Morgunblaðið - 07.10.2011, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. OKTÓBER 2011
✝ Fjóla Bene-diktsdóttir
fæddist á Þórkötlu-
stöðum í Grindavík
17. janúar 1921.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Garðvangi hinn 27.
september 2011.
Hún var dóttir
Benedikts Benón-
ýssonar frá Þór-
kötlustöðum í
Grindavík, f. 21. júlí 1894, d. 29.
júní 1953, og Magnúsu Að-
alveigar Ólafsdóttur úr Grinda-
vík, f. 23. september 1902, d. 26.
október 1987. Systkini Fjólu
eru: Þórlaug, f. 25 apríl 1923,
látin 19. september 2001, Ólöf,
f. 14. mars 1927, látin 24. sept-
ember 2007, Benóný, f. 28. maí
1928, Jóhann Ragnar, f. 14.
nóvember 1930, Ólöf Sigurrós,
f. 3. október 1934 og Elsa, f. 20.
mars 1938. Foreldrar hennar
nóvember 1959. Þórarinn, f. 25.
febrúar 1965. Maki Þóra Haf-
steinsdóttir, börn þeirra eru
Ingibjörg Þóra og Klara Lind.
Benedikta, f. 16. desember
1966. Maki Haukur Ingi Jóns-
son, börn þeirra eru Pétur Ingi
og Helga Ósk. Ólafur, f. 7. febr-
úar 1972. Maki Lára Sif Jóns-
dóttir, börn þeirra eru Jón
Smári, Ólöf Rut og Viktoría
Fjóla.
Fjóla fluttist til Keflavíkur
1941 og bjó þar alla tíð síðan.
Hún vann alla almenna vinnu í
fiski, síld og saltfiski. Hún vann
við afgreiðslustörf stærstan
hluta ævi sinnar, mest í versl-
uninni Eddu í Keflavík. Hún
starfaði með öldruðum í mörg
ár þangað til heilsan fór að gefa
sig og tómstundastarfið fluttist
á Nesvelli.
Útför Fjólu Benediktsdóttur
fer fram frá Keflavíkurkirkju í
dag, 7. október 2011, kl. 13.
voru bæði með bú-
skap og útróðra
ásamt Guðmundi
bróður Benedikts
og Sigríði systur
Magnúsu og
bjuggu þau alla tíð
í sama húsi á Þór-
kötlustöðum og átti
hún góða æsku
með þeim. Fjóla
vandist allri vinnu
frá unga aldri og
fór í vist til Reykjavíkur. Hún
lauk barnaskólaprófi og fór síð-
an að læra matreiðslu á hótel
Skjaldbreið í Reykjavík.
Fjóla giftist Ingólfi Eyjólfs-
syni, þau slitu samvistir. Fjóla
eignaðist eina dóttur, Ingi-
björgu, f. 26. nóvember 1940,
maki Pétur Þórarinn Þór-
arinsson, f. 28. júlí 1933. Fjóla
eignaðist fjögur barnabörn og
sjö barnabarnabörn sem hún
lifði fyrir. Þau eru: Fjóla, f. 20.
Þá er komið að kveðjustund,
kæra mamma og árin orðin ansi
mörg og góð sem við áttum sam-
an. Fyrst vorum við einar, svo
bættist Pétur tengdasonur þinn í
hópinn og svo börnin okkar, Fjóla,
Þórarinn, Benedikta og Ólafur og
seinna þeirra fjölskyldur.
Pétur hefði ekki getað fengið
betri tengdamóður en þig, kæra
mamma. Þakka þér fyrir allt það
góða sem þú gerðir fyrir okkur á
þinni löngu ævi, fyrst fyrir mig og
svo börnin mín og svo barnabörn-
in og allt það góða sem þau fengu
frá þér. Betri mömmu, tengda-
mömmu, ömmu og langömmu er
ekki hægt að hugsa sér.
Lengi vel var enginn til staðar
fyrir mig nema þú og þín fjöl-
skylda á Þórkötlustöðum, afi sem
dó alltof snemma, amma Magnúsa
og þau hjónin Sigga og Gummi,
margar góðar stundir áttum við
með þeim í Grindavík. Við áttum
líka margar góðar stundir með
systkinum þínum, Rósu, Elsu og
Bensa í Grindavík, Jóa í Keflavík
og Laugu og Lóu á Selfossi, það
voru nú margir sunnudagsbíltúr-
arnir sem við fórum til að heim-
sækja þau. Ég vil líka þakka þér
fyrir öll yndislegu jólin sem við
áttum saman, fyrst hjá þér á Ása-
brautinni og svo hjá okkur Pétri í
Baugholtinu, þau hafa alltaf skip-
að stóran sess í lífi okkar og minn-
ingin um þig lifir með okkur um
hver jól.
Innilegt þakklæti fyrir allt í
gegnum lífið. Guð geymi þig, elsku
mamma mín.
Þín dóttir,
Ingibjörg og börnin.
Það er komið að leiðarlokum,
kæra tengdamóðir. Það eru 55 ár
síðan kynni okkar hófust þegar ég
fór að skjóta mér í einkadóttur
þinni henni Ingibjörgu. Það er
langur tími og fyrstu árin dvöld-
um við hjá þér á Ásabrautinni en
svo fluttum við í okkar eigið hús-
næði á Baugholtinu eins og geng-
ur og gerist í lífinu. Þú fluttir svo
til okkar og bjóst hjá okkur í mörg
ár, en eftir að þú hættir að vinna
fórst þú aftur í íbúðina þína og
bjóst þar á meðan heilsan leyfði
eða þangað til í júlí í fyrra að þú
fórst á hjúkrunarheimilið Garðv-
ang.
Árið 1997 lentir þú í alvarlegu
bílslysi og þér var vart hugað líf og
varst í marga mánuði á sjúkra-
húsi, en fyrir það hvað þú varst vel
á þig komin líkamlega, enda fórst
þú allra þinna ferða gangandi því
þú tókst aldrei bílpróf, hafðir þú
það af. Það var aðdáunarvert
hversu vel þú náðir þér eftir þetta.
Öll þessi ár okkar saman hefur
aldrei borið skugga á okkar sam-
veru og þakka ég það. Þú varst ein
af þessum góðu manneskjum sem
ég hef kynnst á lífsleiðinni. Varst
alltaf til staðar til að líta eftir
barnabörnunum ef við Inga fórum
eitthvað hvort sem það var í
styttri eða lengri tíma. Þau voru
náttúrlega þínir augasteinar.
Eftir að þú hættir að vinna og
varst alltaf heima reyndi ég að
koma til þín eins oft og ég gat í
morgunkaffi hjá þér og um leið að
athuga hvort ekki væri allt í góðu
lagi. Ég kom þó ekki fyrr en þætt-
irnir þínir Glæstar vonir og Ná-
grannar voru búnir. Ég vildi ekki
trufla þig fyrr, því þú vildir alltaf
drekka kaffi með mér inni í eldhúsi
og hættir því að horfa ef ég kom of
snemma. Ef ég hafði ekki komið í
kaffið daginn áður var alltaf sagt,
þú komst ekki í gær, Pétur minn.
Við borðuðum alltaf saman fjöl-
skyldan á hátíðisdögum og sunnu-
dögum, þú hjá okkur eða við hjá
þér og áttum við saman margar
notalegar stundir á þessum dög-
um.
Margt fleira væri hægt að segja
um þig en ég geymi það í minning-
unni um eindæma góða tengda-
móður. Að endingu vil ég með
þessum fátæklegu orðum þakka
þér samfylgdina og sérstaklega
fyrir að gefa mér Ingu einkadóttur
þína sem minn lífsförunaut.
Guð blessi þig, elsku Fjóla mín.
Pétur Þórarinsson.
Þær eru margar minningarnar
sem koma upp í hugann nú þegar
mín elskulega amma, amma Fjóla,
kveður þennan heim. Hann var
einstaklega fallegur og sólríkur
haustdagurinn sem hún amma
valdi til þess að fara í langferðina
miklu.
Ég var svo heppinn að alast upp
við að hafa ömmu Fjólu á æsku-
heimili mínu fyrstu 15 ár ævi
minnar í Baugholtinu. Þar naut ég
góðs af henni og þær voru nú ófáar
brauðsneiðarnar með kæfunni og
heitu kakóbollarnir sem hún gerði
handa mér enda gerði hún lang-
besta kakó í heimi. Oft sátum við
saman og horfðum á sjónvarp, lás-
um í bók eða hlustuðum á útvarp
og hún sagði mér oft skemmtileg-
ar sögur úr æsku sinni í Grinda-
vík.
Þegar amma flutti á Ásabraut-
ina árið 1987 kom ég til hennar
nánast daglega og fékk alltaf eitt-
hvað gott að borða hjá henni.
Fyrst um sinn kom ég einn, svo
bættist unnusta mín, Lára Sif, í
hópinn árið 1993 og svo barna-
barnabörnin Jón Smári, Ólöf Rut
og Viktoría Fjóla. Við Lára Sif
fluttum í Kópavoginn árið 1997 og
reyndum við að koma eins oft og
við gátum að heimsækja ömmu
enda ómissandi að fá kakóbolla og
brauð með kæfu hjá henni ásamt
öðru góðgæti.
Ég hef alla tíð stundað íþróttir,
sérstaklega knattspyrnu og fylgd-
ist amma Fjóla vel með mér og
safnaði í úrklippubækur úr öllum
blöðum þar sem fjallað var um
leiki mína og færði mér svo til
eignar þegar ég hætti að spila.
Þetta segir meira en mörg orð um
hugulsemi og væntumþykju henn-
ar í minn garð.
Ég hef alltaf verið mikið jóla-
barn og það vissi hún og gerði hún
því handa mér marga fallega jóla-
lampa og jólaskraut sem skreytir
heimili fjölskyldu minnar um hver
jól og munu halda á lofti minningu
hennar um ókomna tíð.
Hinn 3. febrúar 2010 fæddist
okkur Láru Sif dóttir sem fékk
nafnið Viktoría Fjóla í höfuðið á
Fjóla Benediktsdóttir
✝ MargrétBjörnsdóttir
Blöndal fæddist á
Siglufirði 6. janúar
1924. Hún andaðist
28. september á St.
Franciskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi.
Foreldrar henn-
ar voru Björn Jó-
hannesson, bóndi á
Þverá í Hrolleifs-
dal, síðar verkamaður á Siglu-
firði, f. 23.6. 1888, d. 11.8. 1961,
og Ólöf Jónsdóttir frá Stóru
Brekku í Fljótum, f. 15.5. 1891, d.
15.10. 1980. Systir Margrétar
var Guðbjörg María Björns-
dóttir, f. 6.4. 1918, d. 26.11. 1997.
Margrét giftist Óla J. Blöndal, f.
24.9. 1918, verslunarmanni og
síðar bókaverði á Siglufirði, 23.9.
1944. Foreldrar hans voru Jósep
Lárusson Blöndal frá Kornsá,
símstjóri og kaupmaður á Siglu-
firði, og Guðrún Guðmundsdóttir
frá Hóli í Lundarreykjardal.
Börn Margrétar og Óla eru:1)
Ólöf Birna, f. 11.11. 1942, maki
Sveinn Þórarinsson, f. 23.7. 1940.
Börn: a) Þórarinn, f. 26.6. 1967,
maki Líney Sveinsdóttir, börn
þeirra eru: Þórhildur, Sveinn og
Haraldur. b) Óli Grétar Blöndal,
f. 17.2. 1972, maki Anne Andrée
Bois. Dóttir: Lilja Kristín. c)
Sveinn Snorri, f. 28.10. 1973. d)
Rósa Björk, f. 7.5. 1980, maki Jó-
1991, b) Snorri Páll, f. 23.3. 1994.
c) Elín Gná, f. 19.4. 2001. Sonur
Sigurðar er: Sigurður Ari, f.
19.4. 1979, sambýliskona Íris Eg-
ilsdóttir. Börn: Alex Daði, Úlfur,
Diljá. 5) Guðrún, f. 27.3. 1960,
maki Friðrik Jón Arngrímsson, f.
1.3. 1959. Börn: a) Margrét Lára,
f. 11.7. 1978, maki Pétur Geir
Kristjánsson. Börn: Agla Sól,
Friðrik Darri. b) Arngrímur
Orri, f. 21.4. 1982. c) Óli Björn, f.
15.4. 1993. d) Sindri Már, f. 29.5.
1999. Margrét ólst upp í Hlíð-
arhúsi á Siglufirði. Hún lauk
prófi frá Gagnfræðaskólanum á
Siglufirði og stundaði nám við
Húsmæðraskólann í Reykjavík,
lauk námi þar vorið 1944. Hún
vann um tíma á Símstöðinni á
Siglufirði, þar sem oft var anna-
samt í erli síldaráranna. Eftir að
þau Óli gengu í hjónaband helg-
aði hún sig störfum fyrir fjöl-
skylduna. Starfsvettvangur Óla
var lengstum erilsamur og því
hlutverk eiginkonunnar að móta
umgjörð heimilisins, sem var sér-
lega hlýlegt, þar réði glaðværð
ríkjum og tónlist var í hávegum
höfð. Eftir að börnin voru flogin
úr hreiðrinu vann hún hjá
Sjúkrasamlaginu á Siglufirði og
síðar hjá Sýslumanninum á
Siglufirði þar til þau Óli fluttu á
Seltjarnarnesið 1996. Hún starf-
aði með Sjálfsbjörg lands-
sambandi fatlaðra og Slysa-
varnafélagi Íslands. Síðustu 15
árin átti Margrét heimili á Sel-
tjarnarnesi í nábýli við Guðrúnu
dóttur sína og Friðrik eiginmann
hennar. Útför Margrétar fer
fram frá Grafarvogskirkju í dag,
7. október 2011, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
hannes Haukur Jó-
hannesson. Börn:
Ólöf Halla og óskírð-
ur sonur. 2) Jósep
Örn, f. 24.6. 1947,
maki Erla Harð-
ardóttir, f. 22.7.
1954. Börn: a) Smári
Tarfur, f. 17.9. 1976.
b) Guðbjörg María, f.
28.8. 1982. Dóttir:
Erla Vala. c)
Sigurbjörg María, f.
6.10. 1989, sambýlismaður Krist-
ján Fenrir Sigurðsson. Jósep var
áður kvæntur Oddnýju Helga-
dóttur, f. 22.8. 1947, d. 23.8. 1996.
Barn: Ída Margrét, f. 26.8. 1966.
Síðar kvæntur Inger Jespersen, f.
1.2. 1946, d. 2001. Barn: Björn
Ingimar, f. 14.3. 1971, maki Lilja
Gunnarsdóttir. Synir: Gunnar og
Baldur. 3) Ásbjörn, f. 25.11. 1954,
maki Jóhanna Guðmundsdóttir, f.
6.7. 1960. Börn: a) Guðmundur
Óli, f. 11.11. 1989, b) Bryndís, f.
26.4. 1992, c) Egill, f. 16.9. 1996.
Börn Ásbjörns eru: a) Ásbjörn
Þór, f. 1.11. 1971, maki Arna
Björg Sævarsdóttir. Synir: Sigtýr
Snorri, Styrbjörn Sævar, Stein-
kell Skorri. b) Berglind Soffía, f.
14.5. 1977, sambýlismaður Elías
Hilmarsson. Sonur: Kristian Atli.
Dætur Berglindar eru: Kristína
May og Kamilla Mist. 4) Sigurður,
f. 6.4. 1959, maki Linda Björk
Guðmundsdóttir, f. 15.9. 1966.
Börn: a) Theodór Sölvi, f. 25.9.
Leiðir okkar Grétu tengdamóð-
ur minnar og Óla lágu fyrst saman
þegar við Olla elsta dóttir þeirra
hjóna lukum stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri 17.
júní 1962. Þá var stundin runnin
upp, nú skyldi kynna væntanlegan
tengdason. Ég kveið hálfpartinn
fyrir þessum fyrstu kynnum.
Kvíðinn var ástæðulaust. Viðmót
þeirra hjóna var hlýlegt og frá
þeim stafaði gleði, sem var allt að
því gáskafull. Gréta kom mér fyrir
sjónir sem ákaflega yndisleg og
aðlaðandi kona. Hún stakk við og
hafði búið við ákveðna fötlun frá
fæðingu. Annar fóturinn var
styttri en hinn. Hún var áberandi
hlédrægari en Óli, sem alltaf var
hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann var. Hún virtist hins vegar
hafa ákveðna forystu fyrir þeim
hjónum í allri sinni hógværð. Síðar
átti ég eftir að kynnast íhygli
hennar og frábærum mannkost-
um. Ég er viss um að þau hefði
bæði viljað standa í okkar sporum
með hvítu húfurnar. Hún hafði
alltaf verðið afburðanámsmaður
og Óli var óvenjuvíðlesinn og
menningarlega sinnaður, en tæki-
færin buðu ekki upp á framhalds-
nám þegar þau voru ung.
Létt lund og glaðværð ein-
kenndi heimilislífið á Háveginum.
Þau hjónin höfðu bæði yndi af
söng og tónlist. Gréta gat gripið í
gítarinn ef svo bar við og Óli lék á
mörg hljóðfæri. Í börnum og
barnabörnum koma erfðaein-
kennin fram í tónlistinni að meira
að minna leyti hjá flestum. Þegar
fram liðu stundir kynntist ég fjöl-
skyldunni betur. Mér er alltaf
minnisstætt þegar ég hitti fyrst
Ólöfu, móður Grétu. Hún bauð
okkur í mat inn í Hlíðarhús. Allt
var þar með einföldum og fáguð-
um myndarbrag. Maturinn var
frábær og framreiddur af fágætri
smekkvísi, enda hafði hún numið
matargerð í Kaupmannahöfn ung
að árum. Við fyrstu kynni skildist
strax að þarna fór kona sem hafði
gömul og góð gildi í hávegum. Á
skilmerkilegan hátt sagði hún mér
frá forfeðrum, ætt og uppruna
dótturdóttur sinnar. Seinna áttaði
ég mig á að tengdamóðir mín var
ekki síðri, þegar matreiðslan var
annars vegar. Aldrei hef ég fengið
betri lambahrygg en hjá henni.
Skorpan hæfilega krydduð og
stökk og öll umgjörðin með sérlega
fáguðum brag.
Alltaf var mikið ævintýri að
heimsækja Óla og Grétu til Siglu-
fjarðar. Rósa dóttir tók strax fram
búðardótið, auglýsti opna búð og
fór í búðarleik við ömmu og afa og
strákarnir undu sér vel innan um
allar bækurnar í bókasafninu. Á
Siglufirði voru þau í sínu örugga og
vinalega umhverfi sem þau höfðu
mótað sjálf. Þar þekktu þau allt og
alla og væri farið í bæinn var kast-
að kveðju á alla sem á leið þeirra
urðu. En ekkert varir óbreytt að
eilífu. Þó svo að vel færi um þau á
Nesinu í sambýli við sína nánustu,
fannst mér alltaf einhver tregi í
þeim og söknuður eftir Siglufirði.
Ég sakna þess að hafa ekki um-
gengist mína elskulegu tengda-
móður meir en raunin varð, en við
bjuggum á sitt hvoru landshorninu
og því erfitt um vik.
Að leiðarlokum þakka ég
tengdamóður minni samfylgdina.
Öllum ástvinum sendi ég samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning henn-
ar.
Sveinn Þórarinsson.
Manngæska, æðruleysi, um-
burðarlyndi og gleði er það sem
sterkast leitar á huga minn þegar
ég lít yfir þau ár sem ég naut
þeirra forréttinda að eiga Grétu
sem tengdamömmu. Þau voru svo
ótrúlega ólík en um leið samstiga
hjón þau Gréta og Óli. Minningin
um Grétu er svo samofin minning-
um um þau tvö að mér reynist erf-
itt að skrifa um annað þeirra án
þess að nefna hitt.
Ótal stundir þar sem Óli tengda-
pabbi sagði sögur og inni á milli
heyrist í Grétu: „Nei, Óli minn,
þetta var nú ekki alveg svona“ og
þá brosti sá gamli og vissi alltaf að
innskotin hennar Grétu leiddu
hann á rétta braut. Sterk og hljóð
kona sem alltaf hafði hlutina á
hreinu. Gleðin var alltaf stutt und-
an og samspil þeirra á milli svo
ótrúlega sterkt að við fráfall Óla
fannst manni nánast óhugsandi að
sjá Grétu eina, en enn kom hennar
innri styrkur í ljós. Það sem gerði
þau svo sérstök var sú virðing og
væntumþykja sem var á milli
þeirra. Gréta gat alltaf brosað út í
annað þegar Óli komst á flug í frá-
sögum sínum og virðing hans fyrir
rökum Grétu var takmarkalaus.
Það er svo margt sem við sem
yngri erum getum lært af einlægu
sambandi þeirra.
Þær voru margar yndislegar
stundirnar sem við áttum með
þeim en sérlega eftirminnilegar
eru heimsóknir þeirra til okkar í
Skotlandi. Ferðir sem við fórum
með þeim á ólíka staði, St. And-
rew’s, Edinborg, Stirling, Perth
og Glamis-kastali svo nokkuð sé
nefnt og alltaf voru þau jafn
ánægð og upprifin yfir því litla
sem fyrir þau var gert.
Minningar frá Háveginum á
Siglufirði þar sem alltaf var vel
tekið á móti okkur. Gaman var að
fylgjast með samræðum þeirra
hjóna, stundir við eldhúsborðið
þar sem margt var rætt og ein-
lægur áhugi þeirra að fylgjast
með öllu því sem var að gerast í
þjóðfélaginu kom svo skýrt í ljós.
Smáu hlutirnir voru gjarnan það
sem þau pössuðu vel, eitthvað sem
skipti okkur öll svo miklu, aldrei í
gegnum árin leið afmæli öðruvísi
en að þau hringdu sama hversu
langt var á milli þeirra staða sem
dvalið var á hverju sinni. Grétu
var margt til lista lagt og góð mat-
seld var eitt af því sem við sem
þekktum hana nutum oft. Alltaf
var hún að klippa út og halda til
haga góðum uppskriftum og enn í
dag er það sérstök stund á okkar
heimili þegar við bjóðum upp á
fiskibollurnar hennar ömmu
Grétu.
Í gegnum árin höfum við farið
reglulega til Siglufjarðar og þá
börnin okkar Sigurðar með og það
er í mörgu makalaust að finna
hvernig tengingar þeirra við
Siglufjörð vaxa og dafna og þar
held ég að notalegar minningar
um afa Óla og ömmu Grétu skipti
mestu. Lítið en um leið svo frið-
sælt hús að koma í þar sem oft eru
rifjaðar upp sögur frá uppvaxtar-
árum þeirra systkina á Sigló.
Hávegurinn verður alltaf sá
staður sem kallar fram sterkar
myndir um þau Grétu og Óla. Nú
er það okkar að viðhalda og bæta í
gott safn minninga.
Ég kveð með miklum söknuði
tengdamóður mína en veit að ef til
er líf eftir þetta líf þá situr hún ef-
laust núna í góðu yfirlæti við hlið
Óla.
Linda Björk Guðmundsdóttir.
Það er komið að kveðjustund og
kveð ég ömmu Grétu með söknuði.
Þegar ég var lítil bjuggu afi Óli og
amma Gréta á Háveginum á Siglu-
firði, lengst uppi í fjalli. Það var
alltaf gott að koma til þeirra og fá
að leika sér með allt gamla dótið,
prófa öll hljóðfærin, spila mast-
ermind og kíkja í bækurnar sem
voru alls ráðandi á heimilinu. Þeg-
ar ég var unglingur fluttu amma
og afi á neðri hæðina hjá okkur á
Unnarbrautinni og urðu samveru-
stundirnar fleiri. Það var ómetan-
legt að fá að alast upp svona ná-
lægt þeim, að geta farið niður á
neðri hæðina og spjallað við þau
þegar manni sýndist, oftar en ekki
um árin á Siglufirði eða ferðina til
Manchester. Menntun var ömmu
og afa mikilvæg og hvöttu þau
mann óspart áfram að ganga
menntaveginn og glöddust þegar
maður kom heim með nýjar ein-
kunnir. Samrýndari hjón er varla
hægt að finna og vináttan á milli
þeirra var einstök. Þau gátu spjall-
að saman um heima og geima og
alltaf var stutt í dillandi hláturinn
og húmorinn. Amma Gréta var
einstaklega skapgóð, ljúf og blíð
manneskja sem alltaf var notalegt
að vera í kringum. Ég veit að
amma er hvíldinni fegin og kveð ég
ömmu mína og nöfnu með miklu
þakklæti fyrir það sem hún kenndi
mér og þann tíma sem við áttum
saman.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Margrét.
Margréti Björnsdóttur kynntist
ég þegar við hófum nám í fyrsta
bekk í Gagnfræðaskóla Siglufjarð-
ar haustið 1937.
Skólinn var staðsettur í risi á
nýbyggðri og glæsilegri kirkju
Siglfirðinga og voru menn ekki á
eitt sáttir um þá ákvörðun skóla-
nefndar að setja skólann á kirkju-
loftið. Töldu sumir það ganga guð-
lasti næst. Það reyndist vera
skynsamleg ákvörðun að nýta hið
mikla rými á kirkjuloftinu fyrir
skólann og voru innréttaðar þar
rúmgóðar kennslustofur með
góðri aðstöðu fyrir kennara og
skólastjóra.
Margrét Björns-
dóttir Blöndal