Morgunblaðið - 31.08.2011, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. ÁGÚST 2011
✝ SigurlínaBjarnadóttir
fæddist í Reykja-
vík 14. september
1951. Hún lést á
heimili sínu á
Miklubraut 74 í
Reykjavík 22.
ágúst 2011.
Móðir hennar er
Steinunn Gróa
Valdimarsdóttir, f.
2. júlí 1925, en
faðir hennar, Bjarni Knudsen,
f. 9. mars 1924, er nú látinn.
Sigurlína var þriðja af sex
systkinum: 1) Valdimar
Bjarnason, f. 25. nóvember
1943, maki hans er Unnur
Edda Müller, f. 9. júlí 1952, og
eiga þau tvær dætur, Ragn-
heiði Söru og Rakel Ýri, fædd-
ar 26. janúar 1976, en sonur
þeirra var Róbert Kári, f. 30.
7. apríl 1969, maki Áslaug
Ólafsdóttir, f. 3. janúar 1972,
eiga þau tvö börn; Fannar
Örn, f. 1. október 1992, og
Ólöfu Rebekku, f. 15. janúar
1997. Fyrir átti Arnar Elvu
Kristínu, f. 14. mars 1988.
Sigurlína var í sambúð með
Birni Blöndal en þau slitu sam-
vistir. Þau eignuðust einn son,
Ívar Blöndal Björnsson, f. 21.
desember 1972, í sambúð með
Tinnu Margréti Jóhannsdóttur,
f. 8. júlí 1982. Börn þeirra eru
Júlía Rós, f. 16. desember
2002, Sindri Már, f. 20. mars
2004, og Andri Þór, f. 27. nóv-
ember 2007. Ívar átti fyrir
soninn Daníel Örn, f. 25. sept-
ember 1998.
Hinn 2. janúar 1996 eign-
aðist Sigurlína Aron Ívar
Benediktsson.
Dyggur og trúr vinur Sigur-
línu hin síðari ár var Sigurður
Ómar Pétursson, f. 2. mars
1963.
Sigurlína verður jarðsungin
frá Fella- og Hólakirkju í dag,
31. ágúst 2011, og hefst at-
höfnin kl. 15.
september 1980, d.
9. maí 1982. Fyrir
átti Valdimar
Magnús, f. 7. sept-
ember 1965, og
Dagmar, f. 4. októ-
ber 1966, með
Ástu Benedikts-
dóttur. 2) Berta
Karen Rumens á
þrjá uppkomna
syni, Brján, Hugo
Brynjar og Thom-
as Edward. 3) Kristmundur
Már, f. 24. janúar 1954, á hann
einn uppkominn son, Þórarin,
f. 8. mars 1973. 4) Bjarni
Steinar, f. 29. júní 1961, hann
var kvæntur Margréti Harðar-
dóttur, f. 13. júlí 1964, eiga
þau þrjú börn; Bryndísi Stein-
unni, f. 29. ágúst 1989, Hörð
Má, f. 24. júlí 1991, og Maríu,
f. 15. ágúst 2005. 5) Arnar, f.
Elsku Lína mín. Ég á erfitt
að trúa því að þú sért farin frá
mér, elsku dóttir mín. Þú varst
alltaf svo blíð og góð við alla.
Ég sakna þín sárt en veit að
góður guð vakir yfir þér.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Hvíl í friði elsku dóttir.
Þín móðir,
Gróa.
Lína systir átti margt ógert
þegar englar guðs heimsóttu
hana árla mánudagsmorguninn
hinn 22. ágúst sl. Hennar tíma
hér á meðal okkar er lokið.
Ekki væri hægt að leggja meiri
þjáningar og erfiðleika á hana.
Lína þurfti að takast á við mörg
erfið veikindi í gegnum tíðina.
Það vakti undrun hversu sterk
hún var og fljót að jafna sig eft-
ir erfiðar aðgerðir. Það var
einnig aðdáunarvert hvað hún
tók öllum áföllum með jafnaðar-
geði. Alltaf stutt í brosið og
staðráðin í að sigra veikindin.
Lína sigraðist á mörgum erf-
iðum veikindum í gegnum tíð-
ina. Hún átti mörg góð ár mið-
að við hennar líkamlega ástand
eftir margar aðgerðir. Þegar
lífið virtist ætla að verða henni
þolanlegt gerðu veikindin vart
við sig á ný. Hún var að und-
irbúa 60 ára afmælið sitt sem
hefði orðið hinn 14. september
nk. Lína var þekkt fyrir mikið
örlæti, naut þess að velja og
finna og gefa fallegar gjafir,
þrátt fyrir lítil fjárráð.
Línu dreymdi um að ferðast
til útlanda. Nú ferðast hún með
englum guðs um alheiminn og
þar mun hún uppskera allan
þann kærleik sem hún sýndi
öðrum í lifanda lífi. Það er mik-
ið tómarúm sem hún skilur eftir
sig. Minningarnar eru margar
og góðar sem við eigum um
Línu systur. Þær eiga eftir að
hugga okkur á komandi árum.
Lína hefur kennt okkur að
peningaauðæfi er ekki það sem
skiptir máli, heldur það að sýna
væntumþykju í garð þeirra sem
okkur eru kærir. Línu var alls
staðar vel tekið. Hún átti
marga góða vinnufélaga á þeim
árum þegar hún hafði gott heil-
brigði til að vera á vinnumark-
aðinum. Lína systir hafði fal-
lega áru sem eftir var tekið.
Hennar æðruleysi mun aldrei
hverfa úr mínum huga. Megi
guðs englar vernda þig og varð-
veita.
Þinn bróðir,
Steinar.
Fyrstu kynni mín af Línu
voru þegar Valdimar, síðar
maðurinn minn, bauð mér heim
til þeirra til þess að kynna mig
fyrir móður sinni. Þá var ég ný-
orðin 17 ára. Þegar við komum
inn tók tilvonandi tengdamóðir
mín á móti mér og yfir öxl
hennar kíkti Lína. Eins og hún
sagði mér síðar var hún afar
forvitin að sjá stelpuna sem var
einu ári yngri en hún sjálf sem
stóri bróðir hennar var með.
Lína var mjög falleg sem
barn og ung stelpa og sú fegurð
og fallegt brosið fylgdi henni
alla ævi. Lína fór ekki mennta-
veginn en valdi þess í stað að
ganga í skóla lífsins. Alls staðar
þar sem hún fór og vann var
hún vel liðin og aldrei lét hún
verk úr hendi falla og var ann-
áluð fyrir mikinn dugnað og
umhyggju gagnavart öðrum.
Hún eignaðist tvo yndislega
drengi, þá Ívar og Aron, sem
báðir hafa fengið það besta frá
móður sinni. Lífið fór hörðum
höndum um Línu og átti hún
síðari ár ævinnar við mikil veik-
indi að stríða. En þrátt fyrir
alla erfiðleika var alltaf stutt í
brosið.
Við hittum Línu nokkrum
dögum fyrir andlátið og sagði
hún okkur hversu spennt hún
væri að halda upp á sextugs-
afmæli sitt og hvort við og börn
okkar og barnabörn kæmum
ekki örugglega í veisluna.
Okkur Valda þykir voða vænt
um að hafa hitt hana svona
glaða og ánægða með líf sitt
þrátt fyrir veikindi sem hún
hafði nýlega frétt að væru að
taka sig upp aftur.
Megi minningin um góða
konu lifa.
Valdimar Bjarnason
og Unnur Edda Müller.
Elsku Lína systir, eins og
Addi mundi segja það.
Mig langar að minnast Línu
mágkonu minnar í örfáum orð-
um. Mér er mjög minnisstætt
hversu elskuleg og góð þessi
stúlka var. Ég kalla hana stúlku
vegna þess að hún var alltaf
stelpa í sér. Langaði alltaf til að
vera fín og sæt og var mjög ung
í anda. Hún fékk snemma mikla
athygli fyrir fallegt útlit. Hún
upplifði eflaust ekki þá auð-
veldu ævi eins og maður kynni
að óska sér. Hætti í skóla korn-
ung aðeins 14 ára gömul, fór þá
að vinna og vann til 30 ára ald-
urs en þá fór að halla undan
fæti hjá þessari elsku. Það var
mjög mikið gæfuspor í hennar
lífi þegar hún kynntist Sigga
sínum og voru síðustu 10 árin
sérstaklega góð, ef kalla má það
gott að hafa alltaf lítið á milli
handanna og vera mjög mikið
veik, því hún var ástfangin.
Hún hringdi minnst tvisvar, ef
hún var í heimsókn hjá okkur,
til að kanna hvernig honum
Sigga sínum liði. Hún var ein-
stök í alla staði. Dýravinur var
hún og það eru ábyggilega ekki
margir sem toppa það. Henni
leið mjög illa ef hún sá úti-
gangskött, fannst hún verða að
bjarga honum. Kisurnar hennar
tóku brosandi á móti henni þeg-
ar hún kom inn úr dyrunum
heima hjá sér og það var greini-
legt að einstakt samband var
þarna á milli. Hún var einstak-
lega hugulsöm og gjafmild
manneskja og það er kannski
sérstakt að oft gefa þeir mest
sem minnst eiga. Samband okk-
ar var alltaf mjög gott og hún
elskaði að koma í heimsókn og
fá góðan mat.
Mér er mjög minnisstætt
hversu mikið jólabarn hún var.
Undanfarin ár hefur hún komið
til okkar á aðfangadagskvöld
drekkhlaðin af pökkum og byj-
aði á að afsaka sig að hún hefði
nú viljað gefa meira en hefði
bara ekki haft tök á því. Já, það
á vel við máltækið að guð taki
þá til sín fyrst sem hann elskar
mest. Hún var alltaf svo glöð og
hress í seinni tíð og það var
gaman að sjá hversu stutt var í
brosið og vil ég þakka honum
Sigga fyrir allt það góða sem
hann gerði fyrir Línu sína. Hún
hefði verið önnur án hans, það
er eitt sem víst er. Það er alltaf
yndislegt þegar fólk er ástfang-
ið og það voruð þið svo sann-
arlega.
Í brúðkaupinu okkar vildi
hún fá að flytja ræðu fyrir okk-
ur eins og allir hinir en komst
síðan ekki að og flutti hana
bara sér fyrir okkur þegar hún
var að kveðja okkur. Sagði m.a.
að það væri örugglega auðvelt
fyrir mig að búa með Adda,
hann væri svo góður strákur og
spurði síðan bróður sinn, eða
sagði honum réttara sagt, að
vera alltaf góður. Vissi greini-
lega betur. Þá hittum við Sigga
í fyrsta skipti og sáum hversu
mikið ljúfmenni hann er.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Ég þakka fyrir margar góðar
stundir og mun ávallt minnast
þín með bros á vör.
Megi góður guð varðveita þig
og minninguna þína um ynd-
islega fallega og góða stúlku.
Ég votta Sigga, Ívari, Gróu
og allri fjölskyldunni mína sam-
úð.
Takk fyrir samferðina, Lína
mín.
Þín
Áslaug.
Elsku Lína mín, ég trúi ekki
að þú sért farin frá okkur. Við
sem vorum að skipuleggja sex-
tugsafmælið þitt. En skjótt
skipast veður í lofti og nú erum
við að kveðja þig í kirkjunni þar
sem við ætluðum að gleðjast
með þér. Þú varst búin að
ganga í gegnum margt á þinni
lífsleið en þú varst alltaf svo
brosmild þegar við hittumst og
þannig mun ég minnast þín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Guð geymi þig Lína mín. Þín
frænka
Ingveldur Valdimarsdóttir.
Elsku Lína mín. Það er mjög
skrítið og sárt að þú sért farin
frá okkur. Þú varst alltaf svo
góð við mig og okkur öll. Ég
helt að þú myndir ekki fara frá
okkur svona snemma en svo
gerðist það og maður getur
ekki breytt því. Ég er sögð vera
lík þér og það gleður mig mjög
mikið og ég er mjög stolt af því.
Jólin í ár verða mjög skrítin án
þín, ég man alltaf þegar pabbi
þurfti að fara að sækja þig,
ömmu og Mugg, þú varst alltaf
svo yndisleg og ljúf við mig, ég
er mjög þakklát fyrir að hafa
kynnst þér og fyrir allt það sem
þú hefur gefið mér, þú varst
falleg bæði að innan og utan.
Ég vildi að þú gætir verið að-
eins lengur á lífi, gætir alla
vega átt 60 ára afmælið þitt
sem þú varst svo spennt fyrir.
Við munum aldrei gleyma þér
og munum alltaf hugsa til þín,
þú varst yndisleg eins og þú
varst.
Þú munt alltaf vera til staðar
í hjarta mínu og ég mun aldrei
gleyma þér.
Guð blessi þig og hvíldu í
friði Lína mín, ég elska þig.
Þín
Ólöf Rebekka.
Sigurlína
Bjarnadóttir
✝ Ruth Guð-mundsson
fæddist í Char-
lottenlund í Kaup-
mannahöfn 2. októ-
ber 1914. Hún lést
á heimili sínu í
Seljahlíð 17. ágúst
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Jens Mart-
in Andersen úti-
bússtjóri og
Theodora Andersen húsmóðir.
Systkini hennar voru Ellinor,
Grethe, Jakob og Erik, öll látin.
Hinn 29. maí 1943 maí giftist
Ruth Axel Guðmundssyni, full-
trúa á Skattstofunni, f. 14. apríl
1905. Þau eignuðust þrjú börn.
Þau eru: 1) Guðmundur Jens
Axelsson fv. framkvæmdastjóri,
f. 12. nóvember 1943, kvæntur
Arndísi Axelsson. Börn þeirra
eru: a) Kristín Couch ljósmynd-
búð með Vali Grettissyni blaða-
manni. Sonur þeirra er Ólafur
Grettir. c) Guðný Elín þjónustu-
fulltrúi, f. 19. apríl 1969, hún
er í sambúð með Bjarna Jóns-
syni vélsmið. Þau eiga tvö
börn, Írisi Ósk og Jónas Frey.
3) Dóra Axelsdóttir kennari, f.
4. maí 1956, hún er gift Guð-
mundi R. Jónssyni prófessor.
Börn þeirra eru: a) Rut verk-
fræðingur, f. 4. febrúar 1984,
hún er í sambúð með Heimi Má
Helgasyni rafvirkja og há-
skólanema. b) Unnur Ágústa
háskólanemi, f. 9. ágúst 1987.
c) Jón Viðar háskólanemi, f. 3.
ágúst 1989.
Ruth ólst upp í Charlotten-
lund í Kaupmannahöfn í Dan-
mörku. Hún lauk prófi í hár-
greiðslu og starfaði við það um
skeið. Árið 1939 kom hún til Ís-
lands og hefur hún búið hér
síðan. Lengst af var hún hús-
móðir, en eftir fráfall Axels hóf
hún störf í þvottahúsi ríkisspít-
alanna og síðar á saumastofu
ríkisspítalanna.
Ruth verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, 31. ágúst
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
ari, f. 22. júlí 1965,
gift Guðmundi
Þórðarsyni kerf-
isstjóra, þeirra
dætur eru Bríet og
Marín. b) Lísa
Ruth, f. 20. sept-
ember 1968, í sam-
búð með Per Ti-
deus verkfræðing.
Dóttir þeirra er
Linn Alexandra.
Sonur hennar og
Gunnars Þórs Sch. Elvarssonar
er Aron. c) Axel Guðmundsson
flugþjónn, f. 12. september
1970. 2) Ólafur Axelsson lög-
fræðingur, f. 22. september
1946, látinn 14. janúar 2002.
Börn hans eru: a) Katrín kvik-
myndagerðarkona, f. 17. mars
1970. Hún á þrjú börn, Heklu,
Flóka Antonio og Theodor Úlf.
b) Hanna Ruth blaðamaður, f.
13. janúar 1979, hún er í sam-
Okkur langar að minnast
ömmu okkar með nokkrum orð-
um. Í okkar huga var amma ein-
stök kona sem var alltaf til í að
hlusta á okkur og hvatti okkur
til góðra verka. Amma Ruth var
fædd í Danmörku. Líklega hef-
ur verið ævintýraþrá í ömmu en
nokkrum sinnum heyrðum við
söguna af því þegar hún hélt á
vit ævintýranna á Íslandi þá 25
ára gömul. Hún hafði ráðið sig
til eins árs sem hárgreiðslukona
á Íslandi árið 1939. Dvölin
lengdist hins vegar í rúm 70 ár
en seinni heimsstyrjöldin setti
strik í reikninginn og amma
komst ekki til baka þegar hún
ætlaði sér. Við eigum margar
góðar minningar um ömmu.
Fyrst úr Ljósheimum þar sem
oft var gist og þá voru iðulega
bakaðar pönnukökur. Stofunni
var reglulega umbreytt í
saumastofu auk þess sem amma
kenndi okkur stelpunum að
prjóna og hekla. Síðustu árin
dvaldi amma svo í Seljahlíð. Þar
sátum við oft saman og lásum
nýjasta slúðrið um dönsku kon-
ungsfjölskylduna og ræddum
um hvað litlu prinsarnir og
prinsessurnar væru mikil krútt.
Svo leysti amma krossgáturnar
í dönsku blöðunum, sagði að það
væri svo gott fyrir heilann. Þar
hafði hún áreiðanlega rétt fyrir
sér því hún náði 96 ára aldri og
var skýr í kollinum alla tíð.
Amma var mikil dama og
lagði mikið upp úr því að vera
vel til höfð. Fram á síðasta dag
fór hún í lagningu auk þess sem
neglurnar voru snyrtar og lakk-
aðar að lágmarki tvisvar í mán-
uði. Ef hárið og neglurnar voru
í lagi þá leið henni vel og sagð-
ist bara þurfa nýjan kjól og þá
gæti hún sko farið á ball. Amma
lifði heilsusamlegu lífi. Henni
fannst ekkert varið í sætindi og
sagðist oft geta lifað á ávöxtum
einum saman. Hún átti þó einn
veikleika en það voru franskar
kartöflur. Þegar við heimsótt-
um hana í Seljahlíð og vildum
hafa „kósíkvöld“ tókum við
stundum með okkur franskar
kartöflur og borðuðum með
henni.
Amma kenndi okkur margt
og mikið um lífið og tilveruna.
Líklega lærðum við mest af því
hversu jákvæð amma ávallt var.
Alveg sama hvað gat gengið á,
þá sá amma alltaf einhverja
ljósa punkta í tilverunni.
Við eigum eftir að sakna
ömmu mikið, sakna þess að fara
ekki oftar í Seljahlíð og sitja
með ömmu og ræða um lífið og
tilveruna, en við vitum að hún
er á góðum stað hjá afa Axel og
Óla frænda og líður vel.
Blessuð sé minning hennar.
Rut, Unnur Ágústa
og Jón Viðar.
Nú hnígur sól að sævar barmi
sígur húm á þreytta jörð.
Nú blikar dögg á blóma hvarmi,
blundar þögul fuglahjörð.
Í hljóðrar nætur ástar örmum,
allir fá hvíld frá dagsins hörmum.
(Axel Guðmundsson.)
Þessar ljóðlínur Axels uppá-
haldsfrænda míns og föðurbróð-
ur komu upp í hugann við fráfall
Rúdýar. Það var mikil gleði
þegar Axel kom með hana inn í
stórfjölskylduna og hún tók
okkur systrum, sem þá vorum
smástelpur, opnum örmum.
Hún var fædd og uppalin í Dan-
mörku og átti þar yndislega
fjölskyldu, sem við fengum að
kynnast síðar. Hjónaband
þeirra Axels var fagurt og
heillaríkt og eftir að börnin
þeirra þrjú komu til sögunnar,
helgaði hún sig heimilinu, enda
nóg að gera og gestkvæmt
mjög. Hjónin voru yfirveguð,
hógvær og þægileg í allri fram-
komu og þá mannkosti hlutu
börn þeirra í vöggugjöf.
Rudý var falleg kona, lítil og
nett, með sjarmerandi danskan
framburð á íslenskunni og dill-
andi hlátur. Danski húmorinn
var ríkur í fari hennar. Hún bjó
yfir miklu æðruleysi og yfirveg-
un sem kom svo vel í ljós við
fráfall Axels alltof snemma og
ekki síður, þegar Óli yngri son-
ur þeirra hjóna dó úr hjarta-
áfalli í blóma lífsins. Það var
mikið áfall enda var hann mjög
náinn móður sinni eins og
reyndar systkinin öll. Ræktar-
semi og kærleikur einkenndi
samskipti systkinanna við móð-
ur sína og síðar myndaðist náið
samband Rúdýar við barna-
börnin, með sömu formerkjum.
Allt frá því að ég man fyrst
eftir mér hafa fjölskylduböndin
verið sterk á milli okkar, sam-
skiptin náin og síðustu árin höf-
um við Rúdý átt ánægjulegar
samverustundir á heimili henn-
ar í Seljahlíð. Þar röbbuðum við
saman um liðna tíð og skipt-
umst á fréttum af okkar fólki.
Rudý var 96 ára þegar hún
andaðist. Hún hélt reisn sinni
fram á síðasta dag og í gegnum
árin hafa synir mínir oft haft á
orði, að í hvert skipti sem þeir
hittu hana, virtist sem aldurinn
biti ekkert á hana. Hún lifði
heilbrigðu og innihaldsríku lífi
og varð tíðrætt um hversu lífið
hefði verið henni hliðholt, þrátt
fyrir áföll. Fyrir það var hún
þakklát.
Það var mannbætandi að
fara á hennar fund, hún var ein
af mínum fyrirmyndum í lífinu
og ég sakna þess að samveru-
stundirnar verða ekki fleiri að
sinni. Um leið og ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að vera
henni samferða í gegnum lífið.
Elsku Dóra, Mansi, fjöl-
skyldur ykkar og niðjar Óla. Ég
og strákarnir mínir sendum
ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að
blessa minningu elskulegrar
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu.
Bjarney V.
Tryggvadóttir.
Ruth
Guðmundsson