Morgunblaðið - 05.10.2011, Blaðsíða 23

Það var oft gaman að keyra
með honum innanbæjar sem utan
því hann hafði auga fyrir nátt-
úrunni, og benti manni á fallega
liti í náttúrunni, birtu og skugga,
liti og tóna í fjöllunum og annað
sem maður hafði ekki veitt at-
hygli. Eins spáði hann mikið í
byggingarlönd og svæði og sá
bletti og möguleika úti um allt.
Þetta var allt ómetanlegt.
Hreinn var trúaður og kristinn
þótt hann blési það ekki upp í allar
áttir, jafnvel þótt hann hefði sinnt
kirkjustarfi árum saman lifði
hann frekar lífi sínu samkvæmt
góðum gildum og innri sannfær-
ingu sem reyndist honum vel til
loka, og örugglega enn.
Hann hafði gaman af því að
fylgjast með íþróttum en sérstak-
lega þó handbolta og fótbolta og
þótt Afturelding hefði alltaf verið
hans lið, voru landsleikirnir og
stórmótin hans uppáhald og
horfðum við á ófáa leiki og mót
saman fyrir framan kassann og
oft voru vinnutímarnir aðlagaðir
leikjunum og stemningin góð.
Hann var mjög stoltur af fag-
inu sínu og af okkur strákunum
sínum sem hann var búinn að gera
að múrurum og spurði hann okk-
ur Þorra þegar við heimsóttum
hann undir það síðasta á spítalann
hvort það væri múrarafundur.
Eins var hann mikill dýravinur og
gaf hann sér oft tíma til að klappa
og leika við hunda og ketti sem á
vegi hans varð og á vinnustöðum
urðu þau sérstaklega góðir vinir
hans.
Já, svona var þetta nokkurn
veginn hjá vini mínum sem bar
nafn með rentu, Hreinn að utan
sem innan. Takk, elsku vinurinn
minn, fyrir allar stundirnar með
þér, takk fyrir að ala mig upp og
gera þann mann úr mér sem ég
er, takk fyrir að vera yndislegur
afi drengjanna minna, takk fyrir
að vera alltaf til staðar og bregð-
ast mér aldrei, takk fyrir að fá að
kynnast þér og allan tímann okk-
ar saman. Takk takk takk. Við
skálum saman seinna. Guð geymi
þig og varðveiti þangað til.
Það dimmir nú og dökknar hér í heimi
og vinur minn þú horfinn ert mér frá
í mínu hjarta minningu þína geymi
ég man þig æ og tárin stöðugt væta
brá
(Ingibjörg Guðnadóttir.)
Þinn vinur og stjúpsonur,
Guðvin Flosason (Guji.)
Elsku tengdapabbi, sorg okkar
er mikil. Þú hrifinn burt frá okkur
aðeins rúmum mánuði eftir að
pabbi minn lést. Þetta finnst mér
ekki sanngjarnt, en það er lífið
sjaldnast. Þú varst einn sá ljúfasti
maður sem ég hef hitt, ég hefði
ekki getað hugsað mér betri
tengdapabba. Er ég hugsa til
baka og skoða samskipti okkar á
þessu 31 ári sem við höfum tengst
þá hafa þau einkennst af mikilli
hlýju og virðingu. Í fyrsta skipti
sem við hittumst varst þú að fara
til Akureyrar, þú bauðst okkur að
hafa bílinn þinn á meðan og þegar
þú kvaddir sagðir þú að þér þætti
leitt að vera að fara og ég svona
nýkomin og færðir mér vinargjöf
frá ykkur hjónunum. Þessi gjöf
hefur verið mér mjög kær. Fyrstu
árin kynntist ég þér frekar lítið
þar sem þú vannst mikið á þeim
tíma og ég eyddi þá sumrunum
fyrir austan. Það hefur verið ein-
stakt að horfa á ykkur Boggu þína
dansa saman í gegnum lífið, fal-
legri hjón fyrirfinnast varla nokk-
urs staðar í heiminum. Þú varst
mikill listamaður og eiginlega
ótrúlegt hve margar einstaklega
fallegar myndir þú náðir að mála
samhliða fullri vinnu. Nokkrar
myndir eftir þig prýða veggina á
mínu heimili. Við höfum tvívegis
verið á Kanarí á sama tíma og þið
Bogga, í fyrra skiptið 2004 og
voru börnin okkar þá með okkur
og upp úr stendur dýrmætur tími
þar sem þau kynntust ykkur á
annan hátt en áður. Í seinna skipt-
ið var það 2008, þá áttum við þrjár
vikur í sólinni og ykkur að allan
tímann, það var skemmtilegur og
ómetanlegur tími þar sem við fór-
um með ykkur í hellaferð og ým-
islegt annað skemmtilegt. Þér
þótti vænt um það þegar við
skírðum son okkar Hrein og þar
með fékkst þú alnafna, hann er
líka afar stoltur af því að bera
sama nafn og þú. Þegar pabbi
minn lést komuð þið Bogga til
mín að votta mér samúð og við
áttum indæla stund saman, það
voru alltaf svo notalegar stundir
sem við áttum með ykkur þegar
við hittumst. Þú varst búinn að
vera lasinn þegar kveðjuathöfn
pabba var haldin en þrátt fyrir
það komst þú og vil ég þakka þér
fyrir stuðninginn. Elsku Hreinn,
þessi tími frá því að þú fórst á
spítalann hefur verið bæði þér og
okkur öllum mjög erfiður. Ég vil
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
verið mér.
Þín tengdadóttir,
Oddný Vala.
Elsku afi okkar, sem var sá
lífsglaðasti og duglegasti maður,
nærvera hans var alltaf svo hlý
og góð, hann kom alltaf svo vel
fram við alla og vildi öllum svo
gott, sama hvernig stóð á. það var
æðislegt að fá að kynnast afa og
vera samferða honum í gegnum
þetta líf, svo margt sem við bauk-
uðum saman og maður lærði af
þessum reynslumanni, hann var
rosalega góður i myndlist og
myndirnar sem hann gerði voru
algjör listaverk, við vildum óska
þess að fá nokkur ár með þér í
viðbót, afi okkar, en nú ertu hjá
öllum englunum, við elskum þig
afar mikið og einn daginn munum
við sameinast á ný.
Hvíl í friði, þínir afastrákar
Ásbjörn Matti og
Flosi Tryggvi.
Elsku afi minn.
Það er skrýtið að hugsa til
þess að þú sért farinn frá okkur,
skrýtið að hugsa til þess að þú
verðir ekki á meðal okkar um
næstu jól, í matarboðum eða af-
mælum. Þetta skeði allt of hratt.
Að í dag sé ég að kveðja þig í
hinsta sinn. Ég þakka þér fyrir
samveruna síðustu tuttugu og
sex árin eða allt frá því er ég man
eftir mér. Ég á margar góðar
minningar um þig og munu þær
allaf vera hjá mér hvert sem ég
fer.
Öll þau skipti sem ég gisti hjá
þér og ömmu, allir fimmhundr-
uðkallarnir sem þú laumaðir að
mér, allar ferðirnar sem voru
farnar til Lýsudals í Staðarsveit,
ferðirnar til ykkar ömmu upp í
ljósbláa sumarbústaðinn og hvað
þá ferðin til Kanaríeyja þegar ég
var tólf ára minnir mig. Hún var
æðisleg og standa þar upp úr
ferðin í villta vestrið og í fiðrild-
adalinn. Þetta voru frábærar
stundir, líka sérstaklega síðustu
jól þá skemmtum við okkur sko
konunglega fjölskyldan saman
inni á Kleppsvegi. Jólin verða
ekki söm án þín.
Þetta eru bara brot úr minn-
ingunum sem við eigum og mun
ég varðveita þær og fleiri um
ókomin ár. Elsku afi, ég minnist
þín nú á hverjum degi með stolti
og bros á vör er ég lít á fallegu
málverkin þín sem þú hefur gefið
mér í gegnum árin, þau hanga
hérna í stofunni hjá mér. Og get
ég sagt að þú verðir alltaf hjá
mér. Þótt vegir okkar séu farnir í
sitthvora áttina þá mun ég alltaf
vera með þig í hjarta mér, elsku
afi. Ég veit að þér líður vel núna,
afi minn, þetta var erfið barátta
en vil ég að þú vitir að það var
alltaf einhver þér við hlið. En
með þessum orðum vil ég þakka
fyrir að hafa kynnst þér og þakka
fyrir allan þann tíma sem ég fékk
með þér. Haltu nú áfram að mála
og múra og hvað þá dansa nema
bara á betri stað. Blessuð sé
minning þín, elsku afi Hreinn.
Þín,
Flosrún Vaka
Jóhannesdóttir.
Mig langar til þess að minnast
Hreins Þorvaldssonar, múrara-
meistara og myndlistarmanns.
Kynni okkar hófust fyrir rúmum
tveimur áratugum þegar ég
kynntist Ellen Flosadóttur,
stjúpdóttur hans og síðar eigin-
konu minni. Hreinn var alltaf
mjög hreinskiptinn og kom til
dyranna eins og hann var klædd-
ur. Öll fjölskyldan elskaði hann
og virti og kom hann börnunum í
afastað. Sérstaklega eru mér
minnisstæðar samverustundir
með þeim hjónum Boggu og
Hreini í sumarbústaðnum í Kjós-
inni. Það vantaði ekkert upp á
múrverkið og myndarskapinn
þar. Einnig eru mér mjög minn-
isstæð hjólhýsaferðalög með
þeim hjónum. Loks má ekki
gleyma samverustundum okkar á
Kanaríeyjum en þar voru þau
hjón tíðir gestir í svokölluðum
Kanaríeyjaflakkaraklúbbi. Sér-
staklega skal þó nefnt að aldrei
voru gömlu dansarnir langt frá
þeim hjónum á gleðistundum.
Hreini var myndlist í blóð bor-
in. Hann málaði fjölda góðra
verka sem sýnd voru á myndlist-
arsýningum. Mörg verka hans
tengdust heimaslóðum hans á
Fáskrúðsfirði. Það voru forrétt-
indi að njóta milliliðalaust alls
þess fróðleiks sem hann hafði að
miðla um sögu byggðanna þar
þegar við hittumst nokkrum
sinnum á „frönskum dögum“ fyr-
ir austan.
Listfengi Hreins kom sterkt
fram í afburðasmekkvísi í fag-
vinnu hans allri. Hann þekkti
ekki hugtakið sérhlífni og nutu
því margir góðs af verkum hans.
Elsku Hreinn, heiðarleiki þinn
og styrkur hefur stutt okkur og
kennt okkur margt á lífsleiðinni.
Ég þakka innilega samfylgd þína.
Bolli Bjarnason.
Elsku bróðir, nokkur kveðju-
orð langar mig að senda þér.
Ég vil þakka þér fyrir þá góðu
samfylgd sem við áttum um ára-
raðir. Mín fyrsta minning um þig
er síðan við áttum heima hjá for-
eldrum á Fáskrúðsfirði, þú komst
af vertíð sunnan frá Sandgerði,
þú varst bara unglingur, þá var
ég níu ára. Þú komst með stórt
glansandi karlmannsreiðhjól, ég
komst fljótlega upp á lag með að
láta mig renna á því undir slá nið-
ur brekkuna heima, en að stoppa
gekk mér illa og fljótlega fór að
sjást á glansinum, ég marin og
blá og fallega hjólið skellótt og
beyglað. Þú fórst inn til mömmu
og sagðist vera að fara út í Komp-
aní og kaupa hjól fyrir Jónu syst-
ur því hún væri að eyðileggja þitt.
Ég fékk því nýtt kvenhjól sem ég
átti um áraraðir. Þannig varst þú
alla tíð hjálpsamur og góður
bróðir. Við deildum sorg og gleði
og hjálpuðumst að við að leysa
vandamálin. Ég kveð þig, elsku
Hreinn minn, með þökk fyrir allt
gott. Guð veri með þér
Þín systir,
Jóna.
Ég var ekki gömul þegar þú
komst inn í líf og starf fjölskyldu
minnar. Bara sjö ára sveita-
stelpa. Varla að ég skildi til fulls
hvaða maður þetta væri og hvaða
erindi hann ætti í sveitina. En
þessi glettni maður var víst trú-
lofaður systur minni að sagt var.
Hann var með dillandi hlátur og
teiknaði vel. Hvað það var að vera
trúlofaður var ofar mínum skiln-
ingi.
Það hlýtur að hafa verið að
vori til þegar Fjóla systir kom
með mannsefnið því það var
rambað upp á flóa til að tína
kríuegg. Kríurnar gerðu loftárás
og þú settir pott á höfuð þér.
Þetta var skrítinn maður fannst
ungu stelpunni. Öðru man ég
ekki eftir frá þessari fyrstu heim-
sókn. Seinna man ég eftir að þið
komuð í snjó og byl. Ekki botnaði
ég frekar í þeirri heimsókn en var
sagt að þið ætluðuð að gifta ykk-
ur.
Pabbi karlinn fór með ykkur
út í hríðina að Reynivallakirkju.
Ég man nú ekki hvort einhver
veisla var en mamma hlýtur að
hafa slegið í pönnsur og hellt upp
á kaffi. Þú varst víst múrari, en
hvað það var hafði ég ekki vit á.
En allt í einu voru komnar fínar
tröppur heima. Hinar voru hrein-
lega ekki nógu góðar, enda man
ég alltaf eftir þegar þið komuð í
sveitina með stelpurnar ykkar og
Fjóla datt niður tröppurnar með
yngri telpuna í fanginu, þá bara
nokkurra mánaða. Þá var mælir-
inn fullur og múrarinn lagði í og
pússaði, svo eftir það var óhætt að
ganga og hlaupa þessar óláns-
tröppur upp og niður.
Það væri hægt að rifja upp
margar minningar um þig en ég
læt þetta duga. Þú berð svo kæra
kveðju til himnaríkis eða hvert
sem leiðin liggur. Það er sagt að
kaffidrykkja sé stunduð þar
ótæpilega og væntanlega verður
þú munstraður í klúbbinn.
Vertu svo kært kvaddur.
Þrúður.
Elsku Hreinn minn, mágur
minn og vinur. Í dag kveð ég þig
með söknuði og sorg í hjarta, en
svo þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast svo góðum og ljúfum
manni sem þér.
Ég bjó lengi erlendis og þegar
ég kom í heimsókn til Íslands hélt
ég alltaf til hjá þér og Boggu syst-
ur sem hafið alltaf verið svo ótrú-
lega góð við mig.
Þú barst systur mína á hönd-
um þér og lýsir heimili ykkar ást
og hlýju, þar blasa við listaverkin
þín og sýna hversu listrænn þú
varst og með næmt auga fyrir ís-
lenskri náttúru. Ég á nokkur mál-
verk eftir þig og er hreykin af.
Það er manngöfgandi að hafa
þekkt mann sem þig. Vil ég þakka
þér fyrir allar samverustundir,
ferðalög og útilegur. Margt fleira
er upp að telja sem ekki er rúm
fyrir hér. Ég veit að þér líður vel
núna og það hefur verið tekið vel
á móti þér.
Elsku Bogga mín, við Óli Vign-
ir vottum þér og fjölskyldu þinni
okkar dýpstu samúð og biðjum
guð að styrkja ykkur í þessari
stóru sorg.
Inga Fanney Jónasdóttir.
Með Hreini Þorvaldssyni er
fallinn góður félagi og öflugur
fagmaður. Hann bjó í Mosfells-
hreppi til margra ára, var mennt-
aður múrarameistari og hafði á
hendi trúnaðarstörf fyrir sveitar-
félagið sem verkstjóri, síðan
byggingafulltrúi og bygginga-
stjóri m.a. Varmárskóla, Varmár-
laugar, Gagnfræðaskóla og
Íþróttahúss Mosfellsbæjar ásamt
fjölda annarra verkefna innan-
héraðs og utan.
Því tengt má nefna hvílíkur
geðprýðismaður Hreinn var,
hann haggaðist aldrei og fór
ávallt leið samninga og sátta að
settu marki. – Ekki má gleyma
ferðalögunum, bæði innanlands
og utan, en Hreinn og Sigurborg
voru ötulir félagar í hinum öfluga
en óformlega ferðahópi Kanaríf-
lakkara, sem stóð fyrir ferðum og
skemmtanahaldi bæði hér heima
og erlendis.
Nú sl. sumar var síðasta ferð
Hreins með hópnum sínum að Ár-
nesi í Gnúpverjahreppi, en þar
hafa Kanaríflakkarar haldið sum-
arhátíðir sínar. Hreinn var þar
sem áður hvers manns hugljúfi og
áttum við öll þar saman dásam-
lega helgi. Þess má geta hér að
Hreinn var mjög listrænn maður,
ekki aðeins í byggingalist heldur
einnig á striganum, því eftir hann
er fjöldi málverka sem bera uppi
merki þessa ljúfa og listræna
manns.
Með þessum minningabrotum
viljum við hjónin senda Sigur-
borgu Jónasdóttur og öðrum að-
standendum Hreins Þorvaldsson-
ar samúðarkveðjur.
Gylfi Guðjónsson og
Elfa Guðmundsdóttir,
Mosfellsbæ.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. OKTÓBER 2011
✝ Friðgeir BentJónsson fæddist
20. nóvember 1927 í
Meiri-Hattardal við
Álftafjörð í Ísafjarð-
ardjúpi. Hann and-
aðist á líknardeild
Landspítala í
Landakoti 26. sept-
ember 2011.
Hann var sonur
hjónanna Jóns J.
Bentssonar, f. 26.7.
1901, d. 8.5. 1981 og Guðrúnar M.
Guðnadóttur, f. 22.7. 1899, d. 7.1.
1977. Systkini Bents eru: Lára, f.
23.12. 1921, d. 7.1. 2011, Matthías
f. 17.7. 1923, d. 25.9. 2001, Guðrún,
f. 8.11. 1925, Sigurður Guðni, f.
21.12. 1935, d. 18.9. 2007. Bent
kvæntist 18. júlí 1954 Gerði Rafns-
dóttur frá Bíldudal, f. 27.2. 1935,
d. 13.7. 1989. Bent og Gerður eign-
uðust þrjú börn: 1) Gyða f. 20.6.
1953, maki Flemming Madsen f.
18.6. 1953. Sonur Gyðu er Hrafn
Ásgeirsson, f. 22.7. 1978. 2) Guð-
rún Edda, f. 4.3. 1957, maki Viktor
A. Guðlaugsson, f. 7.5. 1943 og
eiga þau soninn Gyrði, f. 5.4. 1991.
3) Jón Bjarki, f. 14.9. 1965, maki
Kristín Vilhjálmsdóttir, f. 31.1.
1973. Þau eiga synina Jóhann Pét-
ur og Valgarð Bent, f. 18.5. 2000.
Þau slitu samvistum. Seinni kona
Bents var Kristbjörg Oddgeirs-
dóttir en þau slitu samvistum eftir
stutta sambúð. Bent ólst upp hjá
foreldrum sínum í Meiri-
Hattardal. Á heimilinu voru einnig
föðurforeldrar hans, Friðgerður
Þórðardóttir og Bent Ekesdal en
Bent bar nöfn þeirra beggja. Bent
sótti barnaskóla í Súðavík og var
einn vetur í Héraðsskólanum í
Reykjanesi. Síðan tóku við ýmis
störf til sjávar og sveita. Hann var
m.a. eina vetrarvertíð í Hvíta haf-
inu við Nýfundnaland til að afla
fjár til frekari mennta. Hann lauk
landsprófi frá Héraðsskólanum á
Laugarvatni 1952 og prófi frá
Samvinnuskólanum í Reykjavík
1953. Að loknu námi
starfaði Bent einn
vetur við versl-
unarstörf í Búðardal
þar sem þau Gerður
hófu búskap, en
fluttust til Akraness
1954. Þar vann Bent
fyrst verslunarstörf
en svo sem lög-
reglumaður og síðan
varðstjóri til 1971.
Samhliða vann Bent
ýmis störf og tók m.a. að sér bók-
hald fyrir ýmis fyrirtæki. Þegar
sveitungar úr Súðavík stofnuðu
fiskverkunina Haförninn gerðist
hann skrifstofustjóri hjá fyr-
irtækinu. Um 1980 varð hann að-
albókari og síðar skrifstofustjóri
hjá sýslumannsembættinu á
Akranesi til starfsloka árið 1997.
Eftir að Bent hætti störfum flutt-
ist hann til Reykjavíkur og bjó
þar til æviloka.
Bent var mikill félagsmála-
maður. Hann sinnti trún-
aðarstörfum fyrir Framsókn-
arflokkinn á Akranesi og sat í
stjórn Verslunarmannafélags
Akraness. Hann lærði ungur að
spila brids, var ástríðuspilari, tók
þátt í Íslandsmótum og vann til
margs konar verðlauna. Bent var
félagi í Lionsklúbbi Akraness og
gegndi þar trúnaðarstörfum.
Áhuga sinn á hreyfingu og útivist
sameinaði hann um tíma með
þátttöku í björgunarsveit Slysa-
varnafélagsins á Akranesi. Jafn-
framt spilaði hann blak með hópi
„eldri drengja“ og tók þátt í Ís-
landsmótum í sínum aldursflokki.
Bent hafði mikla ánægju af tón-
list, sérstaklega söng og var fljót-
ur að læra alla texta. Á efri árum
gerðist hann félagi í Söngvinum,
kór eldri borgara í Kópavogi og
tók virkan þátt í starfi eldri borg-
ara.
Útför Bents fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 5. október 2011,
og hefst athöfnin kl. 14.
Tengdafaðir minn, Bent Jóns-
son er nú allur. Við leiðarlok er við
hæfi að minnast hans með nokkr-
um fátæklegum orðum og þakka
honum samfylgdina í aldarfjórð-
ung.
Bent var eins og margir af hans
kynslóð maður hófsemdar og
nægjusemi, gekk á skinnskóm
fram til 10 ára aldurs, traustur
maður og áreiðanlegur í þess orðs
besta skilningi.
Bent var ágætlega menntaður
á sinnar tíðar vísu, lauk landsprófi
frá Héraðsskólanum á Laugar-
vatni og síðar verslunarnámi við
Samvinnuskólann og var um
margt vel lesinn.
Lífsstarf hans varð á Akranesi
þar sem hann starfaði um langt
skeið innan lögreglunnar og síðar
sem skrifstofustjóri hjá sýslu-
mannsembættingu þar í bæ.
Bent var öflugur félagsmála-
maður og var um árabil starfandi í
Lionshreyfingunni, stundaði
bridsíþróttina sem keppnismaður
og var um tíma virkur í bæjarpóli-
tíkinni á Akranesi.
Hann var einnig áhugamaður
um útivist og íþróttir sem hann
lagði rækt við sem áhugamaður
enda hraustmenni að upplagi. Á
seinni árum var hann meðlimur í
kór eldri borgara í Kópavogi sem
hann hafði ánægju af enda tónvís
og raddmaður góður.
Bent missti konu sína, Gerði
Rafnsdóttur, fyrir 22 árum og varð
það honum þungt áfall.
Árin sem í hönd fóru voru ekki
öll stráð sólskini. Tengdafaðir
minn var hins vegar dulur maður
og bar ekki tilfinningar sínar á torg
en það áttum við sameiginlegt.
Það var í hæsta máta eðlilegt að
hann tæki mér sem tengdasyni
með varúð í byrjun en með árunum
styrktist sambandið og varð að
gagnkvæmri vináttu. Við deildum
áhuga á þjóðlegum fróðleik og
náttúru landsins og á heimili okkar
var hann tíður gestur hin síðari ár.
Reiturinn okkar að Valbjarnar-
völlum var báðum kær og þó heils-
unni hrakaði er nær dró ævihvörf-
um spurði hann fram til hins
síðasta frétta af staðnum og fólk-
inu í sumarbyggðinni.
Bent og Gerður eignuðust þrjú
börn sem öll gengu menntaveginn
og af þeim var hann stoltur og
studdi þau til allra góðra verka.
En nú er tími þinna hérvista út-
runninn og ég kveð þig, kæri
tengdafaðir, með þessum ljóðlínum
Hannesar Péturssonar:
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
Viktor A. Guðlaugsson.
Friðgeir Bent
Jónsson
• Mikið úrval
• Yfir 40 ára reynsla
• Sendum myndalista
MOSAIK Hamarshöfða 4 110 Rvk
sími 587 1960 www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir