Morgunblaðið - 04.12.2010, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. DESEMBER 2010
✝ Óskar Magnússonfrá Bíldudal
fæddist 6. apríl 1933
í Hergilsey á Breiða-
firði. Hann lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni Patreksfirði
25. nóvember 2010.
Foreldrar hans voru
Bentína Kristín Jóns-
dóttir og Magnús
Einarsson. Systkini
Óskars eru: Sam-
mæðra Elísabet Matt-
hildur Árnadóttir, f.
1924, alsystkini Sig-
ríður, f. 1927, tvíburarnir Hafliði
og Guðlaug Ásta, f. 1935, d. 2007,
rúnu Pétursdóttur, þeirra barn er
Hafrún Lilja, 3) Kristín Vala, í
sambúð með Jósef Sigurðssyni og
4) Viktor Daði. Núverandi sam-
býlismaður Þorbjargar Lilju er
Haukur Sveinbjörnsson. Eiginkona
Magnúsar er Björk Hafliðadóttir,
börn þeirra eru 1) Soffía Karen og
2) Óskar. Sambýlismaður Rakelar
er Aðalsteinn Már Klemenzson
þeirra börn eru 1) Aron Ingi og 2)
Bjarki Valur.
Óskar fékkst við ýmis störf um
ævina, var sjómaður, fláning-
armaður, vann við beitingar, var
refaskytta, minkabani og lög-
gæslumaður en lengst af var hann
vélstjóri hjá Fiskvinnslunni á
Bíldudal.
Útför Óskars fer fram frá Bíldu-
dalskirkju í dag, 4. desember
2010, og hefst athöfnin kl. 14.
og Ásdís Guðrún, f.
1940, d. 1996.
Eftirlifandi eig-
inkona Óskars er
Bára Jónsdóttir. Ósk-
ar og Bára eignuðust
þrjú börn, Þorbjörgu
Lilju, Magnús Bene-
dikt og Rakel. Eig-
inmaður Þorbjargar
Lilju var Einar Þor-
gilsson, þau slitu
samvistum en börn
þeirra eru 1) Bára
Ósk, í sambúð með
Snorra Jónssyni,
þeirra börn eru Leon og Lúkas, 2)
Þorgils Ólafur, í sambúð með Sól-
Ég var mikið hjá afa og ömmu á
Bíldó á mínum yngri árum og eru
þær minningar mjög skemmtileg-
ar. Það var alltaf öðruvísi að koma
í heimsókn á Bíldó, álíka eins og að
koma í ævintýraheim, og var það
vegna þess að áhugamál afa voru
mjög fjölbreytt. Hann átti tóm-
stundaherbergi þar sem meðal
annars mátti sjá málningarpensla
og liti, riffla, veiðistangir og tófu-
skinn.
Afi var mjög listrænn og sýndi
hann það í gegnum fallegu mál-
verkin sín. Afi og amma gáfu mér
málverk sem afi málaði af Arn-
arfirði og hangir það á besta staðn-
um í stofunni minni. Ég held mikið
upp á það málverk.
Í tómstundaherberginu hans þar
sem hann málaði málverkin sín var
alltaf sérstök lykt, en það var lykt
af terpentínu sem hann þurfti að
nota við listmálunina. Einnig bjó
hann til falleg listaverk sem
prýddu garðinn hans og gera enn.
Ég man eftir honum bak við hús að
búa til eitt þeirra og var hann allt-
af mjög einbeittur við verkin og
vandaði sig mikið.
Þar sem afi var veiðimaður mik-
ill þá var ýmislegt öðruvísi á boð-
stólum hjá afa og ömmu í matinn.
Eitt skipti þegar mamma hringdi í
mig til að athuga hvernig væri hjá
afa og ömmu svaraði ég „gaman,
nema það er alltaf svo skrítinn
matur hérna, svona mörgæsir og
fleira“. Þetta fannst fjölskyldunni
mjög fyndið enda var oft boðið upp
á mat sem afi hafði veitt og var
öðruvísi en boðið var upp á heima í
Hafnarfirði, en aldrei fór hann svo
langt að veiða mörgæs í matinn.
Í einni ferð minni á Bíldó er ein
minning sem stendur upp úr. Afi
átti hundinn Sám og var hann mik-
ill félagi minn. Eitt sinn var ég
með frekar stóran lakkríspoka sem
ég lagði upp á frystikistuna í
þvottahúsinu á meðan ég skaust
inn í hús. Sámur tók sig til og
rændi pokanum og fór með hann út
og gæddi sér á gómsætum lakkr-
ísnum. Ekki varð afi glaður þegar
hann þurfti að sitja og plokka
lakkrísinn úr tönnum Sáms eftir
þessa veislu.
Afi var alltaf góður við mig og ég
fann alltaf hlýju frá honum. Það er
mér minnisstætt þegar hann vakti
mig einn morguninn með lítinn
fuglsunga í lófanum. Þennan morg-
un fann afi hreiður úti í skúr með
litla unganum og ákvað að vekja
mig til að sýna mér hann. Þetta
var alveg týpískur afi Óskar að
koma með dýr og sýna mér enda
vissi hann ýmislegt um hin ótrúleg-
ustu dýr. Gleymi til dæmis aldrei
þegar hann fór með mig í fjöruna
og lét mig halda á sprettfiskum, en
það var mjög skemmtilegt þar sem
ekki er auðvelt að halda á þeim
enda eru þeir mjög sleipir og kitla.
Afi bjó til besta harðfisk sem ég
hef smakkað og mun alltaf sakna
þess að fá ekki glænýjan harðfisk
sem hann verkaði sjálfur og hengdi
upp í skúrnum bak við hús. Þar
sem ég var skírð í höfuðið á Óskari
afa kallaði hann mig alltaf „nöfnu
sína“. Mér fannst það alltaf mjög
hlýlegt. Ég trúi að afi sé friðsæll
og sáttur á þeim stað sem hann er
núna. Þar á hann örugglega eftir
að lenda í miklum ævintýrum.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þín afastelpa,
Bára Ósk (nafna).
Mig langar að minnast afa míns
með nokkrum orðum. Mér þótti
alltaf svo gaman að vera hjá afa og
ömmu á Bíldudal. Afi átti svo mikið
af spennandi áhugamálum og alltaf
var jafn gaman að fá að taka þátt í
þeim með honum. Afi átti tóm-
stundaherbergi en það var eins og
að ganga inn í ævintýri að koma
þar inn. Sterk málningarlyktin tók
á móti manni sem og öll málverkin
og málningardótið, byssur á veggn-
um, veiðistangir og tilheyrandi
veiðidót. Einn morguninn kom ég
inn í tómstundaherbergið til afa og
sagði að nú væri svo sannarlega
kominn tími til að taka til í þessu
herbergi þar sem mér fannst alltof
mikil drasl. Afi hélt nú ekki og
sagði að skipulag væri í óreiðunni
og ég mætti ekki færa neitt til.
Aldrei skildi ég hvernig hægt væri
að hafa skipulag í óreiðu en ég tók
svo eftir því að hann gekk alltaf að
öllu vísu þannig að ég ákvað að láta
herbergið eiga sig eins og það var.
Afa skorti aldrei hugmyndaflugið
og var alltaf að mála eða búa til hin
ýmsu listaverk sem hann prýddi
garðinn sinn með og var þar gos-
brunnurinn í miklu uppáhaldi hjá
mér. Mér fannst garðurinn hans
afa alltaf langflottastur og var allt-
af svo stolt þegar fólk stoppaði úti
á götu til að virða fyrir sér garðinn
því það var afi minn sem gerði öll
þessi listaverk. Afi var veiðimaður
mikill og alltaf var jafn gaman að
slást í för með honum í ófáar veiði-
ferðirnar en mínar uppáhaldsveiði-
ferðir voru samt alltaf þegar ég
fékk að fara með honum afa út á
sjó á Plasta litla bátnum hans. Afi
var sá eini sem kallaði mig alltaf
Stínu en hann sagði ávallt Stína
mín.
Afi sýndi mér alltaf mikla hlýju
og mér þótti mjög vænt um hann.
Ég átti aldrei til orð yfir því hvað
hann kunni mikið af sögum og ljóð-
um og ég hlustaði alltaf með að-
dáun á hann. Þegar ég var ellefu
ára átti ég hljómborð með inn-
byggðum lögum. Afi tilkynnti mér
að eitt af þessum lögum væri fal-
legsta lag sem hann hefði heyrt og
vildi að það yrði spilað í jarðarför-
inni sinni. Mér fannst þetta svo
fjarstæðukennt að afi minn væri að
tala um jarðarförina sína og vildi
ekki hlusta á þessa vitleysu. En nú
er sá dagur runninn upp og vil ég
verða að ósk þinni, elsku afi, og
mun því þetta fallega lag verða
spilað í jarðarförinni þinni.
Ég trú því að nú sé afi kominn á
betri stað og sé á fullu að sinna
sínum áhugamálum sem hann gat
ekki síðustu ár vegna veikinda
sinna. Ég kveð þig með söknuði,
elsku afi minn.
Þín,
Kristín Vala (Stína.)
Nú er Óskar Magnússon farinn í
sína hinstu för. Ég hef átt von á
þessum fréttum nokkuð lengi þar
sem ég vissi að hann var farinn að
gefa verulega eftir vegna veikinda.
Við Óskar kynntumst árið 1984
og fljótlega varð ljóst að við áttum
sameiginlegt áhugamál. Veiðar,
bæði á byssu og stöng, áttu hug
minn allan og náðum við mjög vel
saman í því. Ég tiltölulega reynslu-
laus en Óskar margreyndur og
miðlaði hann mér óspart af sinni
reynslu, sem ég bý að enn þann
dag í dag.
Ófáar voru ferðir okkar á litla
rauða bátnum hans um fjörðinn að
skjóta sjófugl og sel. Við ókum líka
um og reyndum með stöng í fjöru
hér og þar. Margar ferðirnar fór-
um við í rjúpu til fjalla og dala.
Stangveiði var sífellt ofarlega í
okkar huga og fórum við margar
ferðirnar saman um nágrennið.
Sauðlauksdal, Breiðuvík, Dynjand-
isheiði og víðar.
Einnig voru farnar lengri ferðir
og eru mér sérstaklega minnis-
stæðar ferðirnar okkar með Jenna
mági þínum, sem við fórum í á vor-
in, til dæmis á Snæfellsnes í
Hraunsfjarðarvatn og Baulárvalla-
vatn.
Óskar var mikill minka- og refa-
veiðimaður í áratugi og miðlaði
hann óspart af sinni þekkingu til
mín um það og stunduðum við þær
veiðar saman um tíma. Hann
kenndi mér að rekja refaslóðir að
vetri og hvernig ætti að bera sig að
við að veiða ref við æti.
Seinni árin hefur sambandið við
Óskar verið minna en ég hefði vilj-
að vegna veikinda hans og land-
fræðilegrar fjarlægðar okkar á
milli, en hef ég hugsað því meira til
hans og varla hefur liðið sá veiðitúr
að mér verði ekki hugsað til hans á
einn eða annan hátt. Sérstaklega
verður mér hugsað til hans þegar
ég sit einn á köldum vetrarnóttum
í glaða tunglsljósi í kofa að veiða
ref. Þá hef ég rifjað upp í huga
mér margar okkar ferðir og þann
vísdóm sem hann miðlaði mér af
reynslu sinni.
Óskar vinur minn var mikill
listamaður og fannst mér með ólík-
indum að horfa á hann með sínar
stóru hendur hnýta agnarsmáar
flugur sem við notuðum svo við
stangveiðina.
Óskar, ég vil þakka þér fyrir
samfylgdina og allar okkar stundir
saman.
Bára, ég sendi þér og afkom-
endum ykkar Óskars hugheilar
samúðarkveðjur.
Tómas H. Árdal.
Kær vinur minn og veiðifélagi í
hálfa öld er látinn eftir erfið veik-
indi.
Óskar var veiðimaður fram í
fingurgóma, öll veiðitæki léku í
höndum hans. Hann stundaði refa-
og minkaveiðar um áratuga skeið
og var öðrum mönnum fremri í
þeirri veiðilist. Lax- og silungsveiði
stundaði hann líka af miklu kappi
og þar sem og annars staðar bar
hann ávallt virðingu fyrir bráðinni.
Óskar unni náttúru Íslands af
heilum hug, þekkti allar plöntur og
var mjög fróður um plöntur, berg-
tegundir og öll dýr, stór og smá.
Það var því mjög fróðlegt að ganga
með honum um grundir og gil og
ekki annað hægt en að hlusta með
athygli á hann segja frá því sem
fyrir augun bar í náttúru landsins
sem hann unni og kunni manna
best að segja frá.
Óskar var sannur listamaður á
mörgum sviðum, hann málaði,
teiknaði, mótaði og smíðaði lista-
verk úr öllum hugsanlegum efnum
t.d. tré, járni, leir og steypu og má
sjá verk hans víða. Í garðinum
heima hjá sér og Báru var hann
búinn að útbúa lítið listasafn þar
sem sjá má nokkur af verkum
hans, en þau verk hafa glatt alla
sem um Bíldudal hafa farið og
munu gera það um ókomna fram-
tíð.
Vinátta okkar síðustu sex ára-
tugina hefur verið mér mikils virði
og aldrei hefur skuggi fallið þar á.
Góður vinur hefur kvatt þennan
heim og er hans sárt saknað af
mér og okkur öllum hér á Bíldu-
dal.
Far þú í friði, kæri vinur, og
hafðu þökk fyrir samfylgdina.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég og fjölskylda mín til Báru þinn-
ar, barna og barnabarna.
Þinn vinur og veiðifélagi,
Örn Gíslason.
Óskar Magnússon
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
likkistur.is
Íslenskar kistur og krossar.
Hagstæð verð. Sími 892 4605
✝
Okkar ástkæri,
SNORRI HJARTARSON
rafvirkjameistari,
Heiðarbraut 38a,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 1. desember.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
14. desember kl. 14.00.
Ása Guðmundsdóttir,
Ásthildur Bjarney Snorradóttir, Þorsteinn Sigurjónsson,
Hjörtur Snorrason, Ingibjörg M. Jóhannsdóttir,
Margrét Snorradóttir, Ármann Hauksson
og afabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÍÐUR ARADÓTTIR
frá Ólafsvík,
áður til heimilis að,
Eskihlíð 13,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð miðviku-
daginn 24. nóvember, verður jarðsungin frá
Hallgrímskirkju þriðjudaginn 7. desember kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Sunnu-
hlíð í Kópavogi.
Fyrir hönd ömmubarna og langömmubarna,
Steinunn Kolbrún Egilsdóttir, Haukur Hergeirsson,
Hrafnhildur B. Egilsdóttir Briem, Garðar Briem.