Póstmannablaðið - 01.09.1985, Page 9

A skrifstofu PFÍ að leita fregna. Frá vinstri. Guðný Aradóttir, tölvari Póstgíróstofunni,
Sigríður Hansdóttir, fulltrúi R-I og Lea Þórarinsdóttir, flokksstjóri R-4.
að leggja þurfi áherslu á atriði eins og
þessi: Verkfallið var hafið á fullkom-
lega löglegan hátt, enda í upphafi
ekki véfengt af neinum. Fyrstu mót-
leikir viðsemjandans, fjármálaráð-
herrans: að brjóta lög og hefðir um
greiðslu launa til BSRB félaga. Og
svo var asinn mikill að einnig þeir,
sem lögum samkv. voru skyldugir að
vinna, voru sviptir launum fyrst í stað.
Síðan fylgdu á eftir hótanir og til-
skipanir, og eru bréfin úr fjármála-
ráðuneytinu þar augljósasti vitnis-
burðurinn.
Þá er lærdómsríkt að skoða hvernig
ráðherrar og ráðuneytisstjórar beittu
áhrifum og valdi til að gera skýr og
ótvíræð lagaákvæði marklaus, og væri
það talið lagabrot ef aðrir gerðu slíkt.
Þarna á ég við alveg sérstaklega lög
um tollgæslu og lög um fiskmat, sem
hvorutveggja voru gerð gildislaus
þessa októberdaga. Misbeiting kjara-
deilunefndar er áhersluatriði, sem
ekki má gleyma.
GAGNSÓKN
ANDSTÖÐUAFLANNA
Gagnsókn andstöðuaflanna birtist í
mörgum myndum: Virk og ofbeldis-
leg aðför að verkfallsvörslu á ýmsum
stöðum sýndi, að grunnt er á fasistisk-
um tilhneigingum hjá valdamönnum í
stofnunum og fyrirtækjum. Meðvituð
þátttaka og yfirlýst samstaða ein-
stakra ráðherra í ríkisstjórn við ólög-
legan rekstur útvarpsstöðva, sem beint
var gegn verkfalli BSRB, hlýtur að
flokkast undir samábyrgð um lögbrot,
og fleiri orð og gerðir sömu ráðherra
sýndu hug þeirra ótvírætt. Og nú
síðast eru eftirmál þessa, málsókn
ríkissaksóknara á hendur starfsmönn-
um útvarps og sjónvarps bendluð
saman við mál á hendur þeim, sem
stóðu að rekstri ólöglegu útvarps-
stöðvanna.
Einn þátt í þessari gagnsókn verður
að telja ræðuhöld á sjálfu Alþingi, og
þá sérstaklega ræður fjármálaráð-
herra þar sem hann reyndi að ófrægja
eina starfsstétt opinberra starfsmanna
á mjög óviðurkvæmilegan hátt.
Það, að vopnin snerust í höndum
hans vegna vanþekkingar og klaufa-
skapar, sýnir eins og margt fleira, að
vígfimi skortir, offors og frekja studd
vitund um vald réði mestu um gagn-
sóknaraðgerðir. Þar beindist allt að
því að niðurlægja launafólkið í bar-
áttu þess, brjóta niður samstöðu og
sjálfstraust, eyðileggja sjálfsvirðingu
og stolt, eyðileggja traust á samtökum
þess og forystumönnum.
Sem betur fór báru þessar gagn-
sóknaraðgerðir ekki árangur nema þá
á þann veg að samstaðan etldist,
forystumenn nutu verðskuldaðs vax-
andi trausts og aukinnar samúðar
gætti. Og óhætt mun að fullyrða, að í
heild mætti verkfallsvarsla velviljaðs
skilnings, þótt meira bæri á þeim
tiltölulega fáu, sem með ofbeldi og
fautaskap reyndu að hindra löglega
vörslu.
AÐ YINNA UPP TAPIÐ
Ýmsir segja: Það tekur langan tíma
að vinna upp tapið í verkfallinu,
launafrádrátt og skerðingu umsamdra
kjarabóta. Það er rétt. Verkfall er
það neyðarvopn, sem síðast er gripið
til, og beiting þess veldur ávallt þjóð-
hagslegu tapi. Þetta vita allir. En
verkalýðshreyfingin er ekki ein um að
stofna til verkfalls, það gerir hinn
aðilinn Iíka. Þegar ekki semst og
hvorugur aðili slakar til, þá grípur
vinnuseljandi oftast til þess að hætta
sölu vinnuaflsins undir kostnaðar-
verði. Rétt eins og kaupmaður, sem
ekki vill selja varning með tapi, undir
innkaupsverði. Svo einfalt er nú það.
Á hitt ber að líta, að fyrirhuguð,
áframhaldandi kjaraskerðing áseinni-
hluta árs ’84 og áfram ’85 hefði fært
Verkfallsstaðan rœdd á skrifstofu PFÍ. Frá vinstri: Kristín Guðmundsdóttir, bréfberi,
Selfossi, Þuríður Kristjánsdóttir, bréfberi, Selfossi, Helga Lára Jónsdóttir, flokksstjóri,
R-l, Þorgeir Inevason, útibússtjóri. formaður PFÍ, Sigríður Hansdóttir, fulltrúi, R-l, með
Ragnheiði Sigmarsdóttur í fanginu. Lea Þórarinsdóttir, flokksstjóri R-4 og Gunnlaugur
Guðmundsson yfirdeildarstjóri Frímerkjasölunni.
PÓSTMANNABLAÐIÐ 9