Morgunblaðið - 28.09.2011, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER 2011
✝ Hjördís Þor-leifsdóttir
fæddist í Reykjavík
27. febrúar 1932.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
14. september 2011.
Foreldrar Hjör-
dísar voru Þorleif-
ur Sigurðsson, f. 20.
maí 1903, d. 4. des-
ember 1976, og Sig-
ríður G. Benjamíns-
dóttir, f. 21. maí 1911, d. 26.
mars 1996. Bræður Hjördísar
eru Þráinn, f. 5. mars 1934, maki
hans var Hrefna Pétursdóttir, f.
10. nóvember 1936, d. 24. desem-
ber 2006, og Trausti, f. 6. janúar
1939, kvæntur Fríði Guðmunds-
dóttur, f. 11. mars 1941. Eftir
nám við Kvennaskólann í
Reykjavík lá leiðin í Kennara-
skóla Íslands þaðan sem Hjördís
útskrifaðist sem handavinnu-
kennari. Hún hélt áfram að
1968-70 og í stjórn Kennarafél.
Barnask. Kópavogs 1971-72 og
1976-77.
Listfengi var Hjördísi í blóð
borið og ótal verk liggja eftir
hana í handavinnu, málun, silf-
ursmíð og keramiki. Hún hafði
unun af tónlist og lestri góðra
bóka og var mjög víðförul en þau
eru ófá löndin sem hún hefur
heimsótt, ýmist til styttri eða
lengri tíma. Síðasta ferðin henn-
ar var með hópi til Kína og þó að
heilsan væri ekki alveg upp á
það besta og enginn fyndist
ferðafélaginn þá lét hún það
ekki aftra sér frá því að fara.
Hennar mottó í lífinu var að lifa
því lifandi og það gerði hún svo
sannarlega meðan heilsan leyfði.
Hjördís bjó lengstum í Kópa-
vogi á Ásbrautinni og síðar á
Digranesvegi en flutti fyrir
nokkrum árum í Hrísmóa 4 í
Garðabæ. Eftir að heilsubrestur
fór að gera vart við sig flutti hún
á Hrafnistu í Hafnarfirði þar
sem hún varði síðustu mánuðum
lífs síns.
Hjördís var jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 26. september en bálför
fer fram síðar.
mennta sig, fór til
námsdvalar í Dan-
mörku 1972, sótti
forskólanámskeið
við KHÍ 1976 og
1985-86 nam hún
sérkennslu. Hún
var alltaf mjög
fróðleiksfús og
bætti við sig fjölda
annarra námskeiða
til að styrkja starf-
ið. Árið 1958 flutti
Hjördís upp á Akranes þar sem
hún starfaði sem handavinnu-
kennari við Gagnfræðaskólann
til ársins 1964. Eftir að hafa
prófað sig áfram við kennslu lá
leið hennar í Kópavogsskóla
1968 þar sem hún starfaði sem
handavinnukennari og sérkenn-
ari allt þar til hún lét af störfum
1998. 1968-70 starfaði hún jafn-
framt sem stundakennari við
Blindraskólann. Hún var í stjórn
Handavinnukennarafél. Ísl.
Látin er góð leshrings- og
ferðasystir til margra ára,
Hjördís Þorleifsdóttir kennari.
Ekki lét hún erfið og langvinn
veikind buga vilja sinn til þátt-
töku í áhugaefnum sínum fram
á síðustu vikur.
Síðast þann 1. september tók
hún þátt í leshringsfundi að
vanda, svo og kom hún með
okkur systrum í leikhús sl. vor,
þá orðin háð hjólastól.
Sami eiginleiki birtist í fari
Hjördísar frá unga aldri í dug
og óttaleysi í skólagöngu og
námskeiðssókn erlendis árum
saman, ásamt ferðalögum til
fjarlægra landa, en ekki var svo
algengt að ungar stúlkur af
hennar kynslóð væru einar á
ferð.
Eftir haldgóða menntun í
handverkskennslu innan- sem
utanlands varð ævistarf hennar
mest á þeim vettvangi hér á
landi.
Gestrisni einkenndi heimili
hennar á suðvesturhorninu.
Varla held ég að jafnvel gest-
risnustu húsráðendur hefðu
tekið því eins vel og Hjördís
þegar við danska barnabarnið
mitt vorum gestkomandi hjá
henni og fékk sá litli hjá henni
nægar spýtur, hamar og nagla
og negldi nokkra lurka fasta við
svalaþröskuld hennar og hét í
munni þess 5 ára listaverk.
Handmenntakennarinn lét í
ljós hrifningu á listaverkinu.
Kvaðst því miður þurfa að nota
klaufhamar svo hún gæti lokað
svölunum. Þetta var gestrisni
sem sá 5 ára gleymdi ekki
fljótt.
Á þessum tíma árs fóru
gjarnan fram í eldhúsi hennar
fjölbreyttar tilraunir í marmel-
aði- og sultugerð, haust hvert,
úr villtum og ræktuðum jarð-
argróða. Sýnishornum var síð-
an dreift örlátri hendi til vina
og vandamanna, með þakklæti
þegin.
Hlýhugur fylgir dugmikilli
konu áfram veginn.
Blessuð sé minning hennar.
Sendum fjölskyldunni hug-
heilar samúðarkveðjur.
Með kveðju frá leshringnum,
Herdís og Sigrún
Gunnlaugsdætur.
Hjördís
Þorleifsdóttir
Máttarstólpi er fyrsta orðið
sem kemur í huga mér þegar ég
hugsa til Ágústs Ármanns. Hann
var sannarlega máttarstólpi í
sinni heimabyggð. Ótal minning-
ar frá árunum fyrir austan tengj-
ast Ágústi, m.a. var það eitt
fyrsta embættisverk mitt sem
bæjarstjóra að taka þátt í hátíð-
arhöldum vegna hálfrar aldar af-
mælis Tónskólans í Neskaup-
stað. Þá varð mér strax ljóst
hvern sess Ágúst og Tónskólinn
skipuðu í samfélaginu. Tónlistar-
líf og tónlistariðkun af öllum toga
auðga mannlífið í Neskaupstað
og þar var Ágúst miðpunkturinn.
Gilti einu hvort um var að ræða
kirkjutónlist organistans Ágústs,
blús, rokk eða djass í Brján, þar
sem hann gat spilað á öll hljóð-
færin, eða kórsöngur og kór-
stjórn. Meðal síðustu manna-
móta sem ég sótti á árunum fyrir
austan var einmitt sextugsaf-
mæli Ágústs. Hann bauð til tón-
listarveislu í Egilsbúð þar sem
gestir nutu tónlistar að hans vali
sem hann flutti með vinum sínum
og sonum. Seint líður úr minni
flutningurinn á lögum Deep
Purple, Rolling Stones og fleiri
hljómsveita frá þeim árum.
Ágúst var í essinu sínu og auðvelt
var að sjá fyrir sér töffarann sem
spilað hafði víða um land á böll-
um á bítlaárunum.
Tónlistin varð ævistarf Ágústs
sem flytjanda, organista, kenn-
ara, kórstjóra og skólastjóra.
Hann var afburðastjórnandi
Tónskólans í Neskaupstað og allt
stóðst hjá honum eins og stafur á
bók. Við hittumst gjarnan með
fleira fólki í morgunkaffi í Olís-
sjoppunni í Neskaupstað og þar
lét hann ekki sitt eftir liggja í
Ágúst Ármann
Þorláksson
✝ Ágúst ÁrmannÞorláksson
fæddist á Skorra-
stað í Norðfirði 23.
febrúar 1950. Hann
lést á heimili sínu,
Sæbakka 12 í Nes-
kaupstað, 19. sept-
ember 2011.
Útför Ágústs Ár-
manns fór fram frá
Norðfjarðarkirkju
26. september
2011.
umræðunni um
þjóðfélagsmál.
Stríðnisglampinn í
augunum fór ekki
fram hjá mér þegar
hann varpaði fram
ýmiss konar stað-
hæfingum til að
koma hita í um-
ræðuna og margt
var skrafað og
skeggrætt – ekki
alltaf á lágu nótun-
um. Ágúst lagði sitt af mörkum á
ótal sviðum, t.d. sat hann í stjórn
Sparisjóðs Norðfjarðar og lét sig
varða alls kyns framfaramál.
Hann átti rætur á Eskifirði og í
Neskaupstað og tók þátt í tónlist-
arlífi í öllum byggðakjörnunum í
Fjarðabyggð. Styrking byggðar-
innar fyrir austan með samein-
ingu bæjarfélaganna undir hatti
Fjarðabyggðar naut manna eins
og Ágústs. Með söng og tónlist
eru stilltir saman strengir og
Ágúst stjórnaði kór Fjarða-
byggðar þar sem fólk hvaðanæva
úr Fjarðabyggð kom saman,
kynntist og varð vinir. Þá tók
Ágúst að sér að stjórna Kirkju-
og menningarmiðstöðinni á Eski-
firði sem er glæsileg miðstöð tón-
listarlífs fyrir Fjarðabyggð og
allt Austurland.
Það er mikill missir fyrir Nes-
kaupstað og Fjarðabyggð að
Ágúst er fallinn í valinn langt um
aldur fram. Fjölskyldu hans og
aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð og kveð Ágúst í
þökk. Megi Guð geyma hann.
Helga Jónsdóttir.
Mér féllust hendur sl. mánu-
dagsmorgun, 19. september,
þegar frændi minn austan af
Neskaupstað hringdi og sagði:
„Hann Ágúst Ármann dó nótt.“
Kynni okkar Ágústar hafa
staðið lengi eða frá árinu 1966.
Þá var hann í skóla úti á Norð-
firði, en var annars ættaður frá
Skorrastað, í sveitinni. Ekki var
alltaf fært á veturna innan úr
sveit og ekki rutt á hverjum degi.
Hann bjó því hjá ömmu minni úti
í bæ. Ofan við götuna bjó móð-
ursystir mín en hún átti dóttur
og fljótlega frétti ég að þau tvö
væru að draga sig saman sem
endaði með giftingu og þremur
sonum og þremur barnabörnum.
Þetta hjónaband þeirra stóð alla
tíð traustum fótum.
Ágúst var mikill tónlistarmað-
ur og félagsmálamaður. Hann
þurfti ekki að handleika hljóð-
færi nema stutta stund til að ná
úr því lagi og spilaði m.a. undir
gamanvísnasöng hjá föður sínum
á harmonikku aðeins 12 ára gam-
all. Hann var fremstur í flokki að
stofna danshljómsveit í Nes-
kaupstað 1966, Austmenn, og var
þetta fyrsta popphljómsveit á
Norðfirði, síðar urðu þær fleiri.
Hann fór til Reykjavíkur í tón-
listarskóla og varð tónlistarkenn-
ari og sérmenntaði sig síðar í
kirkjutónlist. Hann kenndi í Tón-
skóla Akraness og í Njarðvík,
varð svo skólastjóri Tónlistar-
skóla Neskaupstaðar og einnig
organisti í Norðfjarðarkirkju.
Hann starfaði mikið að fé-
lagsmálum, hafði ódrepandi
áhuga á fótbolta og sleppti aldrei
enska boltanum nema eitthvað
sérstakt væri í gangi.
Margar ógleymanlegar stund-
ir koma upp í hugann, heimsókn-
ir hans og Sigrúnar til okkar
hjónanna og heimsóknir okkar
austur til þeirra. Upp í hugann
kemur minning þegar Eyþór
Árni sonur okkar var þriggja ára
og Ágúst og Sigrún voru hjá okk-
ur. Ágúst sat við píanóið með Ey-
þór Árna í fanginu og spilaði og
söng fyrir drenginn og sagðist
vera að kenna honum að spila.
Mikið skemmtu þeir sér vel. Fyr-
ir þetta erum við þakklát og einn-
ig margar fleiri stundir og af
nógu er að taka. Þó svo að minn-
ingarnar séu margar er erfitt að
koma þeim öllum fyrir í stuttri
minningargrein.
Við biðjum góðan Guð að
blessa minningu Ágústar vinar
okkar og sendum Sigrúnu, son-
unum Halldóri Friðriki, Bjarna
Frey og Þorláki Ægi, tengda-
dætrum og barnabörnum okkar
innilegustu samúðarkveðjur,
einnig öðrum aðstandendum.
Úlfar og Sigrún.
Kveðja frá Félagi
íslenskra organleikara
Félagi okkar, Ágúst Ármann
Þorláksson, er nú fallinn frá
langt fyrir aldur fram.
Hann var forystumaður í aust-
firsku tónlistar- og menningarlífi
en einnig á öðrum sviðum at-
hafnalífs á Austurlandi. Hann
var útvörður okkar organista í
austri, bæði sem organisti og
kórstjóri Norðfjarðarkirkju og
driffjöður í austfirsku kórasam-
starfi. Ágúst hafði sterkar skoð-
anir á málefnum líðandi stundar
og á málefnum organista og
kirkjutónlistar á Íslandi og kom
oft því til leiðar er til betri vegar
horfði. Fyrir störf sín á hann
mestu þakkir skildar og fyrir
hina íslensku þjóðkirkju var það
mikill heiður að hafa hann starf-
andi innan sinna raða.
Skarð hans verður Austfirð-
ingum vandfyllt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Fjölskyldu Ágústar Ármanns
vottum við okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd FÍO,
Jóhann Baldvinsson.
Leiðtoginn er fallinn frá, eftir
stöndum við ráðþrota og vitum
ekki í hvorn fótinn skal stíga.
Foringinn sem leiddi starf okkar
styrkri hendi allt frá árinu 1974,
að undanskildum tveimur árum
sem hann stundaði framhalds-
nám, er horfinn okkur langt fyrir
aldur fram. Hvert skal halda,
hvað skal gera? Hans skarð verð-
ur vandfyllt.
Kór Norðfjarðarkirkju hefur
getið sér gott orð fyrir fágaðan
og vandaðan söng gegnum árin
og byggðist það allt á vönduðum
undirbúningi og nákvæmni söng-
stjórans. Hann náði því besta frá
hverjum og einum með ljúf-
mennsku sinni og þolinmæði.
Ágúst tók við stöðu organista
Norðfjarðarkirkju á haustmán-
uðum 1974 að loknu námi og fékk
fljótt eldskírnina í starfi þegar
snjóflóð féllu á Neskaupstað hinn
20. desember 1974 með þeim
hörmulegu afleiðingum að 12
manns létu lífið. Menn geta rétt
ímyndað sér það álag sem lagt
var á ungan organista í þeirri erf-
iðu jarðarför. Það álag stóðst
Ágúst með prýði og hefur síðan
verið sú trausta stoð sem þjón-
andi prestar rétt eins og kórinn
hafa lagt traust sitt á.
Ágúst Ármann var mjög fjöl-
hæfur tónlistarmaður og lét ekk-
ert sér óviðkomandi á því sviði.
Hann var áratugum saman kenn-
ari og skólastjóri Tónskóla Nes-
kaupstaðar og hefur kennt
mörgu ungmenninu á hljóðfæri
og að meta tónlistina enda er tón-
mennt Norðfirðinga viðbrugðið
og margir tónlistarmenn frá
Norðfirði landsþekktir.
Æviskeiði Ágústs og starfs-
ferli verða örugglega gerð góð
skil af öðrum en við í kór Norð-
fjarðarkirkju viljum minnast
starfs hans með okkur.
Fyrir utan hefðbundin skyldu-
störf við kirkjulegar athafnir
skipti kórinn oft um gír og söng
veraldlega tónlist af mikilli inn-
lifun, hélt tónleika ýmist einn eða
með öðrum kórum á Austurlandi.
Helsti frumkvöðull að því sam-
starfi var að sjálfsögðu Ágúst Ár-
mann. Við fórum í söngferðir ut-
an lands sem innan. Farnar voru
ferðir til Tékklands, Slóvakíu,
Austurríkis, Kanada, Írlands og
plön uppi um frekari utanlands-
ferðir. Innanlands fórum við vítt
og breitt og nú síðast í vor norður
til Akureyrar og Siglufjarðar.
Allar þessar ferðir lifa í minning-
unni og eru ógleymanlegar, ekki
síst þær stundir þegar Ágúst tók
upp harmonikkuna eða settist við
píanóið og spilaði undir fjölda-
söng af þeirri snilld sem fáir eða
engir hafa náð. Þá sungu allir
með af hjartans lyst.
Nú í haust var Ágúst búinn að
fitja upp á prjónana margt sem
til stendur að gera. Ekki er séð
hvernig hvernig þeim áformum
reiðir af á þessari stundu en ljóst
að hans vilji hefði staðið til þess
að klára þau verkefni og vonandi
gengur það eftir.
Elsku Sigrún, sem alltaf stóðst
við hlið manns þíns í leik og
starfi, synir, tengdadætur,
barnabörn, aldraðir foreldrar,
systkini og öll stórfjölskyldan.
Guð og allar góðar vættir styrki
ykkur og styðji í sorg ykkar og
söknuði.
Minning um góðan dreng lifiir
að eilífu.
Kór Norðfjarðarkirkju,
Freysteinn Bjarnason.
Elsku Aggi frændi.
Það er svo ótrúlega erfitt að
setjast niður og skrifa þessa
minningargrein því við trúum því
varla ennþá að þú sért farinn,
svona alltof fljótt. Það koma
margar góðar minningar upp í
hugann þegar við hugsum til þín.
Þú varst svo hress og skemmti-
legur og það var svo gaman að
vera í kringum þig. Þú varst líka
svo ljúfur og góður og sýndir það
óspart með kossum og knúsum.
Það var alltaf svo notalegt að
koma í heimsókn til ykkar Sig-
rúnar og fannst okkur svo aðdá-
unarvert hvað þið voruð alltaf
hamingjusöm og ánægð saman.
Það var alltaf líf og fjör þegar
þú varst með í veislum eða
skemmtunum, eins og þegar fjöl-
skyldan fór öll saman í sumarbú-
staðarferð á Flúðir sumarið 2009.
Þá mættir þú með harmonikkuna
með þér og fékkst alla til að
syngja saman. Það var svo gam-
an og allir skemmtu sér svo vel,
bæði börn og fullorðnir. Svo
komstu auðvitað með nokkra
brandara líka og allir sátu bara
og hlógu, þú varst svo skemmti-
legur. Eftir það horfðum við
saman á Klovn og þú hlóst
manna hæst. Einnig höfum við
systkinin aldrei horft á eins fjör-
uga fótboltaleiki í enska boltan-
um og með þér. Þú lifðir þig svo
inn í leikina og lést sko leikmenn-
ina heyra það ef þeir stóðu sig
ekki nógu vel, en svo fagnaðir þú
þeim líka þvílíkt þegar vel gekk.
Það var ekki annað hægt en að
gleyma sér í leiknum með þér.
En þú varst ekki bara
skemmtilegur heldur líka svo
góður og varst alltaf reiðubúinn
að hjálpa þeim sem á þurftu að
halda. Eins og þegar Valgeir
Marinus var skírður, þá fannst
þér minnsta málið að koma og
spila í skírninni og þótti okkur
svo vænt um það. Þú varst auð-
vitað svo frábær tónlistarmaður
og þú gast sagt manni allt það
sem maður þurfti að vita um ein-
hvern tiltekinn tónlistarmann
eða hljómsveit.
Við systkinin höfum rætt um
það hvað við ættum að taka þig
til fyrirmyndar og vera opnari og
hressari, því við eigum bara eitt
líf og það er um að gera að njóta
þess til fulls, sem þú augljóslega
gerðir. Við gleymum til dæmis
aldrei flutningunum í Vestur-
bergið þar sem þú hittir Steina
hennar Saskiu í fyrsta skipti,
sem þá var rétt nýkominn inn í
fjölskylduna. Þú vast þér beint
upp að honum, kynntir þig fyrir
honum og dróst hann strax með
þér í flutningana og voruð þið
tveir í burtu í margar klukku-
stundir og hafði Steini voðalega
gaman af. Svona ættu allir að
vera, vera opnir og hressir en
jafnframt ákveðnir og standa
fast á sínum skoðunum, sem þú
gerðir líka. Við litum öll mjög
upp til þín og fannst þú svo klár
og flottur frændi, enda stóri
bróðir mömmu.
Það verður skrýtið næst þegar
stórfjölskyldan hittist og þú
verður ekki með. En svona er líf-
ið óréttlátt stundum og þeir sem
eiga það síst skilið er kippt svona
skyndilega frá ástvinum sínum.
Þín er mjög sárt saknað og mun-
um við alltaf minnast þín af mikl-
um hlýhug.
Hvíl í friði elsku frændi, Guð
geymi þig.
Elsku Sigrún, Halldór, Bjarni
og Þorlákur, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
biðjum við Guð að styrkja ykkur
á þessari erfiðu stundu í sorginni.
Angelien, Saskia Freyja
og Marco Fannar.
Blómin falla, fölskva slær
á flestan ljóma. –
Aldrei hverfur
angan sumra blóma.
Þannig varstu vinur, mér
sem vorið bjarta.
Það sem gafstu
geymist mér í hjarta.
Ilma sprotar, anga lauf,
sem aldrei falla.
Drottinn launi
elskuna þína alla.
(Sigurbjörn Einarsson)
Ég sendi Sigrúnu og allri fjöl-
skyldunni mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Vertu Guði falinn, kæri vinur.
Edda L. Jónsdóttir.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, "Senda inn minning-
argrein", valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Minningargreinar