúar 1949. Systkini Helga eru
Arnfríður Felixdóttir, f. 16. júní
1929, Guðmundur Felixson, f. 3. júlí
1934, d. 1935, og Fjóla Felixdóttir,
f. 5. mars 1945.
Hinn 1. september 1956 kvæntist
Helgi eftirlifandi eiginkonu sinni,
Fríðu Freymóðsdóttur, f. 23. janúar
1925 á Akureyri. Foreldrar hennar
voru Freymóður Jóhannsson, f. 12.
september 1895, d. 6. mars 1973, og
Steinunn M. Jónsdóttir, f. 31. jan-
úar 1894, d. 9. september 1982.
Systkini Fríðu eru Bragi Frey-
móðsson, f. 27. febrúar 1920, Árdís
J. Freymóðsdóttir, f. 25. júlí 1922,
og Stefán Heimir Freymóðsson, f.
30. nóvember 1928, d. 25. nóv-
ember 1930. Dóttir Helga og Fríðu
er Guðbjörg Erla Helgadóttir, f. 9.
febrúar 1957, gift Tómasi Guð-
marssyni, f. 9. nóvember 1959, dæt-
ur þeirra eru Fríða Ósk Tóm-
adóttir, f. 26. október
1993, og Sara Rós
Tómasdóttir, f. 2.
september 1996. Fyr-
ir átti Fríða: Ásdísi K.
Molvík, f. 17. júlí
1943, og Kristbjörgu
Löve, f. 23. september
1947, d. 9. apríl 2002.
Börn Kristbjargar
eru Aðalsteinn Bjarn-
þórsson, f. 3. desem-
ber 1964, börn hans
eru Emil, f. 23. febr-
úar 1998, og Elísa, f.
23. janúar 2002, og
Árdís J. Bjarnþórsdóttir, f. 6. ágúst
1967, dóttir hennar er Saga, f. 11.
apríl 1996.
Helgi ólst upp í Reykjavík og var
oft á sumrin á bænum Hrauk í
Þykkvabæ. Hann gekk í Miðbæj-
arskólann og fór svo í Iðnskólann
þar sem hann lærði húsasmíði.
Helgi vann víða um landið sem
smiður, t.d. á Höfn í Hornafirði, við
byggingu Steingrímsstöðvar í Sog-
inu og við byggingu íbúðarhúsa á
Keflavíkurvelli en lengst af vann
hann á trésmíðaverkstæði Reykja-
víkurborgar. Hann var mikill hag-
leikssmiður sem kom vel í ljós þeg-
ar hann byggði raðhús í
Víkurbakka 26, en þar smíðaði
hann einnig allar innréttingar, ým-
is húsgögn o.fl.
Útför Helga fer fram frá Graf-
arvogskirkju fimmtudaginn 12.
ágúst 2010 og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku pabbi, Það er sárt að
kveðja þig, pabbi minn. Síðustu
mánuðirnir voru erfiðir hjá þér og
ég er þakklát fyrir að við fjölskyldan
vorum hjá þér þegar þú kvaddir
þennan heim. Það er fullt af minn-
ingum sem koma upp í kollinn þessa
dagana og ljúft að geta huggað sig
við þær.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Guð geymi þig, pabbi minn,
þín dóttir
Erla.
Helgi Felixson, tengdafaðir minn,
var mikill hagleikssmiður. Hann var
lærður húsasmiður en hugur hans lá
upphaflega í húsgagnasmíði. Erfitt
reyndist að komast að í því fagi og
fór hann því yfir í húsasmíðina.
Lengstan starfsaldur starfaði hann
hjá trésmíðaverkstæði Reykjavíkur-
borgar og þar gat hann nýtt hæfi-
leika sína og áhuga við smíði og lag-
færingar á innréttingum. Þó að
hann hefði verið hættur að vinna og
kominn á eftirlaun fékk hann að
koma til þeirra á verkstæðið og
dútla þar við ýmsar smíðar fyrir
sjálfan sig og aðra. Ýmsar smíðar
liggja eftir Helga sem við fáum að
njóta áfram.
Helgi var mikill nákvæmismaður í
sínum smíðum og öllum hans verk-
færum og hlutum var haganlega fyr-
ir komið í skápum og kistum sem
hann smíðaði undir hlutina sína.
Verki var aldrei lokið hjá Helga fyrr
en búið var hreinsa öll áhöld og
verkfæri og koma þeim fyrir á sín-
um stað. Hann hefur eflaust oft
hrist hausinn yfir kæruleysi tengda-
sonarins í þessum efnum. Vonandi
hefur samt eitthvað af þessum hæfi-
leikum Helga skilað sér til mín.
Helgi var mjög ákveðinn og
fylginn sér, fylgdist vel með þjóð-
málaumræðum og hafði mjög
ákveðnar skoðanir á pólitíkinni. Ég
hætti mér sjaldan í miklar rökræður
við hann um pólitík, við kannski ekki
alveg á sama stað þar, en hann sló
alltaf varnagla við þeim uppgangi
sem var í þjóðfélaginu og útrásinni
síðustu árin fyrir hrun. Það hefur
komið í ljós að hann hafði mikið rétt
fyrir sér í þeim efnum.
Helgi hafði alltaf áhuga á ýmsum
vísindum og fróðleik. Sérstaklega
yfirnáttúrulegum og óhefðbundnum
hlutum. Honum fannst gaman að
spjalla við dætur mínar um þessa
hluti og hann var lunkinn við að fá
fram vangaveltur þeirra og skoðanir
á hlutunum. Stelpunum mínum var
hann alltaf góður og þær sakna afa
síns mikið.
Jæja, Helgi minn, með þessum fá-
tæku orðum vil ég kveðja þig í
hinsta sinn og þakka þér fyrir okkar
samferð í gegnum lífið.
Tómas Guðmarsson.
Elsku besti afi. Það er erfitt að
ímynda sér að maður muni aldrei
fara aftur í sunnudagsferðir í Kola-
portið með þér og fá svo Vesturbæj-
arís á eftir. Það er líka erfitt að geta
ekki lengur legið hjá þér fyrir fram-
an sjónvarpið og borðað súkku-
laðidropana þína. Þegar við vorum
litlar sagðir þú að við værum ekki
frekar, bara ákveðnar. Við fengum
líka oft að heyra fróðleiksmola úr
Lifandi vísindum frá þér og það
urðu stundum langar samræður út
úr þeim.
Við elskum þig og söknum þín
mjög mikið og þú ert og verður
ávallt besti afi sem hægt er að hugsa
sér.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Fríða Ósk og Sara Rós.
Yndislegi afi minn er dáinn eftir
stutt en erfið veikindi.
Ég hef orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga yndislega ömmu og afa,
langt fram á fullorðinsár, sem hafa
stutt mig og styrkt með ást sinni og
umhyggju.
Hann afi minn var einstakur mað-
ur. Hann hafði sterkar skoðanir á
hlutunum og var sjálfum sér sam-
kvæmur.
Hann var sérstaklega vandvirkur
og allt sem hann tók sér fyrir hend-
ur bar þess merki.
Hann var menntaður smiður og
byggði, ásamt ömmu, stórglæsilegt
hús og smíðaði allar innréttingar
þar inn og eftir hann liggur lista-
smíð víða hjá ættingjum og vinum.
Afi var mér mjög bóngóður og
hefur margoft hlaupið eftir ýmsum
„tiktúrum‘‘ hjá mér hvað varðar
breytingar og smíði, nú síðast í
Skeiðarvoginum. Þar ber heimili
mitt vott um hans fallega og vand-
aða handbragð.
Það var ekki síður verðmætt fyrir
mig að hann gaf sér alltaf góðan
tíma í spjall um allt milli himins og
jarðar. Mikið á ég nú eftir að sakna
þess.
Ég hefði ekki getað hugsað mér
betri afa.
Ég vil votta elskulegri ömmu
minni alla mína samúð og kærleik
og vildi óska að ég væri nær henni á
þessari stundu.
Árdís Bjarnþórsdóttir.
Helgi Felixson
Elskuleg amma
mín, víst er dauðinn
órjúfanlegur þáttur
lífsins, en alltaf hefur
hann þó lag á að læð-
ast að þegar síst varir
og koma flatt upp á
okkur. Þannig fór fyrir mér að
minnsta kosti þegar ég fékk þær
fregnir að þú værir látin, þrátt fyrir
sjúkdómssögu þína. Hugurinn fyllist
af spurningum sem maður hefði vilj-
að spurt hafa og minningum sem
verða manni eilítið um megn. Ég sé
þig fyrir mér, stuttu fallegu konuna
Edda Valborg Scheving
✝ Edda ValborgScheving fæddist
á Akureyri 27. mars
1930. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Víðinesi 28. júlí 2010.
Útför Eddu fór
fram 6. ágúst 2010.
á himni í hvítri dragt, á
einstaklega fallegum
háum hælum, með fal-
lega skartgripi og
vandlega blásið hárið,
létta á fæti og lausa við
öll mein í faðmi ást-
vina sem horfið hafa
yfir móðuna miklu.
Ég kveð þig nú með
söknuði og eftirsjá og
þakka um leið allar
þær ljúfu minningar
sem við áttum saman
og ekki síst þær sem
þú hefur haldið vak-
andi hjá mér í gegnum tíðina. Ég
mun ávallt elska þig og varðveita þig
í hjarta mér.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Þín sonardóttir,
Rakel Rúriksdóttir.