Morgunblaðið - 09.05.2011, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. MAÍ 2011
✝ Harpa BjörtGuðbjarts-
dóttir fæddist í
Reykjavík 29. apríl
1990. Hún lést 30.
apríl 2011. Faðir
Hörpu Bjartar er
Guðbjartur Guð-
bjartsson flugvirki,
búsettur í Dan-
mörku, f. 18. nóv.
1959 í Reykjavík.
Móðir Hörpu er
Bryndís Björk Sigurjónsdóttir,
f. 7. feb. 1960 á Reykjanesvita.
Harpa var næstyngst fimm
systkina. Þar er elstur Baldur
Freyr Einarsson, f. 16. jan. 1979,
sonur hans er Ísak Nói, f. 15.
jan. 2010. Sunneva Edith Ragn-
arsdóttir, f. 30. júlí 1983, synir
hennar eru Baldur Elmar
Hauksson, f. 13. mars 2003, Elv-
ar Máni Hauksson, f. 10. jan.
2006, og óskírður, f. 20. des.
2010. Reynir Ragnarsson, f. 22.
des. 1984, sambýliskona hans er
Erla Signý Kristjánsdóttir, þau
eiga saman börnin Ragnar Nat-
an, f. 9. júlí 2006, Agnesi Edith,
f. 19. nóv. 2007, og Anítu Ósk, f.
28. júlí 2009. Dagur Þór Hjart-
arsson, f. 1. des. 1989. Foreldrar
Bryndísar Bjarkar voru Sig-
urjón Ólafsson vitavörður, f. 29.
ágúst 1909, d. 12.
okt. 1997 og Sig-
fríður Pálína Kon-
ráðsdóttir, f. 15.
maí 1921, d. 29.
ágúst 1975. Systk-
ini Bryndísar eru
13. Foreldrar Guð-
bjarts eru Elísa
Björk Magn-
úsdóttir röntgen-
tæknir, f. 16. júní
1937 og Guðbjartur
Gunnarsson kennari, búsettur
erlendis. Hálfsystkini Guðbjarts
eru þrjú.
Harpa Björt bjó í Kópavogi
alla tíð. Hún gekk í Hjallaskóla
og stundaði fótbolta með
Breiðabliki og var í U-17 lands-
liðinu og spilaði sem varn-
armaður. Hún var valin leik-
maður ársins 2006 af
Kópavogsbæ, hún spilaði 7
landsliðsleiki með U-17 landslið-
inu. Síðustu ár stundaði Harpa
Björt nám í Menntaskólanum í
Kópavogi. Hún var staðráðin í
að klára nám sitt í MK og leggja
fyrir sig sálfræði í háskóla.
Einnig var ljósmyndun áhuga-
mál hennar.
Útför Hörpu Bjartar fer fram
frá Hjallakirkju í dag, 9. maí
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Harpa okkar.
Það er svo sárt að kveðja þig,
sársaukinn og söknuðurinn er svo
óbærilegur að því fá engin orð
lýst. Dagarnir hafa liðið áfram
sem í vondum draumi en þetta er
kaldur raunveruleikinn, svo sár,
svo sár.
Það er margs að minnast, elsku
stelpan okkar, á þinni stuttu ævi,
en þær minningar ylja okkur nú.
Þú varst ekki há í loftinu þegar
fór að geisla af þér glettnin og
blikið í augunum á þér sáu allir.
Snemma varstu mjög næm fyrir
því sem aðrir sáu ekki, greiðvikin
og góð. Það lýsir þér svo vel þegar
þú lítil stelpa tókst að þér að
kenna stráknum í næsta húsi að
hjóla dag eftir dag. Á endanum
tókst það en hann átti þá ekkert
hjól svo þú gafst honum hjólið
þitt. Strax á leikskólaaldri kom
keppniskrafturinn í ljós, þú
hljópst alla af þér. Prílaðir upp á
allt sem fyrir þér varð. Þú byrj-
aðir ung í fótboltanum og þar fékk
kraftur þinn notið sín. Þú stund-
aðir fótbolta af krafti næstu árin.
Þín var sárt saknað þegar þú
hættir þar. Eftir grunnskóla
tókstu þér hlé, fórst að sinna öðru
og vinna. Í menntaskólanum
sýndir þú elju og dugnað, ákveðin
í að klára námið þar og fara að
læra sálfræði sem þér fannst
skemmtilegasta fagið. Þar hefði
meðfætt innsæi þitt á tilfinningar
annarra notið sín. Yfir páskana
eyddir þú fríinu í kyrrðinni í Vík í
Mýrdal. Þú notaðir tímann, sóttir
um vinnu, staðráðin í að eyða
sumrinu í sveitasælunni.
Þú varst svo glöð á afmælis-
daginn þinn örlagaríka. Það geisl-
aði af þér gleðin, elskan mín, próf-
in búin og sumarið komið.
Elsku hjartans Harpa okkar,
við kveðjum þig að sinni, megi
Guð og englar vaka yfir þér.
Minning þín mun ávallt lifa í
hjörtum okkar.
Mamma og pabbi.
Elsku hjartans ömmugullið
mitt.
Það er sárt að hugsa til þess að
þú sért farin frá mér eftir öll þessi
ár okkar saman.
Og að vita til þess að þú sért
farin frá mér og hugsa til þess að
við eigum ekki eftir að eiga fleiri
góðar kvöldstundir saman þar
sem við hlógum, spjölluðum og
kysstumst svo góða nótt og fórum
hvor í sína rekkju.
En ef þú bara vissir, elsku
hjartans Harpa mín, hvað ég
sakna þess að vita af þér ekki mér
við hlið. Það er svo sárt.
Öll mín bros og öll mín tár
eru þaðan runnin,
gleðin ljúf og sorgin sár
af sama toga spunnin.
(Örn Árnason.)
Megi guð vera með þér.
Þín amma,
Elísa.
Elsku ástin mín.
Þú ert og verður alltaf stoltið
okkar. Þannig töluðum við um þig
og munum halda áfram að tala um
þig. Ég var að velta því fyrir mér
hvernig ég ætti að geta lýst fyrir
syni mínum hvað þú hefðir verið
frábær. Minningin um þig, elsku
Harpan mín, er svo yndisleg að ég
get ekki hugsað mér framtíðina
án þín. Þú varst alltaf svo ynd-
isleg og hjartahlý.
Harpa, þú hljópst til að vinna
sigurlaunin, þú varst ekki að
keppa í neinu til að vera með held-
ur til að vinna. Ég á svo margar
fallegar minningar um þig, elsku
systa. Ég man eftir hvað þér þótti
vænt um hálsmen sem ég átti og
gaf þér. Það var lukkufestin þín í
boltanum og þú varst alltaf með
hana um hálsinn á meðan ég var í
burtu.
Ég man eftir því þegar þú varst
lítil og varst alltaf að biðja mig að
syngja fyrir þig lagið um Hörp-
una. Ég hafði líka gaman af að
syngja fyrir þig „Snert hörpu
mína, himinborna dís“.
Alltaf þegar þú meiddist á æf-
ingu þá komstu til mín og baðst
mig að biðja fyrir eymslunum. Þú
varst svo falleg og yndisleg, elsku
engillinn minn. En núna ertu far-
in héðan til Föður okkar og þó ég
viti að þú sért í faðmi föðurins þá
er samt svo sárt að missa þig
svona, elsku Harpa. En ég veit að
þú munt hvetja okkur áfram
Harpa þaðan sem þú ert og tím-
inn sem við eigum hérna er svo
stuttur í samanburði við tímann
sem ég fæ með þér á himnum.
Elsku Harpa, það er svo auð-
velt að brotna bara sérstaklega
þegar maður reynir að skilja
þetta allt saman. Þetta er eins
ósanngjarnt og hugsast getur að
þér skuli hafa verið kippt bara
svona í burtu frá okkur.
Ég mun ekki gefast upp á að
berjast trúarinnar góðu baráttu.
Ég mun berjast eins og hnefa-
leikamaður sem engin vindhögg
slær. En elsku systa, til minning-
ar um þig þá ætla ég að taka
„Hörpuna“ á þetta og hlaupa til
að vinna.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan
skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins
perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Hlökkum til að hitta þig aftur,
elsku Harpa Björt.
Baldur Freyr Einarsson
og Ísak Nói Baldursson.
Elsku Harpa Björt. Elsku fal-
lega systir.
Þín verður svo sárt saknað; þitt
fallega bros og yndislegi hlátur.
Þú varst alltaf til staðar fyrir
mig, litla systir, og komst mér til
að brosa, sama hvað gekk á, með
þínum yndislega hlátri. Dugnaður
þinn og lífsgleði skein svo skært
og mun alltaf verða mér leiðar-
ljós, elsku Harpa, það er svo erfitt
að kveðja þig, minningarnar um
þig eru allar svo fallegar og þær
mun ég alltaf varðveita, ég elska
þig svo mikið, fallega systir mín.
Ég er svo þakklátur fyrir tím-
ann sem við áttum saman, en
sorgin svo mikil að sá tími sé bú-
inn.
Þú munt ávallt verða ljós í lífi
mínu
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
(Matthías Jochumson.)
Þinn bróðir,
Reynir.
Elsku hjartans Harpa mín, ég
trúi því ekki að við eigum ekki eft-
ir að sitja saman og hlæja eins og
við gerðum svo oft og síðast bara
kvöldið áður en þú fórst og var ég
þá að segja þér hvað ég hefði
saknað þín mikið á meðan þú
varst í Vík yfir páskana.
Þú brostir þínu fallega brosi og
sagðir: En ég er komin aftur
núna, vorum við þá líka að tala um
ritgerðina þína sem þú áttir að
skila og varst svo ánægð með og
beiðst spennt eftir að fá einkun-
inna úr viðtalinu þínu. Ekki óraði
mig þá fyrir því að söknuðurinn
ætti eftir að verða svona sár og
mikill.
Ég á sem betur fer margar fal-
legar og góðar minningar um þig
og dettur þá í hug ferðin okkar til
Kanarí þegar þú vildir kenna mér
að synda, lást á bakkanum og
sveiflaðir höndum og fótum og
sagðir: Þú gerir bara svona, þetta
er ekkert mál og lést mig leggjast
við hliðina á þér og gera eins og
var mikið hlegið og teknar mynd-
ir, við vorum að skemmta okkur
við að stelast í pottinn á nóttunni
en næturvörðunum þótti það ekki
jafn skemmtilegt og okkur. Svona
gæti ég haldið áfram endalaust,
sumarbústaðaferðirnar okkar og
svo margt fleira.
Þú varst einstök manneskja,
svo hlý og barngóð að börnin sog-
uðust alltaf að þér og þú fórst allt-
af í einhverja leiki með þeim og er
missir þeirra mikill að hafa þig
ekki lengur til að leika og spjalla
við.
Þú varst alltaf glöð og kát, og
allt sem þú tókst þér fyrir hendur
lék í höndunum á þér, varst frá-
bær í fótbolta og veit ég að þar er
þín einnig sárt saknað.
Það er svo sárt að þurfa kveðja
þig, fallega stelpa; svona ung og
áttir allt lífið framundan.
En ég er líka óendanlega þakk-
lát fyrir að hafa átt þennan tíma
með þér, elsku vinkona, og trúi
því að þér hafi verið ætlað eitt-
hvað annað og stærra verkefni.
Hafðu þökk fyrir allt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Þín vinkona og mágkona,
Erla Signý.
Elsku frænka okkar.
Aldrei hefði okkur grunað að
daginn fyrir þessar hörmulegu
sorgarfréttir væri okkar síðasta
kvöldstund saman.
Þegar maður hugsar til þess að
þú hafir verið tekin frá okkur í
hendur guðs svona snöggt þá er-
um við svo þakklátar fyrir að hafa
fengið að eyða síðasta afmælis-
deginum þínum með þér.
Í gegnum hlátur og grát sitjum
við og minnumst þín, elsku
frænka okkar. Okkur finnst eins
og það hafi verið í gær þegar við
sátum og töluðum um lífið og til-
veruna og þú varst svo bjartsýn
og ákveðin í að klára skólann í
vor.
Elsku Harpa okkar, seint
munu gleymast okkar yndislegu
frænkustundir sem við áttum
saman, þær eru ógleymanlegar
og munt þú alltaf eiga heima í
hjarta okkar, guð geymi þig og
varðveiti.
Elskum meðan tími er til.
Hlæjum meðan tími er til.
Njótum meðan tími er til.
Elsku fallega frænka okkar,
takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur og takk fyrir allar þær
yndislegu stundir sem við áttum
saman.
Við munum biðja guð um að
passa vel upp á þig og varðveita,
við trúum því að þér líði betur á
þeim stað sem þú ert á núna.
Elsku amma okkar og nánustu,
við biðjum guð um að vera hjá
ykkur og gefa ykkur styrk á þess-
ari erfiðu stundu.
Við elskum þig, Harpa okkar.
Þínar frænkur,
Elísa og Sandra.
Biskup C. Bent hafði þetta að
segja um það þegar við kveðjum
þennan heim:
Ég stend á strönd og horfi á skip
sigla í morgunblænum út á hafið.
Það er falleg smíði og ég stend þar
og horfi á það unz það hverfur sjón-
um mínum úti við sjóndeildarhring.
„Það er farið! Farið! Hvert? Farið úr
minni augsýn. Það er allt og sumt.
Það er þó enn jafnstórt í möstrum,
bol og siglutrjám og þegar ég sá
það og getur flutt jafnmikinn farm
og mannfjölda á ákvörðunarstað.
Minnkandi stærð og hvarf þess úr
minni augsýn er í huga mér en ekki
í því. Og einmitt þegar einhver ná-
lægur segir: „Það er farið!“ þá eru
aðrir, sem horfa á það koma og aðr-
ar raddir heyrast kalla: „Þarna
kemur það!“
Og þannig er að deyja.
Elsku Bryndís, Baldur, Reyn-
ir, Sunna og Dagur sem og aðrir
sem syrgja hana elskuðu Hörpu, í
dag endurómar í hjörtum ykkar
og hvert tár er merkt þessum orð-
um „hún er farin“ en vitið að það
er aðeins um skamma stund, einn
daginn munum við öll upplifa að
hrópað verður í móti okkur:
„Þarna kemur hann/hún!“ og í
þeim hópi sem hrópar til okkar
munu vera ástvinir okkar sem
fóru á undan okkur heim í Föður
faðminn.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum
mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin
bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
Æ, tak nú, Drottinn, föður og
móður mína
í mildiríka náðarverndan þína,
og ættlið mitt og ættjörð virstu
geyma
og engu þínu minnsta barni
gleyma.
Ó, sólarfaðir, signdu nú hvert auga,
en sér í lagi þau, sem tárin lauga,
og sýndu miskunn öllu því, sem
andar,
en einkum því, sem böl og voði
grandar.
Þín líknarásján lýsi dimmum heimi,
þitt ljósið blessað gef í nótt mig
dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að
lofa.
(Matthías Joch.)
Harpa átti einlæga trúarsann-
færingu, hún hefur nú litið auglit
Hans sem hún elskaði og bar
traust til.
Blessuð sé minning elskulegr-
ar stúlku sem hefur tímabundið
horfið okkur úr augsýn.
Okkar dýpstu og innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigríður Helga
og Guðbjartur.
Ég á erfitt með að átta mig á
hlutunum, ég hélt að ég myndi
alltaf hafa þig hjá mér, Harpa
mín, tók því sem sjálfsögðu. Þú
ert mér svo ótrúlega kær, það er
ekki sjálfgefið að eignast jafn
trausta og góða vinkona og þig.
Við gengum í gegnum svo ótrú-
lega hluti saman og ég á enda-
laust af svo fallegum minningum
um þig. Þú varst algjör pælari og
ég veit ekki hversu margar stund-
ir við áttum saman, hlustandi á
Bubba og reyndum að skilja til-
ganginn í lífinu. Þú elskaðir að
skrifa ljóð og hringdir alltaf í mig
til að segja mér frá þeim, enda
varstu góður penni.
Þú varst svo lífsglöð, alltaf
stutt í hláturinn, snillingur í öllum
íþróttum og svo ótrúlega klár. Þú
varst alltaf til staðar, tilbúin að
rétta hjálparhönd og við skildum
hvor aðra manna best. Þú hringd-
ir í mig um daginn og varst svo
ótrúlega kát og spurðir mig hvað
væri í loftinu, ég vissi ekki hvað
þú ættir við en þá sagðir þú, það
er ég, Harpa, vegna þess að harp-
an var gengin í garð og svo hlóstu
auðvitað þínum skemmtilega
hlátri, þetta lýsir þínum karakter.
Ég get ekki sætt mig við að þú
sért farin, við sem ætluðum að
gera svo margt saman, elsku
Harpa mín. Ég er ótrúlega rík að
hafa kynnst þér og fengið að hafa
þig í lífi mínu öll þessi ár. Ég elska
þig, sólblómið mitt, megi englarn-
ir vaka yfir þér.
Þín vinkona,
Unnur Margrét.
Elsku Harpa, mig langar til að
segja örfá orð og segja þér hversu
sárt ég sakna þess að eiga aldrei
eftir að sjá þig glaða og káta eins
og ég sá þig alltaf er þú komst til
Erlu Signýjar sem misst hefur
kæra mágkonu og vinkonu, mað-
ur fær aldrei skilið afhverju þú
þurftir að fara svona fljótt frá
okkur en þín bíður eitthvað
stærra og meira heldur en vera
þín hér á jörðu kallaði á.
Snædís Birta saknar þín líka og
talar mikið um þig og vildi senda
þér fallegt lag sem hún bað kenn-
arann sinn um að hjálpa sér að
finna og var ákveðið að það væri
Rósin og eins og þar stendur, eitt
er það sem aldrei gleymist, aldei
gleymist minning þín.
Takk fyrir þær stundir sem ég
átti með þér, elsku Harpa, og
kveð ég þig með þessum orðum.
Jesús mælti: „Ég er upprisan og
lífið
Sá sem trúir á mig, mun lifa, þóttt
hann deyi.
Og hver sem lifir og trúr á mig,
mun aldrei að eilífu deyja.
(Jóhannes 11:25-26.)
Elsku fjölskylda og vinir, megi
guð gefa ykkur styrk á þessari
erfiðu stundu
Sigrún, Baldvin
og Snædís Birta.
Elsku Harpa.
Ég get ekki lýst því hversu
mikið mér brá þegar ég heyrði að
þú værir farin frá okkur. Ég trúi
því ekki ennþá að ég fái aldrei að
sjá þig aftur. Þú sem varst alltaf
svo glöð og ánægð og brosandi.
Ég mun aldrei gleyma þér og
þeim stundum sem við áttum
saman. Hvíldu í friði, elsku
Harpa, og megi Guð geyma þig.
Ég votta fjölskyldu Hörpu inni-
lega samúð á þessum erfiðu
stundum.
Kom vorsins dís með bjartar
brúðarhendur,
legg blessun þína yfir dali og
strendur,
og flyt þú þína lofgjörð vel og lengi,
ó, leystu bóndans engi
undan ægihjarni.
Ó, hjartans góða Harpa,
gef huggun hverju barni
og vorperlu varpa.
(Guðmundur Frímann.)
Hanna Björk
Kristjánsdóttir.
Elsku Harpa.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért farin. Undanfarna daga hef
ég verið að rifja upp allar minn-
ingarnar um okkur þegar við vor-
um yngri. Ég kynntist þér fyrst í
Hjallaskóla og urðum við strax
góðir vinir. Ég man eftir öllum
þeim skiptum sem við lékum okk-
ur í löggu og bóa, fótbolta eða
renndum okkur á snjóbretti ýmist
í brekkunni heima eða uppi í Blá-
fjöllum. Fórum á námskeið hjá
Eskimo model. Þú varst svo öflug
í fótbolta og komst í landsliðið.
Eftirminnilegust er minningin
mín af okkur er þegar við fórum í
teygjukúluna í Jumbocenter, þú
með Jónu og ég með Finni og
hvernig við góluðum á leiðinni
upp þannig að nærstöddum
hreinlega dauðbrá, og sá tími sem
við eyddum á Kanarí er einhver
sá skemmtilegasti tími sem ég hef
upplifað með þér. Þegar þú fékkst
bílprófið og bauðst mér í bíltúr.
Allar þær stundir sem við eydd-
um í að spjalla saman heima hjá
þér og amma þín passaði alltaf
upp á að við fengjum nóg að
borða. Eftir að ég fór til útlanda í
skólann varð ég svo glaður að
heyra að þú skyldir byrja aftur í
MK. Það var alltaf gaman að fá
símtal frá mömmu sem sagði mér
hvað þér væri að ganga vel, ég var
svo stoltur af þér. Ég mun alltaf
verða glaður og þakklátur fyrir að
fá að kynnast þér og vera vinur
þinn. Ég mun alltaf halda í þessar
góðu minningar sem við áttum
saman. Hvíldu í friði, elsku Harpa
mín.
Elsku Elísa amma, Bjartur,
Bryndís og fjölskylda, ég sendi
ykkur samúðarkveðjur á þessum
erfiðu tímum.
Þinn vinur,
Bjarki Freyr Júlíusson.
Harpa Björt
Guðbjartsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Hörpu Björt Guðbjarts-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.