Morgunblaðið - 08.11.2010, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. NÓVEMBER 2010
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBORG BENEDIKTSDÓTTIR,
Miðleiti 5,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi sunnudaginn
17. október.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
12. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeir sem vilja minnast hennar láti
líknarfélögin njóta þess.
Kristján Oddsson,
Elínborg Þórarinsdóttir,
Benedikt Kristjánsson, Rósa Kristjánsdóttir,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Már Kristjánsson, Halla Ásgeirsdóttir,
Oddur Kristjánsson, Hafdís Sigurðardóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INDRIÐI GUÐJÓNSSON
vélstjóri,
áður til heimilis að,
Vogatungu 3,
Kópavogi,
lést á Hrafnistu, dvalarheimili aldraðra sjómanna, í
Reykjavík, fimmtudaginn 28. október.
Útförin fer fram frá Áskirkju miðvikudaginn 10.
nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á Minningarsjóð
Sjómannadagsins, s. 585 9500, eða Blindrafélagið.
E. Sigurlaug Indriðadóttir, Björn Þorsteinsson,
Friðgeir Indriðason, Stella María Reynisdóttir,
Ingibjörg Indriðadóttir,
Guðjón Indriðason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
EDDA SNORRADÓTTIR
frá Þórshöfn,
Núpalind 4,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn
28. október, verður jarðsungin frá Digraneskirkju
miðvikudaginn 10. nóvember kl. 13.00.
Þorkell Guðfinnsson,
Snorri Hafsteinn Þorkelsson, Björg Skúladóttir,
Guðfinnur Helgi Þorkelsson, Jóhanna Þorkelsdóttir,
Edda Björg Snorradóttir,
Elín Salka Snorradóttir,
Guðrún Helga Guðfinnsdóttir,
Þorkell Máni Guðfinnsson.
Lokað
Deloitte verður lokað í dag, mánudaginn 8. nóvember, frá klukkan
14.00, vegna jarðarfarar Inga R. Jóhannssonar, löggilts endur-
skoðanda og fyrrum eiganda Deloitte.
Deloitte
✝
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir og
amma,
ÞURÍÐUR VALGERÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Hjallaseli 55,
andaðist mánudaginn 1. nóvember. Útförin fer
fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 9. nóvember
kl. 15.00.
Alda H. Grímólfsdóttir, Valdimar Guðlaugsson,
Andrés H. Grímólfsson,
Guðrún Grímólfsdóttir, Jón Steinar Snorrason,
Eiríkur Steinþórsson,
Hjördís Björg Andrésdóttir, Sverrir Ö. Hermannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástvinur okkar,
BETÚEL BETÚELSSON,
Fjarðarseli 11,
lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn
28. október.
Útförin fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn
9. nóvember kl. 13.00.
Hrafnhildur Inga Guðjónsdóttir,
Stefán Örn Betúelsson, Ólöf Berglind Halldórsdóttir,
Guðjón Arnar Betúelsson, Hanna Kristjana Gunnarsdóttir,
Hildur Björk Betúelsdóttir, John Mar Erlingsson
og barnabörn.
✝ Jóhanna KristínHlöðversdóttir
(Dadý) fæddist í
Reykjavík 3. júní
1935. Hún lést á
Landspítalanum
Fossvogi 28. októ-
ber 2010.
Foreldrar hennar
voru Auður Jóns-
dóttir, f. 16. júní
1919, d. 31. mars
2006 og Hlöðver
Magnússon, f. 15.
des. 1913, d. 23. ág.
1960. Jóhanna Krist-
ín ólst upp hjá móðurömmu sinni
ín Carol Chadwick, f. 5. jan.
1943, og Ralph Hinrik Chadwick,
f. 5. jan. 1943, d. 26. apríl 2010.
Jóhanna Kristín giftist 1. okt.
1955 Guðmundi Ebba Péturssyni,
f. 5. maí 1935. Þau eignuðust tvo
syni. Þeir eru 1) Pétur Heimir
Guðmundsson vélamaður, f. 13.
apríl 1956, kvæntur Heiðveigu
Andrésdóttur sérkennara. Börn
þeirra eru Guðmundur Atli Pét-
ursson, tæknimaður á RÚV, f. 14.
jan. 1981, og Kristín Þóra Pét-
ursdóttir, meistaranemi í ís-
lenskri málfræði, f. 9. ág. 1986.
2) Magnús Guðmundsson, véla-
maður, f. 30. júlí 1959. Sambýlis-
kona hans er Sunna Mjöll Sigurð-
ardóttir, matráður, f. 9. sept.
1960.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ í
dag, 8. nóvember 2010 og hefst
athöfnin kl. 15.
Sigurlaugu Bene-
diktsdóttur, f. 5.
des. 1896, d. 17.
mars 1977, og manni
hennar Magnúsi Sig-
urðssyni, f. 6. okt.
1894, d. 10. maí
1982, í Garði við
Álafoss í Mosfells-
sveit. Fóstursystir
Jóhönnu Kristínar
og frænka, er Ljós-
björg Hanna Magn-
úsdóttir, f. 20. mars
1932. Systkini Jó-
hönnu Kristínar
sammæðra eru tvíburarnir Krist-
Elsku amma, það var erfitt að fá
fréttirnar um að þú værir komin á
spítala, en undir niðri trúði ég því
að þú myndir harka þetta af þér.
Því það hefur þú alltaf gert. Þú sem
hefur alla tíð verið svo sterk, dugleg
og ekki látið neitt á þig fá. Heldur
bara harkað af þér og brosað breið-
ar framan í lífið af meiri ást og
meiri væntumþykju. Það er erfitt að
kveðja þig hinstu kveðju, elsku
amma mín, því þú hefur alltaf verið
þarna, alltaf verið til staðar fyrir
mig og systur mína. Það er sárt til
þess að hugsa að eiga þig ekki leng-
ur að í Leirutanganum. Það var
ómetanlegt að eiga þig þar að þegar
ég var að vaxa úr grasi, að hafa
ömmu og afa handan við hornið var
svo dýrmætt. Það var svo gott að
geta hlaupið niður eftir til ykkar
hvenær sem mér datt í hug, þar
sem þú tókst á móti mér með opn-
um örmum og rúgbrauði með kæfu.
Heimagerða kæfan þín og rúg-
brauðið var aldeilis fastur liður í
gegnum árin. Þú varst alltaf svo
áhugasöm og stolt af okkur barna-
börnunum og gafst þér alltaf tíma
til að sinna okkur. En þessi kær-
leikur og hlýja náði víðar en til okk-
ar barnabarnanna. Þegar við vorum
vaxin úr grasi og lengra leið á milli
heimsókna til þín tóku önnur börn í
hverfinu ástfóstri við þig og þú
sinntir þeim af þinni einstöku alúð
og hlýju. Svo ekki sé talað um kis-
urnar sem þú tókst að þér í gegnum
árin. Ég man að þegar Lady þín dó
fannst þér það svo sárt að þú sagð-
ist aldrei getað hugsað þér að eign-
ast annan kött. Þó gast þú ekki set-
ið á þér þegar kött í nágrenninu
vantaði skyndilega nýtt heimili, hik-
aðir ekki og tókst hann að þér. Þú
með þitt stóra hjarta, svona varstu
alltaf.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Dadý amma, ég á eftir að
sakna þín og þinnar kærleiksríku
og björtu nærveru. Guð geymi þig.
Guðmundur Atli Pétursson.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: Gleymdu ei mér.
Væri ég fleygur fugl
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(Þýsk þjóðvísa.)
Þetta er lagið okkar. Ég hef svo
oft sungið það innra með mér þegar
ég hugsa til þín, elsku amma. Það
er sárt að hugsa til þess hversu
snögglega þú varst tekin frá mér.
Ég hef alltaf getað gengið að þér
vísri og þú aðeins verið í seiling-
arfjarlægð. Það voru ótrúleg for-
réttindi að fá að alast upp í svona
mikilli nálægð við ykkur afa. Hjá
ykkur átti ég griðastað og mitt ann-
að heimili. Þú tókst alltaf á móti
okkur Gumma, hvenær sem var,
með útbreiddan faðminn og laum-
aðir oftar en ekki að okkur jólaköku
og mjólk, rúgbrauði og kæfu eða
einhverju öðru góðgæti. Mér fannst
svo gott að sitja hjá þér og hlusta á
þig segja sögur af uppvaxtarárum
þínum og upplifunum í gegnum ár-
in. Þú sagðir stundum að þær væru
efni í heila bók og það er satt, þú
lifðir viðburðaríku lífi. Við dund-
uðum okkur svo oft saman og þú
kenndir mér svo margt. Á morgn-
ana áður en ég fór í skólann föndr-
uðum við, lögðum kapal, hekluðum
og sungum en þessir morgnar okk-
ar eru mér svo dýrmætir í minning-
unni. Við vorum svo nánar og svo
miklar vinkonur. Það skipti mig
alltaf miklu máli hvað þér fannst
um það sem ég var að gera og ef ég
eignaðist nýjan hlut eða nýja flík
fannst mér yfirleitt bráðnauðsyn-
legt að fara strax og sýna ömmu,
jafnvel þó ég ætti kannski að vera
vaxin upp úr því. Við vorum teymi
og þú kallaðir okkur KK og hlóst að
því, Kristín og Kristín. Lífsgleði þín
var smitandi og nágrannar, börn og
dýr löðuðust að þér. Ég sagði hin-
um krökkunum í götunni með stolti
að þú værir sko amma mín. Þú áttir
alltaf nóg af gleði, ást, umhyggju og
hlýju til að deila með öllum í kring-
um þig. Elsku amma, ég mun aldrei
gleyma nærveru þinni og hvernig
það er að leiða þig og faðma. Ég á
þér svo margt að þakka og allt fram
á síðustu stundu varst þú að kenna
mér á lífið. Það er ekkert sem getur
fyllt upp í tómið sem þú skilur eftir
en ég mun alltaf geyma þig í hjart-
anu. Við erum og verðum alltaf KK.
Kristín Þóra Pétursdóttir.
Elskuleg mágkona mín, Jóhanna
Kristín Hlöðversdóttir, eða Dadý
eins og hún var ávallt kölluð, hefur
kvatt þennan heim eftir stutta en
erfiða sjúkrahúslegu. Eftirminnileg-
ar samverustundir koma upp í hug-
ann sem ylja okkur um hjartarætur.
Fyrst ber að nefna stundir frá fyrri
hjúskaparárum þeirra hjóna í
Garði, Mosfellssveit er við hjónin
fórum með ungar dætur okkar á
vorin er sauðburður stóð yfir. Þá
voru þær Dadý og amma hennar í
essinu sínu og frá þeim tíma á mað-
ur margar góðar minningar, enda
móttökurnar frábærar. Jafnframt
höfum við átt yndislegar stundir á
seinni árum á heimili þeirra hjóna á
Leirutanga. Dadý var mikilhæf hús-
móðir á öllum sviðum og þau hjónin
höfðingjar heim að sækja. Listfengi
hennar leyndi sér ekki á heimilinu,
bæði úti og inni. Hún hafði unun af
allri handavinnu, garðyrkja og
blómin voru eitt af hennar aðal-
áhugamálum og bar litla gróðurhús-
ið á lóðinni þeirra þess glöggt vitni.
Barnabörnin voru hennar fjársjóð-
ur, hún fylgdist með námi og starfi
þeirra beggja af miklum áhuga og
ljómaði öll er þau bárust í tal. Elsku
Mummi fósturbróðir, við vottum
þér, sonum, tengdadætrum og
barnabörnum okkar innilegustu
samúð. Blessuð sé minning hennar.
Handtakið slitnar, sem þakkaði kynni,
samvistir allar og síðasta fund. –
Sálirnar tengjast við tillitið hinsta
taug, sem að slítur ei fjarlægðin blá.
Brenna í hjartnanna helgidóm innsta
hugljúfar minningar samverustund-
unum frá.
(Erla.)
Ásta I. Snorradóttir
og fjölskylda.
Ég hef þekkt Dadý alla mína ævi.
Pabbi minn fór með mig til hennar í
heimsókn þegar ég var aðeins unga-
barn og eftir að hann kvaddi þegar
ég var tveggja ára hélt ég áfram að
heimsækja hana. Ég hef alltaf litið
á hana sem ömmu mína og kallaði
hana það þar til ég var fimm ára.
Þá spurði Dadý mig: Erla mín, hvað
áttu eiginlega margar ömmur? Ég
fór að telja þær allar upp, ömmur
og langömmur og þær voru nú ekk-
ert fáar. Þá sagði Dadý: Erla mín,
þú átt svo margar ömmur, viltu
ekki bara kalla mig Dadý? Ég sagði
bara „ jú, jú“ og eftir það kallaði ég
hana það.
Ég get ekki munað betur en að í
hvert skipti sem ég var hjá henni
Ernu ömmu minni rölti ég yfir til
Dadýar sem bjó á móti henni. Á
sumrin þegar ég kom var hún oftast
úti í gróðurhúsi að huga að blóm-
unum. Svo settist hún út í garð og
ég lék mér í garðinum, sagði henni
frá ýmsu sem ég hafði lent í um
dagana og spjallaði við hana um líf-
ið og tilveruna. Á veturna þegar ég
kom, settist ég oftast inní stofu og
þar var alltaf skál á borðinu með
brjóstsykri og súkkulaði . Oft fékk
ég líka rúgbrauð með smjöri og
eitthvað að drekka eða eitthvað
annað gott. Við ýmist horfðum á
sjónvarpið, spjölluðum saman og
skoðuðum myndir. Þegar ég flutti
aftur til Íslands kynnti ég Emmu,
litla frænku mína, fyrir Dadý og
seinna bræður mína og vorum við
alltaf velkomin.
Lítil stúlka var ég er rölti ég til þín
á jóladegi
rjóð í kinnum í nýjum kjól.
þú sagðir við mig komdu hérna elsku
Erla mín
rosa ertu í fínum kjól.
Og ég svaraði með gleðibrag
enda eru jól.
Elsku Dadý mín, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman og ég skal lofa að
kíkja eftir Guðmundi fyrir þig.
Megir þú hvíla í friði.
Þín vinkona,
Erla Mist.
Jóhanna Kristín
Hlöðversdóttir