Skátablaðið - 01.12.1942, Blaðsíða 20

SKATAR
og ÍÞRÓTTIR
Orðin skátar og íiþróttir eru tvinnuð
saman. Enginn skáti hefur komizt hjá því
á leið sinni gegnum skátalærdóminn að
leggja stund á íþróttir. — Já, hvað er í-
þrótt?
Þessarar spurningar er ég oft spurður.
Út i fræðilegar skýringar ætla ég ekki að
fara, en aðeins geta þess í fám orðum, sem
ég vildi að skilið yrði með orðinu og fá
þig, góður skáti, í lið með mér, til þess að
takmarkið náist fyrr.
Nær því tvö ár hef ég verið eftirlitsmað-
ur íþrótta hér á landi og hef á þeim tíma
komíð í flestar byggðir landsins. Ég hef
þvi kynnst íþróttaaðslöðunni, íþróttaáhug-
anum og skoðunum fólksins á íþróttum. Við
skulum aðeins staldra við almenningsálitið.
Allflestir eru nú ásáttir um nauðsyn íþrótta-
iðkana. Sundið skipar æðsta sessinn. Sá hugs-
unavháttur er nú að hverfa, að íþróttir séu ó-
hollar og óþarfar. Ejn það er annar hugsun-
arháttur, sem er aivarlegri og sem ég vildi fá
skáta í lið með, til að sigrast á. Það eru viða
íil þeir, sem álíta ekkert leikfimi, nema æf-
ingarnar fari fram í hinum fullkomnustu
leikfimisölum og að þær miði allar að því
að ná heljarstökki aftur á bak, sem áfram
og standa á höndum á hinum hæstu hest-
um eða kistum. Skoðun þeirra á öðrum
iþróttagreinum fer eftir þessu. Ég hef
einu sinni hitt fyrir mann, sem taldi fjall-
göngur enga líkamsæfingu, því að fjallið
væri ekki inni í leikfimisal. Ég veit, að
skátar skilja að þetta er rangt. Að því skal
keppa að koma upp, sem flestum leikfimi-
yrða, að við höfum ekki unnið fyrir gýg,
þvi sá er hefur lifað einn fagran sumardag
í útilegu, horft á varðeld blossa og slokkna,
sofnað í mjúkum mosanum og dregið að
sér angan jarðarinnar, meðan álftir og
þreslir syngja sín síðustu kvöldljóð, hann
mun eiga ljúfar minningar er munu vara
allt hans lif. Babab■
sölum, með fullkomnum böðum, í landinu,
svo að öll skólabörn fái notið leikfimi og
baða, en þetta er aðeins einn þáttur í i-
þróttalífi þjóðarinnar. Takmarkið er, að
æskan öðlist með líkamsæfingunum rétt-
byggða beinagrind, jafn þroskaða vöðva og
nákvæmt vald taugakerfisins yfir líkam-
anum. Til þess að ná þessu i æsku og við-
halda því gegnum starfsárin og fram á
grafarbakkann, þarf engar hamfarir, en að-
eins stöðugar, reglubundnar líkamsæfingar.
Margur íþróttamaður hefur í dálkum blað-
anna verið kallaður: „Ungur og efnilegur“,
og aldrei orðið meira. Af hverju? Hann
gleymdi að æfa sig. I sambandi við þetta
vildi ég spyrja þig. Hvorn álítur þú meiri
íþróttamann, þennan unga afreksmann,
sem náði lofsverðum árangri, en gleymdi
svo höfuðatriðinu, æfingunni eða 70 ára
gamlan prest, sem fremur íþróttaæfingar á
hverjum degi og hefur gert frá 30 ára aldri
og hefur ekkert afrek unnið á íþróttasvið-
inu, en hefur fært íþróttina svo inn i líf sitt
að hann er starfhæfur sem ungur maður?
Eftir að hafa eytt hér nokkru af efnivið
og tíma til þess að leiða þig að þeirri í-
þróttaskoðun, sem ég vildi fá þig liðsmann
að, þá langar mig að gera tvær uppástung-
ur til þess að efla það íþróttalíf, sem til
er innan skátastarfseminnar. Fagur limaburð-
ur lærist í hópgöngunum. Þol og þraut-
seigja á göngum um viðavang. Viss sér-
próf efla sund og glímu. Drengskapur,
heildarhollusta og viðbragðsflýtir æfist inn í
daglegt líf þitt úr skátaleikjunum.
Fá skátafélög starfa, sem íþróttafélög. Þó
eigum við innan B.Í.S. félög, sem mætt
hafa á kappmótum t. d. Einherjar á ísa-
firði. Mörgum öðrum skátafélögum hefur
eflaust dottið í hug að ganga fram á leik-
vanginn, en þá hefur það hamlað, að skát-
arnir hafa verið í ýmsnm íþróttafélögum
byggðarlagsins. Ég álít, þó að skátarnir séu
oft margir í kappliðum íþróttafélaganna,
20
DRENGJAJÓL