Morgunblaðið - 25.08.2010, Qupperneq 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 2010
með næsta flugi en ég varð að vera
eftir. Næstu daga var hugur minn
og hjarta hjá þér. Góðar minningar
komu upp í hugann á degi jafnt sem
nóttu.
Ég kynntist ykkur ömmu sum-
arið 1990 þegar ég kom til Íslands
til að heimsækja Gunnar, sonarson
ykkar. Hann hitti ég í heimalandi
mínu Rússlandi árið áður þegar ég
var leiðsögumaður hans þar. Ég tal-
aði enga íslensku þá og þú kenndir
mér mín fyrstu orð. Ári seinna gift-
umst við Gunnar og fórum að búa í
húsinu ykkar við Sunnuveg. Þið
amma tókuð mig að ykkur sem
ykkar eigið barnabarn og hef ég
alltaf kallað ykkur ömmu og afa.
Ég fór að læra íslensku og það var
frábært að eiga þig að. Íslensk
saga, bókmenntir og stjórnmál voru
oft umræðuefni okkar og hvert sem
viðfangsefnið var þá varstu besta
heimild sem ég gat leitað til. Þú
hélst mikið upp á Rússland og við
ræddum oft sögu og menningu
Rússa. Þú varst ótrúlega fróður um
ýmis málefni, hæfni þín að meta
staðreyndir óháð ríkjandi skoðun-
um var framúrskarandi.
Þegar strákarnir okkar Gunnars
fæddust urðuð þið strax bestu vinir.
Afi bakaði klatta og pönnukökur
eða sauð bjúgu. Afi sagði skemmti-
legar sögur frá æsku sinni eða úr
Íslendingasögunum. Þú varst stór
partur af lífi þeirra. Þetta er þeim
dýrmætt og þökkum við þér hversu
yndislega drengi við eigum.
Þú áttir marga góða vini á öllum
aldri sem heimsóttu þig oft og fögn-
uðu með þér á hátíðum og afmælis-
dögum. Í mínum huga er skýringin
á þessum vinafjölda sú að þú barst
virðingu fyrir öllum manneskjum.
Þú tókst hverjum og einum eins og
þeir voru og maður gat verið maður
sjálfur í návist þinni. Hlýjan sem
streymdi frá þér bauð mann vel-
kominn. Þið amma voruð frábærir
gestgjafar. Ég hef aldrei séð þig
reiðan eða heyrt þig tala illa um
annað fólk og sanngjarnari mann
hef ég ekki þekkt.
Þér þakka ég að miklu leyti að ég
hélt áfram í skólanum eftir að hafa
átt strákana. Þú varst ávallt til
staðar fyrir okkur og hvattir mig
áfram. Oft sagðirðu að svona klár
stelpa ætti að vera doktor. Úr varð
að við Gunnar fórum í framhalds-
nám til Bandaríkjanna. Þú hafðir
áfram áhuga á öllu sem fór fram í
lífi okkar. Við tvö gátum talað
klukkutímum saman um strákana,
fótboltann, skólann og vini. Þú
varst stoltur af afrekum þeirra.
Ekki síður varstu stoltur af okkur
Gunnari.
Síðast var ég hjá þér í maí þegar
þú hélst upp á 100 ára afmælið. Þú
gerðir það eins og höfðingja sæmir.
Hátt á annað hundrað manns var í
veislunni og mikið var um skemmti-
legar uppákomur. Þarna varstu í
essinu þínu. Í minningu minni verð-
ur þú alltaf svona kátur, hress,
gamansamur og góður gestgjafi.
Elsku afi, mér þykir það sárt að
þú hafir ekki lifað nógu lengi til að
sjá mig verja doktorsgráðuna mína
sem er tileinkuð þér. Enn sárara
þykir mér að hafa ekki verið við
hliðina á þér á þinni síðustu stundu.
Ég veit að nú líður þér vel og ég
þakka þér mikið fyrir allt það sem
þú hefur gert fyrir mig.
Þín,
Sjenia.
Elsku afi minn er dáinn. Minn-
ingarnar hrannast upp og af mörgu
að taka. Skötumáltíðir allan ársins
hring, stílfærðar Grýlu- og Grett-
issögur, meiriháttar afmælisveislur
og Esjuferð með mig 6 ára sem
endaði í félagsskap hjálparsveitar
bara út af því að við tókum því
fullrólega. Afi vildi vera góður við
alla. Hjá afa fengu þeir sem áttu
undir högg að sækja athvarf, menn
sem dýr. Eitt sinn beið hans veik
dúfa við útidyrnar. Hún hefur sjálf-
sagt skynjað að afi myndi hjálpa
henni, sem hann og gerði, hjúkraði
og kom áfram í öruggt skjól. Sama
átti við um alla villikettina sem
bjargaði.
Þó að afi hafi ekki verið lang-
skólagenginn var hann gríðarlega
fróður. Sem krakki var hann latur
að læra að lesa, sá ekki tilganginn
með því. Móðir hans sendi hann því
8 ára til ættingja á Selfossi. Lítið
var við að vera en þar var þó Bibl-
ían og Íslendingasögurnar sem afi
neyddist til að vinna sig í gegnum,
Biblíuna fyrst. Eftir veturinn var
hann fluglæs, kunni bækurnar ut-
anbókar og rak oft guð- og ís-
lenskufræðinga á gat. Hann kunni
líka að draga sjálfstæðar ályktanir.
Afa fannst hin svokallaða útrás
ómerkileg en fyrirleit líka eineltið
gagnvart fáum einstaklingum í kjöl-
far hrunsins. Hann var oft ósam-
mála fólki en aldrei óvinur þess.
Hann ræddi um nýjustu atburði, á
sínu hundraðasta aldursári, á mun
yfirvegaðri hátt en margir þeirra
langskólagengnu álitsgjafa sem fjöl-
miðlar draga gjarnan fram.
Afi sagði að Jesús hefði verið
réttlátur maður sem barðist fyrir
betra mannlífi. Afi trúði að til væru
æðri gildi eins og réttlæti og jöfn-
uður sem við ættum að hafa að leið-
arljósi. Hann gaf því lítið fyrir deil-
ur sumra þeirra sem kalla sig
trúleysingja við þá sem telja sig
sanntrúaða. Hvort sem Guð væri til
eða ekki og hvernig sem kirkjan
stæði sig sem stofnun, þá væru hin
æðri gildi ávallt til staðar og um
það snerist trúin.
Þegar afi fæddist fyrir 100 árum
var samfélagið mjög ólíkt því sem
við þekkjum í dag. Þau gildi sem
voru allsráðandi voru honum ekki
alltaf auðveld eða réttlát. Hans eig-
in reynsla, sterk réttlætiskennd og
rík ást á lífinu hvatti hann áfram til
að umbreyta samfélaginu svo allir
fengju notið sín. Hann gerðist því
kommúnisti og var róttækur og
trúr hugsjóninni um réttlæti og
jöfnuð fram á síðasta dag. Hann
galt oft fyrir hugsjónir sínar en
gafst ekki upp. Hann sá samfélagið
breytast til batnaðar. Hann lýsti
t.d. nýlega yfir gleði sinni yfir
auknum réttindum samkyn-
hneigðra. Hann lifði lífinu að fullu
og gladdist alltaf þegar tækifæri
var til. Eftir að hann hélt upp á 100
ára afmælið á stórfenglegan hátt,
var nokkuð ljóst að hann væri tilbú-
inn að kveðja okkur. Hans hugsun
var skýr þangað til hann veiktist
nokkrum dögum fyrir andlátið.
Hann gaf þá fjölskyldunni ráðrúm
til að vera saman og venjast þeirri
tilhugsun að hann væri að deyja.
Þetta var ómetanleg reynsla og
hans síðasta gjöf. Ég er þakklátur
fyrir það sem hann veitti okkur og
hann mun áfram lifa í mér, Sjeníu
sem hann tók opnum örmum og
sonum okkar sem hann elskaði út af
lífinu.
Gunnar Bjarni Ragnarsson.
 Fleiri minningargreinar um Stef-
án Bjarnason bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Hún er engill á
jörðu, sagði Sigríður
Klingenberg þegar
hún sagði mér frá Val-
borgu fyrir nokkrum árum. Ég varð
að sjálfsögðu að hitta þessa konu og
komst að því að Sigga hafði rétt fyrir
sér. Í framhaldi af því vandi ég kom-
ur mínar til Valborgar og síðasta vet-
ur fór ég til hennar á hverjum mánu-
dagsmorgni í svæðanudd og spjall.
Þar áttum við stundir sem lifa munu
innra með mér um ókomna tíð. Ég
kallaði mánudagsmorgnana „Well-
nessdays“ og hlakkaði til þeirra alla
helgina.
Einstaka sinnum á lífsleiðinni hitt-
ir maður lærimeistara sem gefa bara
og kenna. Valborg var ein af þeim. Á
yngri árum dreymdi mig um að hitta
göfugan indíánahöfðingja sem vissi
svörin við öllum lífsins gátum. Það
var svo í vetur sem það rann upp fyr-
ir mér að draumurinn hafði fyrir
löngu ræst. Valborg var einstök
kona sem hafði engu tapað af hug-
lægri orku sinni og visku þrátt fyrir
háan aldur. Hún var mikill náttúru-
unnandi og sumarið var hennar tími í
görðunum sínum, enda kaus hún sér
það lífsstarf að hjálpa öðrum að
blómstra, hún var lótusblómið holdi
klætt.
Ég sagði eitt sinn við hana að það
hlyti að vera frábært fyrir fólkið
hennar að eiga svona mömmu, ömmu
og langömmu eins einstök og hún
væri en hún hló bara að þessari vit-
leysu í mér af sinni stöku hógværð.
Það draup fróðleikur og viska af
hverju orði hennar og af þeim lærði
Valborg
Sigurbergsdóttir
✝ Valborg Sig-urbergsdóttir
fæddist á Eyri við Fá-
skrúðsfjörð 26. maí
1926. Hún andaðist á
Landspítalanum 2.
ágúst 2010.
Valborg var jarð-
sungin frá Árbæj-
arkirkju í Reykjavík
10. ágúst 2010.
ég margt. Hún kenndi
mér t.d. að ekkert eitt
svar væri hið rétta
svar. Hún kenndi mér
hógværð, æðruleysi og
hún kenndi mér að
gefa. Allt þetta kenndi
hún mér án þess endi-
lega að ætla sér það,
fróðleikurinn og visk-
an streymdi frá henni.
Hún var með hreint
hjarta, hjarta gjafar-
ans.
Hún lánaði mér
sumar bækurnar sem
hún hafði sankað að sér síðastliðna
áratugi með fróðleik um lífið og til-
veruna. Ég hafði áhuga á nánast öllu
sem hún bauð upp á. Mér fannst
stundum eins og við hefðum þekkst í
1.000 ár. Ég verð ævinlega þakklátur
fyrir að hafa átt með henni allar
þessar góðu stundir þar sem við
ræddum allt milli himins og jarðar.
Hún sagði mér frá æsku sinni og lífs-
hlaupi, hvað hún hefði reynt og lært,
við hlógum saman eins og enginn
væri aldursmunurinn og fórum yfir
litróf lífsins meðan okkur entist tími.
Síðastliðinn vetur töluðum við oft um
nýlegan missi hennar á Reyni sínum
sem hún saknaði svo sárt. Ég reyndi
eftir minni bestu getu að styðja hana
þá. Það skein í gegnum tal hennar á
þeim tíma að hún vissi sinn vitjunar-
tíma og hún hafði rétt fyrir sér í því
eins og svo mörgu öðru. Hún sagðist
kveðja sátt við lífið og tilveruna enda
búin að skila sínu.
Með Valborgu er gengin kona sem
sáði hlýju, birtu og lærdómsfræjum
inn í líf fjölda fólks sem hana þekkti.
Við Inga sendum samúðarkveðjur
okkar til aðstandenda og vina.
Takk fyrir allt, elsku Valborg mín.
Þinn vinur,
Eyþór Guðjónsson.
Grein þessi var í Morgunblaðinu
sl. mánudag en er birtist hér aftur
vegna mistaka við vinnslu blaðsins.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
bróður okkar, mágs og frænda,
GUÐLAUGS ÞÓRHALLSSONAR
bónda,
Ormsstöðum,
Eiða Þinghá.
Starfsfólki sjúkrahússins á Egilsstöðum færum við sérstakar þakkir fyrir
góða umönnun og hlýju.
Systkini, systkinabörn og fjölskyldur.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR GUNNARSSONAR,
Lundi 1,
Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
María S. Magnúsdóttir,
Hafdís Guðmundsdóttir, Manuel Gissur Carrico,
Gunnar Guðmundsson, Ingunn Lára Brynjólfsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Ólöf Inga Guðbjörnsdóttir
og barnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna fráfalls
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
VALGARÐS LYNGDALS JÓNSSONAR,
fyrrv. bónda,
frá Eystra-Miðfelli.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki Dvalar-
heimilisins Höfða á Akranesi.
Guðný Ingibjörg Þorvaldsdóttir,
Þorvaldur Valgarðsson, Valgerður Gísladóttir,
Jón Valgarðsson, Heiðrún Sveinbjörnsdóttir,
Jónína Erla Valgarðsdóttir,
Elín Valgarðsdóttir, Bjarni Steinarsson,
Valdís Inga Valgarðsdóttir, Sæmundur Víglundsson,
Jóhanna Guðrún Valgarðsdóttir, Bragi Guðmundsson,
Kristmundur Valgarðsson,
Böðvar Þorvaldsson, Þórunn Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
tengdasonur og afi,
ÆVAR HEIÐAR JÓNSSON
múrarameistari,
Lönguhlíð 14,
Akureyri,
andaðist að morgni fimmtudagsins 19. ágúst.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 27. ágúst kl. 13.30.
Helga Jóhannsdóttir,
Jóhann Valur Ævarsson, Jóna Ragúels Gunnarsdóttir,
Halla Sif Ævarsdóttir, Sverrir Guðmundsson,
Valrós Árnadóttir,
Helga, Atli Fannar, Elva Hrund, Arnar, Sindri og Sölvi.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
SÆVAR E. GUÐLAUGSSON,
Byggðarenda 4,
Reykjavík,
lést á Landspítala við Hringbraut mánudaginn
16. ágúst.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
27. ágúst kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Karitas hjúkrunarþjónustu í síma 770 6050 og
karitas@karitas.is.
Karen Ólafsdóttir,
Sigrún Sævarsdóttir Bouius,
Sólrún Sævarsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Anton P. Gunnarsson, Elsa I. Konráðsdóttir,
Ólafur S. Ólafsson, Mari Sampu
og afabörn.